Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

шӑнкӑрав the word is in our database.
шӑнкӑрав (тĕпĕ: шӑнкӑрав) more information about the word form can be found here.
Коридорта шӑнкӑрав чӑнкӑртатрӗ.

В коридоре звякнул звонок.

4 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Тӳрем ҫеҫенхирсенче хӑвӑрт ирӗлтерчӗ, юр кайнӑ вырӑнсенче хура тӑпраллӑ йӑлтӑркка ҫӗр ҫаралса юлчӗ, ҫурхи шыв ҫулӗсем кӗмӗл шӑнкӑрав сассипе шӑнкӑртатса калаҫма тытӑнчӗҫ, ҫул шӑтӑк-путӑклӑ ланкашкасемпе шатраланчӗ, унтан кӗҫех аякри кӑвак инҫет те ҫуркуннехилле йӑлтӑртатса ҫуталчӗ, Кубань тӗлӗнчи вышкайсӑр аслӑ тӳпе ӑшшӑнрах курӑнма пуҫларӗ.

В равнинных степях дружно таял снег, обнажались жирно блестевшие черноземом проталины, серебряными голосами возговорили вешние ручьи, дорога зарябила просовами, и уже по-весеннему засияли далекие голубые дали, и глубже, синее, теплее стало просторное кубанское небо.

XXVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Халӗ ак — куҫра шӑрҫаланнӑ куҫҫуль пӗрчисем, чӗре хӑвӑрт тӑпӑртатса тапни тата пырта темле шӑнкӑрав сасӑсӑр чӗтренсе-чӳхенсе тӑнӑ пек туйӑнни.

А тут — эти слезы, глухие и частые удары сердца и такое ощущение, будто в горле беззвучно бьется колокольчик…

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Аякра, юр вӗҫтерсе хӗве-хӗве лартнӑ ҫӗрте, пӳртсенче шӑши куҫӗ пек ҫутӑсем сӳнеҫҫӗ, ҫӑл тараси чӗриклетет, шыв ӑсма пынӑ хӗрарӑмсем пӗр-пӗрне уҫӑ сасӑпа кӑшкӑрса чӗнеҫҫӗ, ҫул тӑрӑх ерипен пыракан утӑ тиенӗ ҫуна тупанӗсем йынӑшаҫҫӗ, лав ҫул хӗррине шӑлса пыни курӑнать, таҫта малта пӗкӗ ҫинче шӑнкӑрав хуллен тинкӗлтетет — ун сасси хрусталь сасси пек таса.

Гаснут вдали, среди сугробной сумятицы, жидкие огоньки в избах; скрипит журавель колодца, и звонко перекликаются голоса баб, пришедших за водой; натужно скулят полозья саней медленно двигающегося по дороге обоза с сеном, видно, как метут края воза по обочинам; тихо звякает где-то впереди колокольчик на дуге — звон его хрустально ломок и чист.

1 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ку вӑл кивӗ, ҫапах та ҫирӗп, тул енчен чус хӑма ҫапнӑ, тимӗр витнӗ уйрӑм ҫурт; касса, тӗрлесе эрешленӗ чӳречисем пысӑк та ҫутӑ, урамалла крыльца тухать, тахҫантанпах сыхланса юлнӑ шурӑ кӗленче хӑлӑпран шӑнкӑрав патне ҫинҫе пралук тӑсӑлать.

Это был старый, еще добротный особняк, обшитый тесом, крытый железом, просторный, с большими светлыми окнами, украшенными узорной резьбой, с парадным крылечком и даже сохранившейся с давних времен белой стеклянной ручкой, от которой тянулась к звонку тонкая проволока.

14 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Машина площадь урлӑ каҫса пӗр тӑкӑрлӑка чӑмса кӗрсе кайсан, Сергей йывӑҫсем хушшинчен кивӗ, ҫумӑрсем шӳтерсе ислетнӗ хӑмӑш пӳрт ҫийне, ун тупинче пӗр анра ҫарӑк ӳснине асӑрхарӗ; тата хӑнасене кӗтсе яриех уҫнӑ ҫатан хапха, ҫӑра туратлӑ икӗ йӑмра, Сергей ача чухнех лартнӑскерсем, курӑнса кайрӗҫ; йӑмра турачӗсем ҫинчен ачасем груша пек ӳке-ӳке, станица урамӗсене шӑнкӑрав пек сассисемпе янӑратса, машинӑна хирӗҫ чупрӗҫ…

Только уже вблизи, когда машина пронеслась по площади и завернула в переулок, в просвете деревьев Сергей заметил старенькую, изъеденную дождями камышовую крышу, а на гребне ее желтый стебелек сурепки; и гостеприимно раскрытые ворота, сплетенные из хвороста; и две ветвистые белолистки, посаженные еще в ту пору, когда он был ребенком; с их ветвей, как груши, посыпались мальчуганы и побежали навстречу, оглушая станицу звонким криком…

II сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Унӑн хӑлхисем ян-янӑракан шӑнкӑрав пек йӑнласа тӑраҫҫӗ.

В ушах его раздольными бубенцами разливались звоны.

24 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Картишӗнче пусма ларнӑ чӑхӑ мирлӗн калӑклатса ҫӳрет, уҫса янӑ алӑк витӗр инҫетрен пӗчӗк ачан шӑнкӑрав пек кулли илтӗнет.

На дворе мирно квохтала курица, через распахнутую дверь слышался далекий детский бубенчиковый смех.

16 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Унтан каллех халапҫӑн пӗр чарӑнмасӑр шӑнкӑрав пек шӑнкӑртатакан сасси чӳхенсе тӑрать.

И снова — текучий, бесперебойный голос рассказчика…

7 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Халтан кайса чӗтретет кӗмӗл шӑнкӑрав пек тенор.

Убивается серебряный тенорок.

7 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Дуняшка пӗтӗм горницӑна шӑнкӑрав пек янӑратса кулса ячӗ, пуҫне ухса илчӗ; унӑн хиврен ҫивӗтлесе лартнӑ хура ҫивӗчӗсем хулпуҫҫийӗ урлӑ ӳксе, ҫурӑм тӑрӑх калта пек явӑнса анчӗҫ.

— Дуняшка бубенцами рассыпала смех по горнице, мотала головой, и черные, туго заплетенные косички ящерицами скользили по плечам ее и по спине.

1 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Тӳперен, хура-кӑвак пушӑлӑхра, кӗмӗл шӑнкӑрав сассипе пӗрне-пӗри йыхӑрса, кая юлнӑ тӑрнасем вӗҫсе иртеҫҫӗ.

Оттуда, с черно-голубой вышней пустоши, серебряными колокольцами кликали за собой припозднившиеся в полете журавли.

5 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ылтӑнпа тӗрлесе эрешленӗ тумтир тӑхӑннӑ теҫҫӗ ӑна, мӑйӑхлӑ-имӗш, хӗҫпе, шпорсемпе ҫӳрет иккен, кӗсйисем, пӗчӗкҫӗ хутаҫӗнчи тенкисем шӑнкӑртатнӑ пирки ӗнтӗ, шӑнкӑрав пек янӑраҫҫӗ.

Лях, обшитый золотом, с усами, с саблею, со шпорами, с карманами, бренчавшими, как звонок от мешочка.

Пӗр чиркӳри дьяк пулни-иртни ҫинчен каласа пани // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Чӑнах та, вакунсем вӗҫне ҫитсе кӑна пыраттӑм, шӑнкӑрав сасси илтӗнсе те кайрӗ.

И точно, я не успел дойти до конца вагонов, как раздался звонок.

I // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

— Ӗлкӗрейместӗр, — терӗ калаҫма ухата адвокат, — часах иккӗмӗш шӑнкӑрав параҫҫӗ.

— Не успеете, — сказал мне общительный адвокат, — сейчас второй звонок.

I // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

Кабинетра кнопкӑсем туса тултарнӑ, кирли ҫине пусать те — шӑнкӑрав янраса каять, вара Хворостянкина кам кирлӗ — ҫавӑ ун умне тухса тӑрать…

В кабине понаделал разных кнопок, нажмет нужную штучку — заиграет звоночек, и перед Хворостянкиным уже стоит тот, кто ему нужен…

XXVI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Манӑн завхоза чӗнмелле, пӗр шӑнкӑрав та ӗҫлемест — пурте хӑлхасӑр пулнӑ!

Мне нужно вызвать завхоза, а ни один звонок не действует — все оглохло!

XIV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Яланхи пекех шӑнкӑрав шӑнкӑртатрӗ, учительсем тӗрке тунӑ карттӑсем тытса, хул айне журналсем чиксе, вӗҫен кайӑк чучелисене, гипсран тунӑ кӗлеткесем тата тӗрлӗ приборсем йӑтса, класа кӗреҫҫӗ.

Как прежде, звонил звонок, входили в класс учителя с картами, скатанными в трубку, с журналами под мышкой, с чучелами птиц, гипсовыми слепками и различными приборами в руках.

Иккӗмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Кашни ир ҫӗнӗрен шӑнкӑрав шӑнкӑртаттарма пуҫласан, кун шкул расписанийӗ тӑрӑх пырсан, кашни минутра ӗҫ, заняти пулсан, йӗри-тавра пӗр класри ачасем пуҫтарӑнсан, пионер пӳлӗмӗнче сборсем пуҫлансан, халӗ тупма ҫук Жора Полищук вӑрҫӑ ҫинчен каласа парсан, тен, чӗре те лӑпланӗччӗ.

Ему казалось, что если каждое утро снова будут звонить звонки и день будет подчиняться школьному расписанию, а каждая минута заполнится делом, занятиями, и кругом сойдутся свои ребята-одноклассники, и в пионерской комнате будут сборы, и Жора Полищук, которого теперь не сыщешь, будет им рассказывать о войне, — может быть, и на душе станет спокойнее.

Пӗрремӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Шӑнкӑрав янӑрать, пӑравус кӑшкӑртать — ҫиҫсе ялтӑракан пуйӑс станцирен хускалать.

Звенел звонок, свистел паровоз, и сияющий поезд отходил от станции.

II // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed