Шырав

Шырав ĕçĕ:

шӑвӑнса (тĕпĕ: шӑвӑн) more information about the word form can be found here.

Вороновский, лутакарах пӳллӗ тапчам этем, тӑпӑл-тӑпӑл ларакан шинельне офицерсем хулпуҫҫи урлӑ ҫыхакан пиҫиххипе хӗреслесе каркаланӑскер, хулпуҫҫийӗсене тӳрлетрӗ; унӑн касса тикӗсленӗ хура мӑйӑхӗ айӗпе кулӑ шӑвӑнса иртрӗ.
Вороновский, невысокий плотный человек, в ловко подогнанной шинели, стянутый наплечными офицерскими ремнями, расправил прямые плечи; под черными подстриженными усами его скользнула улыбка.

XLVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Кун ҫути, хӗвел хыҫӗнчен шӑвӑнса, анӑҫалла сулӑнчӗ.
День уходил на запад, вослед солнцу.

XLV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Григорий ал тупанӗпе куҫне хупларӗ те, ун умӗнчен палланӑ сӑн-питсем, тепӗр чух тата пурнӑҫра пачах кирлӗ пулман, анчах асра ҫав тери ҫирӗп тытӑнса юлнӑ япаласем шӑвӑнса иртрӗҫ; хӑлхара таҫти ҫӗрте ҫухалнӑ ҫынсен манӑҫнӑ сассисем, тӗрлӗ сасӑллӑ кулӑпа калаҫу сыпӑкӗсем янӑрарӗҫ.
Григорий закрывал глаза ладонью, и перед мысленным взором его проходили знакомые лица, события, иногда очень мелкие, но почему-то цепко всосавшиеся в память, звучали в памяти забытые голоса утерянных людей, обрывки разговоров, разноликий смех.

XLII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫыхӑнусӑр асаилӳсен варкӑшӗнче ачалӑх ҫутӑ сенкер тӳпе ытамӗнчи хӗвеллӗ кун пек шӑвӑнса иртрӗ: чул хӳмесем ҫинчи шӑнкӑрчсем, Гришкӑн вӗри тусан ӑшӗнчи ҫара урисем, мӗлкине шыв ҫине ӳкернӗ симӗс вӑрман ыталаса илнӗ Дон мӑнаҫлӑн тӗлӗрни, тусӗсен ача чухнехи сӑнӗсем, тӑпӑл-тӑпӑл кӗрнек пӳ-силлӗ ҫамрӑк амӑшӗ…
Голубым солнечным днем проплывало в несвязных воспоминаниях детство: скворцы в каменных кладках, босые Гришкины ноги в горячей пыли, величаво застывший Дон в зеленой опуши леса, отраженного водой, ребячьи лица друзей, моложавая статная мать…

Анчах курни-мӗнӗ нихӑшӗ те асра тытӑнса юлмарӗ, йӑлтах уҫӑмсӑррӑн та тӗлӗкри евӗр тӗтреллӗн шӑвӑнса иртрӗ.
Но все то, что он видел, в сознании не фиксировалось, скользило невнятно, расплывчато, как во сне.

XXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫавӑн чухне тин Александр тути тӑрӑх кулнӑ чухнехи пек йӗр шӑвӑнса иртрӗ.
Только тут подобие улыбки скользнуло по губам Александра.

XVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Куҫӗсем казаксен пичӗсем тӑрӑх мӗскӗннӗн шӑвӑнса чупаҫҫӗ.
Глаза их беспомощно бегали по лицам казаков.

VIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Листницкий унӑн фарфор пек ҫӑмӑл алли ҫумне тутипе сӗртӗнчӗ те, парӑнса пӑхакан куҫӗсене ҫӗклесен, Ольга тути тӑрӑх кулӑ мӗлки шӑвӑнса иртнине курчӗ.
Листницкий почтительно коснулся губами ее невесомой, как фарфор, руки и, когда поднял покорные глаза, увидел бегущую с губ ее тень улыбки.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унӑн кӑвакраххӑн йӑлтӑртатакан ҫаврака хура куҫӗ телейлӗ пӑлханупа ҫуталса нӳрелчӗ, грексенни пек тачка сӑмси айӗпе ӑшӑ кулӑ шӑвӑнса иртрӗ.
Его выпуклые черные до синевы глаза влажнели от счастливого волнения, мясистый, как у грека, нос клонила книзу улыбка.

Чӑтӑмлӑх ҫитерме тата хӑйне аристократла тыткалама пӗлнине ҫеҫ Краснов лӑпкӑ сӑнлӑ курӑнать; анчах тарӑхни пурпӗр ҫиеле шӑвӑнса тухать-тухатех: кӑвакара пуҫланӑ мӑйӑх айӗнчи ӳчӗ ҫилӗллӗн туртӑнкаласа, тути-ҫӑварне нӗрсӗрлетет.
Только благодаря выдержке и присущей ему светскости Краснов хранил внешнее спокойствие; но негодование все же осиливало: под седеющими усами нервный тик подергивал и искажал рот.

IV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Ҫук, тӳр килмен, — пӗр суймасӑр йышӑнчӗ те Мишка смотрителӗн шӑрӑхпа ӗнтӗркенӗ пит-куҫне чӗрӗ сӑн ҫапнине, ун тӑрӑх тарӑху хумӗ шӑвӑнса иртнине тӳрех асӑрхаса илчӗ.
— Не доводилось, — чистосердечно признался Мишка и сразу заметил, как посоловевшее от жары лицо смотрителя оживилось, струей прошло по нему недовольство.

II // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унӑн йӑвашрах сивлек ҫутӑпа йӑлкӑшакан ҫуллӑ куҫӗсем (казаксен — суд членӗсен — пичӗҫем тӑрӑх шӑвӑнса пӑхаҫҫӗ.
Масленые добродушно-строгие глаза его испытующе ползали по лицам казаков — членов суда.

XXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Хӗрлӗ гвардеецсен речӗсем тӑрӑх ӳпкелешсе пӑшӑрханнӑ сасӑсем шӑвӑнса иртрӗҫ.
Ропот прокатился по рядам красногвардейцев.

Ҫынсем кӗпӗрленсе тулнӑ урампа кил картисем тӑрӑх ҫил-тӑвӑл вӑхӑтӗнчи пек уҫӑмсӑр шав шӑвӑнса иртет.
Глухой буревой гул по улице, по дворам, набитым людьми.

Подтелковӑн чӗлӗм тӗтӗмӗпе сарӑхнӑ пӳрни картта тӑрӑх чалӑшшӑн шӑвӑнса иртрӗ.
— Обкуренный палец Подтелкова наискось проехался по карте.

XXVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Хӗр ҫарран, аялти кӗпе вӗҫҫӗн алӑкран шӑвӑнса кӗчӗ, шӑппӑн утса, Бунчук кравачӗ патне пырса тӑчӗ.
Босая, в одной рубашке, скользнула она через порог, тихонько подошла к его койке.

XX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Унӑн кӑтрашка ҫемҫе сухаллӑ ырхан пичӗ тӑрӑх айӑплӑ кулӑ шӑвӑнса иртрӗ; куҫӗсемпе каҫару ыйтса, именчӗклӗн каларӗ:
По исхудавшему лицу его, густо обросшему курчавой мягкой бородой, скользнула виноватая улыбка, сказал, выпрашивая глазами прощение:

XVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Куҫ умне картишӗнчи хӑш-пӗр улшӑнусем те шӑвӑнса тухрӗҫ: сӑрри кайнӑ кӗлет алӑкне сарӑ тӑмпа шӑлнӑ, сарай ҫине хӑмӑрланма ӗлкӗреймен ыраш улӑмӗ витнӗ; сарай ҫи виттийӗ ҫинчи йывӑрлӑхсем сайрарах курӑнаҫҫӗ, — ахӑртнех пӗр пайне карта юсама янӑ пулас.
Некоторые перемены на базу бросались в глаза: дверь амбара была выкрашена взамен слинявшей краски желтой глиной, сарай заново покрыт еще не побуревшей житной соломой; костер поднятых дыбом слег казался меньше, — должно быть, израсходовали часть на поправку городьбы.

XIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ҫула май куҫ умне ачаранпа пӗлнӗ слободасемпе хуторсем шӑвӑнса тухаҫҫӗ: Кашар, Поповка, Каменка, Анат-Яблоновски, Грачев, Ясеновка.
Знакомые с детства разворачивались в дороге слободы и хутора: Кашары, Поповка, Каменка, Нижне-Яблоновский, Грачев, Ясеновка.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Унтан вӑл пӗр утӑм каялла чакса тӑчӗ; пичӗ тӑрӑх ҫилӗллӗ кулӑ йӗрӗ хӗҫпе каснӑ пек чалӑшшӑн шӑвӑнса иртрӗ.
И ступил шаг назад; щеки его сабельным ударом располосовала кривая улыбка.

XII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Страницăсем:

Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Menu

Statistics