Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

шӑвӑнса (тĕпĕ: шӑвӑн) more information about the word form can be found here.
Вӗсем пӗр сассӑр малалла шӑвӑнса дикарьсем вырнаҫнӑ вырӑнтан хӗрӗх фут ҫӳлерех тӑракан сӑрт хырҫи ҫине анчӗҫ.

Они бесшумно спустились вниз и вступили на гребень хребта, проходившего в сорока футах над расположением дикарей.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Хӑйсене хупӑрласа тӑракансен хушшинчен шӑвӑнса тухас тесен, вӗсен каҫ пулса тӗттӗмленсе ҫитессине кӗтмелле.

Оставалось ждать наступления ночи, чтобы попытаться проскользнуть через кольцо осаждающих.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

— Эпӗ ӑнланаймастӑп — мӗнле килӗшеҫҫӗ-ха ун пек сӑмахсем сана, — лӑпках мар сасӑпа пуҫлать Корчагин, Вайманӗ вара хӑйӗн хулӑм тутине усать те, унӑн хӗсӗк куҫӗсем пичӗ тӑрӑх шӑвӑнса анаҫҫӗ.

— Я вообще не понимаю, как это у тебя совмещается… — неспокойным тоном начинал Корчагин, Вайман оттопыривал мясистую губу, и узкие глазки его насмешливо скользили по лицам.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Хулари пурӑнӑҫ хӑй майӗпе шӑвӑнса пырать.

Жизнь в городе плелась обыденным ходом.

Пӗрремӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Кӑнтӑрла вӑл таврари хуторсенче, вӑрманти пуян утарсенче кун каҫать, ҫӗрле ҫулсем ҫине шӑвӑнса тухать, вӑрӑм чӗрнеллӗ аллипе вӗсене чавса аркатса пӗтерет, вара, ҫавнашкал тискер ӗҫ тунӑ хыҫҫӑн, хӑйӗн йӑвине кайса вырӑнаҫать.

Днями отсиживалась она в окрестных хуторах, в лесных богатых пасеках, а ночью выползала на пути, разрывала их когтистой лапой и, совершив страшную работу, уползала в свое убежище.

Пӗрремӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Унӑн хӗрлӗ тутӑрӗ аяккинелле шӑвӑнса аннӑ, куҫӗсем — шухӑ арҫын ачалла пӑхаҫҫӗ.

Кумачовая повязка чуть сбита набок, глаза — как у озорного мальчишки.

Пӗрремӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Чӳрече умӗнче михсен купи ҫине хӑпарса ларнӑ хӗрарӑм шӑвӑнса юлчӗ.

За окном проплыла тетка, восседавшая на ворохе мешков.

Пӗрремӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Ҫак хушӑра «Дункан» ҫинчен янӑ шлюпка ҫыран хӗрринелле ҫитрӗ те, шывра курпунланса тӑракан икӗ хӑйӑр кӗрчӗн хушшинчен хӗсӗк пролив витӗр шӑвӑнса тухса, хӑйӑр ҫине ҫемҫен кӗрсе ларчӗ.

Между тем шлюпка с «Дункана» подошла к берегу, проскользнула через узкий пролив между отмелями и мягко въехала в песок.

Ҫирӗм улттӑмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Ҫапӑҫусем чарӑннӑ вӑхӑтпа усӑ курса, Крымран Врангель шӑвӑнса тухнӑ.

Пользуясь передышкой, из Крыма выполз Врангель.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Каҫсерен садра, шӑп алӑк умӗнче, «максим» пулемёт хӑйӗн приемникне шӑвӑнса кӗрекен лентипе тӑрать.

Вечером в саду, перед входом, стоит настороженный «максим» со змеей-лентой, уползающей в приемник.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Вӑрман варринчен, ҫӗр айӗнчи каюра ҫулӗпе шӑвӑнса, вӗсем умне Чике старик-Шурсухал тухса тӑчӗ.

Но на их пути из-под земли, из леса тёмного, дремучего, вызванный подземным кротовым ходом, вылез Чиге старик-Шурсухал.

Юрӑпи // Галина Матвеева. Суслин, Д. Ю. Юрӑпи: этнографи юмахӗ: [кӗҫӗн ҫулхи шкул ачисем валли] / Дмитрий Суслин. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2014. — 64 с.

Ун хыҫӗнчен ыттисем те шӑвӑнса кӗчӗҫ.

За ним полезли и остальные.

Тимурпа унӑн команди // Матвей Сакмаров. Гайдар, Аркадий Петрович. Тимурпа унӑн команди: повесть; вырӑсларан М.А.Сакмаров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 102 с.

Женя, майӗпен-майӗпенех уҫса хунӑ чӳрече патнелле шӑвӑнса, ҫаплах сӑмах вакларӗ:

А Женя, потихоньку подвигаясь к распахнутому окну, продолжала:

Тимурпа унӑн команди // Матвей Сакмаров. Гайдар, Аркадий Петрович. Тимурпа унӑн команди: повесть; вырӑсларан М.А.Сакмаров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 102 с.

Унӑн пайӑркисем Григорин ҫара пуҫӗнчи ҫӑра кӑвак ҫӳҫ пӗрчисене кӗмӗл пек ҫутатса ячӗҫ, шуранка та ним хускалманнипе хӑрушла курӑнакан пичӗ тӑрӑх шӑвӑнса ҫӳрерӗҫ.

Лучи его серебрили густую седину на непокрытой голове Григория, скользили по бледному и страшному в своей неподвижности лицу.

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Кӑштах тӗлӗннӗ пек кулӑ шӑвӑнса иртрӗ ун тути тӑрӑх: тӗкӗртен, хаваслӑн йӑлкӑшса, ун ҫинелле тахӑшӗн вӗри хӗлхем сапакан ҫамрӑк куҫӗсем тинкереҫҫӗ.

Легкая удивленная улыбка скользнула по ее губам: чьи-то молодые, с огоньком, глаза смотрели на нее пытливо и весело.

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Тӳпен кӑнтӑр хӗрринчи куҫа шартаракан сенкер кӑвак анлӑшӗнче ҫил ҫилхелентернӗ шурӑ пӗлӗтсем капмаррӑн шӑвӑнса иртетчӗҫ.

На южной окраине неба в ослепительной синеве величественно плыли белые, вздыбленные ветром облака.

III // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл ҫурри хупӑ куҫсемпе сехечӗ-сехечӗпе кравать ҫинче хускалмасӑр выртрӗ, тӑртаннӑ пӳрнисем ҫеҫ утиял хутланчӑкӗсене майӗпен кӑштӑртаттаркаласа хыпашларӗҫ, ҫав сехетсенче вара пурӑнса ирттернӗ пӗтӗм кунҫулӗ куҫӗ умӗнчен шӑвӑнса иртрӗ.

И она, полузакрыв глаза, часами лежала, не шевелясь, только припухшие пальцы ее перебирали складки одеяла, и вся жизнь проходила перед ней за эти часы.

III // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Кунӗ-кунӗпе авӑн ҫапнӑ май, Пантелей Прокофьевич Дон тӑрӑхӗнче шӑвӑнса ҫӳрекен сас-хурасене хӑлхана питех чикмерӗ те темелле, анчах ҫывхарса килекен хӑрушлӑх ҫинчен шухӑшламасӑр та пултараймарӗ.

Пантелей Прокофьевич, усердно работая на молотьбе, как будто и не обращал особого внимания на бродившие по Обдонью слухи, но оставаться равнодушным к происходившему не мог.

XXI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Лешӗ чӑнах та ҫаплах ӑнланчӗ-тӗр: куҫ харшийӗсем айӗнче темскер туртӑнса илчӗ, пичӗ тӑрӑх темле уҫӑмсӑр мӗлке шӑвӑнса иртнӗ пек пулчӗ.

А он, вероятно, так и понял: что-то дрогнуло у него под бровями, и по лицу словно прошла тень.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Унччен яланах ҫӑт чӑмӑртанса ҫӳренӗ, халӗ вара йӑлтах нӗрсӗрленсе пӗтнӗ тути тӑрӑх, темле ытла та тӗтреллӗн, кулнӑ манерлӗрех йӗр шӑвӑнса иртрӗ.

Какое-то отдаленное подобие улыбки тронуло его некогда твердые, теперь обезображенные губы.

LVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed