Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тӑсать (тĕпĕ: ) more information about the word form can be found here.
Вӑл хура кӗрӗкне янӑ, кубанкине куҫ харшисем ҫине антарса лартнӑ, пуҫне чалӑштарнӑ та тӑсать те тӑсать купӑсне.

Он шагал в черном полушубке нараспашку, в сдвинутой на самую бровь кубанке и, склонив набок голову, безжалостно раздирал цветистые мохи гармони.

22 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Етӗрнере вӑл пӗчӗк суту-илӳ ӗҫӗ пуҫлать, малалла ун ӗҫне асатте, Иван Федорович, тӑсать.

Help to translate

Раҫҫей ӑслайӗнчи ҫут(ӑ) сӑнар // Леонид Атлай. https://chuvash.org/content/5075-%D0%A0% ... D1%80.html

— Эй-эй-эй! — тӑсать Прохор.

— Эге-ге-ге! — распевает Прохор.

XIV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

— Йышӑн, турӑҫӑм, хӑвӑн чурун ӳтне, Соколов Григорий ачана, ӑна ӗмӗр ӗмӗр пӑхса пурӑн! — тӑсать сывпуллашу кӗллине Иван священник.

— Упокой, господи, душу новопреставленного раба твоего, отрока Соколова Григория, и сотвори ему вечную па-а-амять! — вытягивает прощальную молитву священник Иван.

Хир, аслӑ хир // Георгий Ефимов. Сергей Алексеев. Гришатка Соколовӑн пурнӑҫӗпе вилӗмӗ: повесть. Георгий Ефимов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 83 с.

Аллине тӑсать те — хут.

Потянул он — бумага.

«Халӑх юн тумламӗ» // Георгий Ефимов. Сергей Алексеев. Гришатка Соколовӑн пурнӑҫӗпе вилӗмӗ: повесть. Георгий Ефимов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 83 с.

— Ҫапла, ҫапла ӗнтӗ, пыратӑп эпӗ Сергей Платонович патне, — пуҫланӑ калавне малалла тӑсать Иван Алексеевич, — ун патӗнче Атепин-Цаца ларать.

— Ну так вот, прихожу я к Сергею Платоновичу, — продолжал Иван Алексеевич начатый рассказ, — у него Атепин-Цаца сидит.

16 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Калаҫнӑ чух хӑй тӑтӑшах ҫемҫен кулкаласа илет, ҫиелти кӗпшек тутине картуз сӑмси пек малалла тӑсать.

Разговаривая, он часто улыбался, верхнюю губу вытягивал, как козырек кепки.

4 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Тревога парать тӳт кӑшкӑртса хайхи трубач… — малалла тӑсать халапне баклановец, Гришака асаттене итлемесӗр.

— Играет это трубач тревогу… — продолжает баклановец, не слушая деда Гришаку.

23 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

«Халь вӑхӑт ӗнтӗ!» шухӑшласа илет те Петро ҫав самантрах аллине малалла тӑсать.

«Теперь пора!» — подумал Петро и протянул руку.

Пӗр чиркӳри дьяк пулни-иртни ҫинчен каласа пани // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Хальхи мыскараҫӑ тени пуҫлать вара пӗр-пӗр халап шухӑшласа кӑларма, тӑсать те тӑсать, чӗлхи мӗнле тата, виҫӗ кун апат ҫитермен тейӗн, ҫӗлӗкна ил те пӳртрен тухса шӑвӑн хуть.

Балагур, который как начнет москаля везть, да еще и языком таким, будто ему три дня есть не давали, то хоть берись за шапку да из хаты.

Пӗр чиркӳри дьяк пулни-иртни ҫинчен каласа пани // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Ирхине яланхи пекех Никифор Васильевич хӑй ҫуртӗнчен тухрӗ те шурӑ хӑва вулли ҫумне тӑрса итлерӗ: утрав ҫинчи шав майӗпен кӗрлет — ку вӑл шыв сикки хӑйӗн хурлӑхлӑ юррине тӑсать.

Ранним утром, как обычно, Никифор Васильевич вышел из своей хаты, постоял у ствола белолистки, прислушался — тихий шум раздавался над островом: то пел свою протяжную и заунывную песню перекат.

