Corpus of the Chuvash language

Ватӑ хурӑн унӑн тӗлӗнче хӑйӗн ҫамрӑк ҫулҫисемпе пӑшӑлтатса ларать, унӑн турачӗсем: «Ҫывӑр, Таня, ҫывӑр!» тесе сиктернӗ пек силленсе тӑраҫҫӗ.

А старая берёза шелестит над ней молодыми листочками, длинные, поникшие ветки чуть покачиваются, словно убаюкивают: «Спи, Таня, спи!»

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Гавриил Байдеряков. Тайц Я.М. Тупни: повесть. Вырӑсларан Г. Байдеряков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 88 с.

Леререх пӗр хурӑн тӑрса юлнӑ, унӑн турачӗсем хурлӑхлӑн усӑнса тӑраҫҫӗ.

Вдали стояла одна уцелевшая старая берёза с печально опущенными ветвями.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Гавриил Байдеряков. Тайц Я.М. Тупни: повесть. Вырӑсларан Г. Байдеряков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 88 с.

Ҫанталӑк ҫилсӗр, тӗтреллӗ; тирек турачӗсем, хӑваран тата гаолян улӑмӗнчен тунӑ ҫатансем ҫинче мамӑк пек пас выртать.

Было туманно и безветренно; пушистый иней спокойно лежал на ветвях тополей, ивовых изгородях и плетнях из толстой гаоляновой соломы.

XX // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Хӗвелӗн малтанхи пайӑркисем кантӑк ҫине ӳксе пасарнипе авӑнса тӑракан йӑмра турачӗсем ҫинче ҫерҫисем сиккелеме пуҫласанах Сяо Сян вырӑнӗ ҫинчен тӑчӗ.

Едва первые лучи солнца озарили окна и на гибких ветвях ив запрыгали проснувшиеся воробьи, Сяо Сян был на ногах.

XVII // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Йывӑҫ чӳрече патӗнчех ларнӑ; унӑн хуппи хӑйпӑнса ҫаралнӑ, вулли пӳлӗме кӗрес ҫутта чарса тӑнӑ, кукӑр-макӑр, ҫулҫӑсӑр хура турачӗсем халсӑррӑн кармашӑннӑ, енчен енне сулкаланса, хурлӑхлӑн чӗриклетнӗ.

Дерево стояло под окном толстый ствол его с облезлой корой преграждал свету доступ в комнату, изогнутые и черные ветви без листьев бессильно распростерлись в воздухе и, покачиваясь, жалобно скрипели.

X // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Пӗчченшерӗн ларакан йывӑҫсем, ейӳ айне пулнӑскерсем, йӑмӑххӑн йӑлтӑртатакан ешӗл ҫулҫӑсем кӑларнӑ пулнӑ, вӗсем, ҫӳлти турачӗсем таран шыва путса, ҫӑмӑл шар майлӑн курӑннӑ, пӗр кас ҫил килсенех, шывӑн тӗкӗр пек анлӑхӗ тӑрӑх эреветлӗн юхса каяс пек ларнӑ…

Одинокие деревья, затопленные разливом, уже покрывались ярко-зелеными блестками листвы, скрывая их стволы и отразив вершины, вода сделала их шарообразными, и казалось, что при малейшем дуновенье ветра они поплывут, причудливо красивые, по зеркальному лону реки…

VIII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ҫӑка йывӑҫҫисем ҫилпеле силленнӗ, турачӗсем пӳрт стенисене чӑрмаланӑ, калӑн — вӗсем сивӗре шӑннӑ та часрах пӳлӗме кӗресшӗн пулнӑ, тейӗн…

Ветер качал липы, сучья их царапались о стены дома, точно холодно им было и они просились в комнаты…

VII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Хӑва турачӗсем ҫинче ҫерҫисем чӗвӗлтетеҫҫӗ.

На гибких ивовых ветках качались и чирикали воробьи.

XIV // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Хӗвел пайӑркисем, хураман ҫӑра турачӗсем витӗр тухса, тӗлӗнмелле хитре тӗрӗсемпе, ҫӗр ҫине ӳкеҫҫӗ.

Солнечные лучи, проникая сквозь густую зелень вязов, ложились на землю причудливыми узорами.

XIV // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Урамра ҫаплах та ҫутӑ пулнӑ-ха, чӳречесем умӗнче ҫӑка турачӗсем ҫинче хӗвеланӑҫӗн ҫути ялкӑшнӑ, анчах та пӳлӗм каҫхи ӗнтрӗкпе тулсах пынӑ.

На улице еще было светло, и на ветвях лип пред окнами лежал отблеск заката, но комната уже наполнилась сумраком.

IV // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Хӗвел ҫути, йывӑҫ турачӗсем витӗр ҫинҫе хӑюсем пулса, каҫхи кӗпе-йӗмпе ларакан старикӗн шурӑ кӗлетки ҫине ӳкнӗ.

Солнечный свет падал сквозь ветви дерева тонкими лентами на белую фигуру старика в ночном белье.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Шавпа вӑраннӑ ҫерҫисем, ҫул хӗрринчи йӑмра турачӗсем ҫинче сиккелесе, ҫынсен пуҫӗсемпе хулпуҫҫийӗсем ҫине ҫулҫӑ ҫинчи сывлӑма тӑкаҫҫӗ.

В придорожных ивах шуршали разбуженные шумом воробьи, стряхивая с листьев росу на головы и плечи людей.

VI // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Йывӑҫӑн вӑрӑм та лапсӑркка турачӗсем айӗнчен Зорька тухрӗ, вӑл силленсе илчӗ те, нимӗн те пулман пекех, савӑнӑҫлӑн пирӗн ҫине пӑхма пуҫларӗ.

Из-под длинных косматых веток как ни в чём не бывало вылезла Зорька; она отряхивается и весело поглядывает на нас.

6. Аэродромри пурнӑҫа хӑнӑхса ҫитетӗп // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Кожедуб, И. Н. Тӑван ҫӗршывшӑн: летчик каласа пани. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 192 с.

Илтетӗп — йывӑҫ турачӗсем чӑштӑртатма пуҫларӗҫ.

Слышу — ветки трещат.

6. Аэродромри пурнӑҫа хӑнӑхса ҫитетӗп // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Кожедуб, И. Н. Тӑван ҫӗршывшӑн: летчик каласа пани. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 192 с.

Ку тымарсем, йывӑҫ турачӗсем пек, ҫӗр ҫинче выртаҫҫӗ.

А эти корни, как деревянные ветки, на земле лежат.

«Ау!» — тени мӗн пулать // М. Тимофеева. Житков Б. С. Эпӗ курса ҫӳрени: япаласем ҫинчен ҫырнӑ калавсем; М. Тимофеева куҫарнӑ; ӳнерҫӗсем Ф. Осиповпа П. Сизов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 212 с.

Аялта вӗсен турачӗсем ҫук та.

У них внизу веток нет.

«Ау!» — тени мӗн пулать // М. Тимофеева. Житков Б. С. Эпӗ курса ҫӳрени: япаласем ҫинчен ҫырнӑ калавсем; М. Тимофеева куҫарнӑ; ӳнерҫӗсем Ф. Осиповпа П. Сизов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 212 с.

Мана ларса пыма пит аван пулчӗ, мӗншӗн тесен, унта, ҫӳлте, чӑрӑшсен турачӗсем пӗчӗккӗ.

И мне стало хорошо ехать, потому что там, наверху, у ёлок ветки маленькие.

Салтак пичче мана вӑрмана илсе кайни // М. Тимофеева. Житков Б. С. Эпӗ курса ҫӳрени: япаласем ҫинчен ҫырнӑ калавсем; М. Тимофеева куҫарнӑ; ӳнерҫӗсем Ф. Осиповпа П. Сизов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 212 с.

Эпӗ утса пынӑ чух турачӗсем мана питрен тире-тире илчӗҫ.

Я шёл, и ветки мне лицо кололи.

Салтак пичче мана вӑрмана илсе кайни // М. Тимофеева. Житков Б. С. Эпӗ курса ҫӳрени: япаласем ҫинчен ҫырнӑ калавсем; М. Тимофеева куҫарнӑ; ӳнерҫӗсем Ф. Осиповпа П. Сизов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 212 с.

Турачӗсем ҫӗре ҫитиех усӑнса аннӑ.

И ветки у них около самой земли.

Салтак пичче мана вӑрмана илсе кайни // М. Тимофеева. Житков Б. С. Эпӗ курса ҫӳрени: япаласем ҫинчен ҫырнӑ калавсем; М. Тимофеева куҫарнӑ; ӳнерҫӗсем Ф. Осиповпа П. Сизов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 212 с.

Таҫта ҫӳлте, йывӑҫ турачӗсем хушшинче, темӗн юрланӑ пек, вӑрӑммӑн та хурланчӑклӑн кӗрлесе тӑнӑ пек туйӑнать, анчах ӑҫта иккенне тавҫӑрса илме хӗн.

Где-то, трудно понять где, как будто в верхушках деревьев, что-то поёт, гудит протяжно и жалобно.

Маруся, Галя тата Вера ҫухални // Илле Тукташ. Шварц, Е.Л. Пӗрремӗш класра; И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 124 с.