Шырав
Шырав ĕçĕ:
Вӑл, никам ҫине пӑхмасӑр, вӑраххӑн, шухӑшлӑн — пӗр сӑмахнех темиҫе хут каланӑ:
XIII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
Фома пуҫне ҫӗкленӗ те шухӑшлӑн: — Сирӗн ҫинчен, атте, мансах кайнӑ… Нимӗн те илтеймерӗр эсир манран… — тесе хунӑ.Фома поднял голову и задумчиво сказал: — А про вас, папаша, я забыл… Ничего вы не услышали от меня…
XIII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
— Ухмахсем пирки вӑл питӗ ӗҫлӗ калать! — шухӑшлӑн каланӑ Фома.— Насчет дураков дельно он говорил! — задумчиво сказал Фома.
XII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
Тарас, ашшӗне куҫран пӑхса ӑшшӑн, тараватлӑн кулса янӑ, унтан шухӑшлӑн: — Сире эп шӑп ҫакӑн майлах астӑватӑп: чӗрӗ, савӑнӑҫлӑ… Ҫак ҫулсенче эсир ним чул та улшӑнман пекех… — тесе хунӑ.
XII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
Тарас Маякин, хӑйӗн ашшӗ ҫине сӑнавлӑн пӑхса, нимӗн чӗнмесӗр кулкаласа шухӑшлӑн тӑнӑ, сухалӗнчи тата ҫӳҫӗнчи кӑвак пӗрчӗсем унӑн, хура тум тӑхӑннӑскерӗн, уҫҫӑн палӑрнӑ.
XII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
— Ӗҫе тытӑнма капитал мӗн чул кирлӗ пулӗ, тетӗн вара? — шухӑшлӑн ыйтнӑ Маякин.— Много ли, говоришь, капитала-то требуется? — задумчиво спросил Маякин.
XI // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
Вара, ҫырӑва тепӗр хут вуласа тухса, пӳрнисемпе сӗтел ҫине шухӑшлӑн шӑкӑртаттарса илнӗ.Потом снова прочитал письмо, задумчиво постукал пальцами по столу и изрек:
XI // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
Старик, сухалне шухӑшлӑн чӗпӗткелесе, пӳлӗм тӑрӑх каллӗ-маллӗ утса ҫӳренӗ; куҫӗсем унӑн таҫта айӑккалла пӑхнӑ, вӑл пысӑк чӑрмавлӑ шухӑша путни лайӑх палӑрнӑ.
XI // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
— Мӗншӗн лайӑхрах? — шухӑшлӑн ыйтнӑ Фома.
IX // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
Иккӗшӗ те, туртӑнтарса ҫитернӗ хӗлӗхе кам маларах тӗкӗнсе йӑнлаттарасса кӗтнӗн, шухӑшлӑн пусӑрӑнчӗҫ…
10 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.
Хӗрлӗ ҫӳҫлӗ хӗрарӑм, Ухтищев аллине хӑй чӗрҫи ҫинче тытса, ӑна шухӑшлӑн сӑнаса ларнӑ.Рыжая женщина задумчиво рассматривала ладонь руки Ухтищева, держа ее в своих руках.
VIII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
Хӗрлӗ ҫӳҫлӗ хӗрарӑм, инҫетелле шухӑшлӑн пӑхса, хуллен те хурлӑхлӑн юрласа янӑ:Рыжая женщина, задумчиво глядя вдаль, тихо и грустно запела:
VIII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
Ухтищев Фома сассинче пысӑк пӑлхану илтӗннине туйнӑ, вӑл ун ҫине пӑхса илнӗ те, шухӑшлӑн: — Калас пулать, питӗ те тӗлӗнмелле ҫын эсир… — тесе хунӑ.
VII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
— Ҫапла-а, — шухӑшлӑн тӑсса каланӑ хӗр, — апла пулсан, эс ӑна юрататӑн иккен…— Да-а, — задумчиво протянула девушка, — значит, ты ее любишь…
VII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
— Вӑл маншӑн пулсан — питӗ кирлӗ! — шухӑшлӑн, шӑппӑн тӑснӑ вӑл сӑмахне.Она для меня — очень нужна! — задумчиво и тихо продолжал он.
VII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
— Ирӗлет эппин! — шухӑшлӑн каласа хунӑ вӑл, кача пӳрни ҫинчи ҫӗррине сӑнакаласа.— Тает! — задумчиво сказала она, разглядывая кольцо на своем мизинце.
VI // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
Фома, пурин ҫине те пикенсе, шухӑшлӑн пӑхса, ӗҫе хӑвӑрттӑн ӑнкарса пынӑ.Фома быстро усвоил дело, относясь ко всему серьезно и вдумчиво.
III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
Пысӑк хура куҫӗсем ун шухӑшлӑн, ҫав вӑхӑтрах ачаллӑн пӑхнӑ, тутисем, ача-пӑчанни пек, пӑртак уҫӑларах тӑнӑ, анчах та хӑйӗн кӑмӑлне мӗн те пулин хирӗҫтерес пулсан, куҫ шӑрҫисем ун пысӑкланса кайнӑ, тутисем таччӑн хупӑнса ларнӑ, мӗнпур сӑн-пичӗ вара тӳрккессӗн, харсӑррӑн пӑхма тытӑннӑ…
III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
Игнат хӑй ывӑлӗн уҫӑлса кайнӑ пит-куҫне тинкерсе пӑхса ларнӑ, куҫхаршисем унӑн шухӑшлӑн йӑшӑлтатнӑ.
III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
— Ҫ-ук, пӗлейместӗп!.. — шухӑшлӑн каланӑ Фома, юлташӗ ҫине сӑнавлӑн пӑхса.— Н-не знаю!.. — задумчиво сказал Фома, разглядывая товарища.
III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.