XI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Пирӗн вырӑна кам юлать, пирӗн ӑрӑва кам малалла тӑсать — ҫавӑ ӳсет.

Растет то, что продолжает, заменяет нас.

XIII // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

Амӑшне хӑҫантанпа курман, ҫавнашкал вӑхӑта тӳссе ирттертӗмӗр, вӑл пур, ӑна алӑ тӑсать!

Столько мать не видал, такое время пережили, а он ей ручку тянет!

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

— Тӑрӑр, кахалсем, хускалӑр! — тӑсать сӑмахне Гриценко мучи, ачасем ҫинчи утиялне туртса, алтупанӗпе вырӑн ҫинчен рак хуран чулӗ тӗпренчӗкӗсене шӑлса антарса.

— Давай, лежебоки, пошевеливайся! — продолжал дядя Гриценко, сдергивая с мальчиков одеяла и ладонью сметая с лежанки осыпь ракушечника.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Назанский вара, хай шухӑшӗсене саспа тӑсать тейӗн, ҫавӑнтах калаҫма та пуҫларӗ:

И Назанский, точно продолжая вслух свои мысли, тотчас же заговорил:

XXI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Вера Павловна ӑна тивӗҫлӗн: «Анчах Королев магазинӗнчи прюнель ботинкӑсем те ҫаплах чипер», — тесе хирӗҫлет те урине маларах тӑсать.

Вера Павловна с достоинством возражает: «Но прюнелевые ботинки магазина Королева также прекрасны», — и подвигает вперед ногу.

XXII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

— Мана улталаймӑн, — тет хӑна, — ак ку мӗн? — чаршав хыҫӗнчен такам аллине тӑсать.

— Меня не обманешь, — говорит гостья, — а это что? — Из-за полога протягивается рука.

XIX // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Сторешников килӗшет, услови ҫӑмӑл пулнӑран хавасланнипе унӑн пит-куҫӗ ҫуталса илет, анчах Жюли паҫӑрхи пекех хытӑ кӑмӑллӑ, вӑл пӗрмаях малалла тӑсать, пӗрмаях ӑнлантарса парать… «пӗрремӗшӗ — ӑна кирлӗ, иккӗмӗшӗ те ӑна, анчах унтан ытларах сире кирлӗ: эпӗ апата пӗр эрнелӗхе хӑварӑп, унтан тата тепӗр эрнелӗхе, вара ӗҫ манӑҫа та тухӗ, анчах эсир ҫакна ӑнланӑр: эсир ҫамрӑк хӗр ҫинчен мӗнле те пулин сӑмах каласа, вӑл ӗҫ ҫинчен астутармасан кӑна, ыттисем вӑл ӗҫе манӗҫ», — тата ыт. те.

Сторешников согласен, и на его лице восторг от легкости условий, но Жюли не смягчается ничем, и все тянет, и все объясняет… «первое — нужно для нее, второе — также для нее, но еще более для вас: я отложу ужин на неделю, потом еще на неделю, и дело забудется, но вы поймете, что другие забудут его только в том случае, когда вы не будете напоминать о нем каким бы то ни было словом о молодой особе, о которой» и т. д.

V // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Вара салхуллӑн кулса илчӗ: — Мӗнле пӗчӗк вӗҫен кайӑк та йӑва ҫавӑрать, хӑй йӑхне малалла тӑсать , эпӗ хӗрӗх ҫула яхӑн ӗнтӗ хусах пулса ҫӳретӗп, хамӑн ачамсене курассипе кураяс ҫукки паллӑ та мар-ха тата…

И с грустью усмехнулся: — Всякая мелкая пташка и та гнездо вьет, потомство выводит, а я ковыляю бобылем, почти сорок лет, и еще неизвестно, придется ли мне посмотреть на своих маленьких…

IX сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Лешӗ вара ӑна аллинчи туприне тытса кӑтартать, юнлӑ пампушкине старик еннелле тӑсать.

А тот протянул к нему свою огромную руку с раскрытой ладонью, держа на другой пропитанную свежей кровью круглую пампушку, с которой стекали красные капли.

I // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 23–36 стр.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed