Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тӑртаннӑ (тĕпĕ: тӑртан) more information about the word form can be found here.
Аксинья унӑн уйӑх сенкеррӗн ҫутатакан тӑртаннӑ питне, карчӑксем ҫыхакан хура шаль тутӑр айӗнчен тухса кайнӑ шурӑ ҫӳҫ пайӑркисене лайӑхах курчӗ.

Аксинья ясно видела озаренное голубым лунным светом припухшее лицо Ильиничны, седую прядь волос, выбившуюся из-под черной старушечьей шальки.

III // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл ҫурри хупӑ куҫсемпе сехечӗ-сехечӗпе кравать ҫинче хускалмасӑр выртрӗ, тӑртаннӑ пӳрнисем ҫеҫ утиял хутланчӑкӗсене майӗпен кӑштӑртаттаркаласа хыпашларӗҫ, ҫав сехетсенче вара пурӑнса ирттернӗ пӗтӗм кунҫулӗ куҫӗ умӗнчен шӑвӑнса иртрӗ.

И она, полузакрыв глаза, часами лежала, не шевелясь, только припухшие пальцы ее перебирали складки одеяла, и вся жизнь проходила перед ней за эти часы.

III // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Калинккерен шурса кайнӑ, йӗнипе куҫӗсем тӑртаннӑ Таня чупса тухрӗ.

Из калитки бледная, с заплаканными глазами выбежала Таня.

3 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Палламан ҫын Таня аллисене пичӗ ҫумӗнчен хуллен уйӑрчӗ те, йӗрсе тӑртаннӑ куҫсене курса хӗрхенсе ыйтрӗ:

Незнакомый человек осторожно отвел Танины руки от лица и, заглянув в заплаканные глаза, заботливо спросил:

8 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Лав хыҫӗнчен Христоньӑпа юнашар лӑкӑштатса утса кайнӑ старикӗ ҫине юлашки хут пӑхса илчӗ те, тӑртаннӑ куҫӗсене саппун аркипе шӑлкаласа, тек каялла пӗрре те ҫаврӑнса пӑхмасӑр, килнелле васкарӗ.

Глянула в последний раз, как он рядом с Христоней прихрамывает, поспешая за подводой, а потом вытерла завеской припухшие глаза и, не оглядываясь, направилась домой.

XXI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Дарьйӑн кӑштах кӳпчесе тӑртаннӑ пичӗ, шывра тӗссӗрленнӗ тӗксӗм ҫутӑ куҫӗсем темле юттӑн та хатаррӑн курӑнаҫҫӗ.

Было что-то незнакомое и строгое в слегка припухшем лице Дарьи, в тусклом блеске обесцвеченных водою глаз.

XXI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— «Кунта хӑвса кил каларӗ»! — ҫӳхе тутине йӗрӗнчӗклӗн чалӑштарса витлесе каларӗ те шукӑль есаул, тӑртаннӑ урисене йывӑррӑн илкелесе пусса, мӑнтӑркка купарчине силлентерсе, хӗрлӗармеецсем тавра утса ҫаврӑнчӗ, вӗсене, лашапа сутӑ тӑвакан утсене пӑхнӑ пек, чылайччен тӗсесе пӑхса тӑчӗ.

— «Гони сюда надо»! — передразнил франтовый есаул, презрительно скривив тонкие губы, и, грузно ступая отечными ногами, подрагивая толстым задом, обошел красноармейцев: долго и внимательно, как барышник — лошадей, осматривал их.

VII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пит-куҫне аллисемпе хупласа, макӑрнипе тӑртаннӑ йӗпе питҫӑмартине лутӑрканнӑ тутӑрӗ ҫумне пӑчӑртаса тытса, вӑл ҫаплах, куҫҫулленнӗ куҫпах, тӗлӗрсе кайрӗ.

Так в слезах и уснула, лежа ничком, схоронив в ладонях заплаканное лицо, прижавшись опухшей и мокрой щекой к скомканному платку.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ксени лӳчӗркеннӗ кӗпине хыврӗ, тӗкӗр умӗнче пӑртак тӑртаннӑ пит-куҫне пудрӑ сапрӗ, пӗчӗк сӗтелте тахҫан илнӗ помадӑ тупса, тутине пурнӑҫӗнче пӗрремӗш хут кӑшт хӗретрӗ.

Ксения сняла смятое платье, припудрила перед зеркалом чуть вспухшее лицо и, найдя в столике когда-то купленную помаду, впервые в жизни слегка подкрасила губы.

26 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Ыран ерҫейместӗп эпӗ, — Сысоич, кӑшт тӑртаннӑ пит ҫӑмартине аллипе сӗртӗнсе.

— Завтра мне некогда, — Сысоич дотронулся до чуть распухшей щеки.

13 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Хӗрарӑмӗн куҫ айӗсем тӑртаннӑ», тет.

А у самой женщины глаза припухлые, говорит.

LXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Кӑмрӑк пек сӳнӗк, шыҫса тӑртаннӑ куҫсем кӑштах ҫуталчӗҫ, хӑйӑлтатса тытӑнчӑклӑн пӑшӑлтатнӑ сасӑсем илтӗнсе кайрӗҫ:

Обуглившиеся, отекшие глаза загорелись, зазвучал хриплый, прерывистый шепот:

LIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Иван Алексеевич, чӗркуҫҫи таран шыва кӗрсе тӑрса, вут пек тӗлкӗшекен суранӗсене, хӗненипе кӳпчесе тӑртаннӑ шыҫӑсене йӗпетрӗ; ӗҫес килнине ниепле лӑплантарма ҫук пек хыпӑнакан ӑшне кӑштах та пулин кантарма ӗлкӗреймесрен хӑраса, вӑл хӑйӗн юнӗпе хутӑшса кайнӑ шыва ҫине-ҫинех ывӑҫла-ывӑҫла ҫӑтрӗ.

Стоя по колено в воде, Иван Алексеевич мочил жарко горевшие раны и опухоли от побоев, разгребал ладонью смешанную со своей же кровью воду, жадно пил ее, боясь, что не успеет утолить неутишно вполыхавшую жажду.

LIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Аксинья каҫ пуличченех кравать ҫинче выртрӗ, унтан, куҫҫульпе тӑртаннӑ питлӗскер, вырӑн ҫинчен тӑрса питне ҫурӗ те ҫӳҫне тураса тирпейлерӗ, евчӗсем килес умӗнхи хӗр пек, васкаса тумланма пуҫларӗ.

Аксинья до вечера пролежала на кровати, потом встала, опухшая от слез, умылась, причесалась и с лихорадочной быстротой, как девка перед смотринами, начала одеваться.

L // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унӑн кансӗр ҫывӑрнипе тӑртаннӑ тата йӑрӑм-йӑрӑм хӗрлӗ питӗнче Вороновский мӗн каласса лӑпкӑн кӗтни сисӗнет.

Лицо его, с отечными щеками и красными полосами от неловкого сна, выражало сдержанное любопытство.

XLVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Мӗн эсӗ? — ыйхӑпа тӑртаннӑ пит-куҫлӑ Иван Алексеевич хирӗҫ тухрӗ — Мӗншӗн килтӗн?

— Ты чего? — Вышел опухший от сна Иван Алексеевич, — Чего пришел?

XXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Куҫҫульпе тӑртаннӑ кил хуҫи хӗрарӑмне хӑйсен хыҫӗнчен хапха хупса юлнӑ чух кӑмӑллӑн каларӗ:

Опухшей от слез хозяйке, затворявшей за ними ворота, сказал добродушно:

IX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хӑй вӑл макӑрса йӗпеннӗ куҫӗпе кулкаларӗ; килӗшӳсӗр кӳпчесе тӑртаннӑ тути пит-куҫне темле ачаллӑрах та ӑша вӑркаттармалла хурлӑхлӑ кӑтартрӗ.

Она улыбалась заплаканными глазами, некрасиво опухшие губы придавали ее лицу волнующе-трогательное, детское выражение.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Телеграммӑсен пӗчӗк купине сарлака та шурӑ ал тупанӗпе типтерлӗн шӑлса тӳрлетет те, тӑртаннӑ, кӑвакарса тӗссӗрленнӗ куҫ хупаххисене ҫӗклемесӗр, ӑша кайнӑ сасӑпа калаҫма пуҫлать:

Тщательно утюжа кипку телеграмм широкой белой ладонью, не поднимая опухших, затененных синью век, глухо сказал:

XV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Теплерен пӗрре ҫеҫ Подтелков тӑртаннӑ куҫ хӑрпӑкӗсене усӑнтарать, унтан хӑвӑрт ҫӗклет те йӗри-тавралла пӑхса илет, каллех етре пек куҫӗсемпе тӗллеме пуҫлать.

Изредка лишь Подтелков опускал пухлые веки и снова рывком поднимал их, нацеливаясь картечинами глаз, обегая ими все окружающее.

II // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed