Шырав

Шырав ĕçĕ:

турачӗсем (тĕпĕ: турат) more information about the word form can be found here.

— Кӑчкӑ ҫук, йывӑҫ турачӗсем те ҫук кунта.
— Вербы нет, веточек тоже.

Маруся, Галя тата Вера ҫухални // Илле Тукташ. Шварц, Е.Л. Пӗрремӗш класра; И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 124 с.

— Йывӑҫ турачӗсем сутмастпӑр.
— Веточками не торгуем.

— Нимле йывӑҫ турачӗсем те ҫук-и сирӗн?
— И веточек никаких у вас нет?

Ёлкӑн йӗплӗ турачӗсем Иван Сергеевича питрен чӑрмалаҫҫӗ, анчах Маруся, аллисене чӗрес мар тесе алсиш тӑхӑннӑ та, чӑрӑш турачӗсене сире-сире тӑрать, Иван Сергеевича пулӑшать.
Колючие ветки лезут прямо в лицо Ивану Сергеевичу, но Маруся, надев варежки, чтобы не наколоться, раздвигает ветки, помогает Ивану Сергеевичу.

Акӑ Ҫӗнӗ Ҫулти каникул та ҫитрӗ // Илле Тукташ. Шварц, Е.Л. Пӗрремӗш класра; И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 124 с.

Хӗрачасем, йывӑҫ турачӗсем ҫине пӑхкаласа, тӗрлӗ еннелле чупса саланаҫҫӗ.
Девочки разбегаются во все стороны, глядя вверх на ветки деревьев.

Акӑ ӗнтӗ, кун хыҫҫӑн кун иртет… // Илле Тукташ. Шварц, Е.Л. Пӗрремӗш класра; И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 124 с.

Стена ҫуммипе лартса кайнӑ йывӑҫсен сайра турачӗсем хушшипе эпӗ килкартине пӑхса ҫаврӑнтӑм.
Сквозь редкие ветки деревьев и кустов, посаженных вдоль стены, я рассматривал двор.

1 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Чӳречине уҫса кӑна яр — вӗсен турачӗсем тӳрех пӳлӗмелле кӗреҫҫӗ.
Отворите только окно — так ветви и врываются в комнату.

I сыпӑк // Ярукка Сантри. Гоголь Н.В. Иван Иванович Иван Никифоровичпа мӗнле хирӗҫсе кайни: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 72 с.

Унӑн пысӑк ҫавраки йывӑҫ турачӗсем витӗр юн пек хӗрлӗн курӑнать.
Его огромный диск, весь пересеченный и разделенный черными ветвями кустов, красен, как кровь.

Тӑватӑ кун // Ярукка Сантри. Гаршин В.М. Тӑватӑ кун: калав. — Шупашкар: Республикӑри чӑваш кӗнеки кӑларакан уйрӑм, 1924. — 38 с.

Астӑватӑп, вӑрманта хамӑр чупнине, етресем шӑхӑрса иртсе кайнине; етресем лексе йывӑҫ турачӗсем ҫӗре татӑлса ӳкнине, тата йӗплӗхулӑ тӗмисем витӗр хамӑр упаленнине астӑватӑп…
Я помню, как мы бежали по лесу, как жужжали пули, как падали отрываемые ими ветки, как мы продирались сквозь кусты боярышника.

Танк йывӑҫсем ҫине вӗҫнӗ пек хӑпарса каять, пралук татӑлать, йывӑҫ турачӗсем хуҫӑлма, вуллисем ҫурӑлма, минӑсем шартлатма пуҫлаҫҫӗ.
Танк взлетел на деревья, проволока натянулась, ветви затрещали, стволы лопнули, стали рваться мины.

Ҫул // Николай Иванов. Тихонов Н.С. Паттӑр партизан: калавсем; вырӑсларан Н. Иванов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 47 с.

Сулахайран та сылтӑмран, айккисенчен ҫӗлен евӗрлӗ лиана курӑкӗсен турачӗсем сирпӗнсе тухрӗҫ.
Справа и слева, из-за боковых кулис, выкинулись ветки лиан, похожие на змей.

Вӑрттӑн алӑк хыҫӗнче вӗсем мӗн тупрӗҫ // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Кӑвайчӗ питех те шавлӑ та вӑйлӑ ҫуннипе ҫӳллӗ хыр турачӗсем чӗтресе силленсе ҫеҫ кайрӗҫ…
Костёр был такой шумный, что закачались ветви на высокой сосне…

Ҫӗр шӑтӑкӗнче // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Буратино ҫакӑнса тӑракан юман турачӗсем хыҫӗнче ирхи шурӑмпуҫ ҫутӑлса килчӗ.
Над ветвями дуба, где висел Буратино, разлилась утренняя заря.

Сенкер ҫӳҫлӗ хӗрача Буратинона вилӗмрен ҫӑлса хӑварать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Ман тӗлте симӗс турачӗсем ҫинчен сывлӑм тумламӗсене силентерсе лӑсӑллӑ вӑрман янтраса ларать; сулхӑнра, йывӑҫсем айӗнче, упа саррин тӗрӗллӗ ҫулҫисем ҫинче ирхи тӑм кӗмӗл парча пек йӑлтӑртатса тӑрать.
Надо мною звенит хвойный лес, отряхая с зелёных лап капли росы; в тени, под деревьями, на узорных листьях папоротника сверкает серебряной парчой иней утреннего заморозка.

VII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Вакша темскер катать, хыр турачӗсем хушшинче унӑн ҫемҫе ҫӑмлӑ хӳри вӗл-вӗл тукалать; калама ҫук питӗ нумай япала куратӑн, тата нумайтарах курас килет, тата инҫетерех каяс килет.
Щёлкает белка, в лапах сосен мелькает её пушистый хвост; видишь невероятно много, хочется видеть всё больше, идти всё дальше.

III. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Пӳлӗмӗн сарӑ стенисем сулланаҫҫӗ, парӑс пек авӑнать мачча, урайӗ чӳхенет, койкӑсен ӗретне пӗрре пӗр ҫӗрелле пуҫтарса тӑратнӑ пек, тепре уйӑрса лартнӑ пек туйӑнать, пӗр япали те шанӑҫлӑ мар, кичемле, чӳречен тул енче йывӑҫ турачӗсем розӑсем пек кӑнтарӑнса тӑраҫҫӗ, вӗсене такам силлет.
Качались жёлтые стены, парусом выгибался потолок, пол зыбился, сдвигая и раздвигая ряды коек, всё было ненадёжно, жутко, а за окнами торчали сучья деревьев, точно розги, и кто-то тряс ими.

I. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Икӗ ҫурт хушшинчи ансӑр ҫӗр лаптӑкӗнче пӗр вунпилӗк ватӑ ҫӑка ларать, вӗсен пысӑк вуллисем ҫине симӗс мӑк тапса тухнӑ, хура, ҫара турачӗсем вилӗ пек кӑнтарӑнса тӑраҫҫӗ.
На узкой полосе земли, между двух домов, стояло десятка полтора старых лип, могучие стволы были покрыты зелёной ватой лишаёв, чёрные голые сучья торчали мёртво.

Ҫил хӑвалӑхӑн ҫара турачӗсем хушшинче шӑхӑрать, кукуруза тунисем ҫинче чикансен контрабасӗн япӑх ӗнернӗ хӗлӗхӗ ҫинчи пек вылять.
Ветер свистел в голых прибрежных ивах, гудел в стеблях кукурузы, как полуспущенные струны цыганского баса.

39 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Уртӑш турачӗсем тӑкӑнаҫҫӗ.
С можжевельника сыпались ветки и сухие листья.

32 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Вӑрман ҫинче тӑп-тӑрӑ кӑвак тӳпе ҫакӑнса тӑрать; йывӑҫ турачӗсем витӗр хӗвел тухас умӗнхи тухӑҫа тӗксӗмлетекен сӑрӑрах тӗтре курӑнать.
Над лесом поднимался купол чистого бледно-голубого неба, меж ветвей проглядывала белесая предрассветная полоса, окаймлявшая порозовевший перед восходом солнца восток.

Страницăсем:

Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Menu

Statistics