Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тӑван the word is in our database.
тӑван (тĕпĕ: тӑван) more information about the word form can be found here.
Хӑй хыҫҫӑн юлнӑ япалисене унӑн тӑван пиччӗшне Петр Мелехова паратпӑр.

Оставшееся имущество будет передано родному брату его Петру Мелехову.

16 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Текех таврӑнаймӗ тӑван кил-ҫурта.

Ему не вернуться в отеческий дом.

7 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Хӗрес ҫаккисем ҫумне, амӑш пиллӗхӗсем ҫумне, хӑйсемпе пӗрле илнӗ тӑван ҫӗр чӗптӗмӗн тӗввисем ҫумне ҫыха-ҫыха, вӑрҫа тухса кайрӗҫ, анчах та хӑйсемпе пӗрле кӗлӗ ҫӗклесе ҫӳрекенсене те вилӗм хӗрхенмерӗ.

Крепили их к гайтанам, к материнским благословениям, к узелкам со щепотью родимой земли, но смерть пятнила и тех, кто возил с собою молитвы.

6 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

«Иртсе кай эсӗ, тимӗр, ман патӑмран, туррӑн чури патӗнчен, ман юлташсем патӗнчен те, ман лашам патӗнчен те, кайса вырт хӑвӑн тӑван аннӳ варне — хура ҫӗр ӑшне.

«Пойди ты, железо, во свою матерь-землю от раба Божья и товарищей моих и коня моего мимо.

6 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Дарья хутран-ситрен Наталья ҫине шурӑ куҫсемпе пӑхкаласа илет пулин те, Дуняшка ҫав тери вӗри чӗреллӗн туслашрӗ унпа, карчӑкпа старик ӑна хӑйӗн тӑван ашшӗ-амӑшӗ пекех юратаҫҫӗ.

А косые редкие взгляды Дарьи искупались горячей Дуняшкиной привязанностью к Наталье и отечески-любовным отношением стариков.

1 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Дарья хӑй кӑмӑлсӑрланнине ҫиелтен нимӗнпе те палӑртмасть; Петро унпа тӑван пекех ӑшӑ кӑмӑллӑ.

Дарья внешне ничем не проявляла своего недовольства; Петро был приветлив и родствен.

1 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Мӗн калаҫмалли унта, Григорин тӑван арӑмӗ-ҫке, ӑҫта пурӑнмалла тата!

— Чего ж там, родная жена Григория да гдей-то будет жить!

1 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Тен, Аксинья хӑй те уншӑн тӑван хӗрӗ пекех тӑрӑшнӑшӑн ҫапла пулчӗ-ши, — кӗпе-йӗмне ҫуса, сапласа парать, сӗтел хушшине ларсан, ӑна яланах ҫемҫерех те тутлӑрах татӑк хурса пама тӑрӑшать.

Может быть, потому, что относилась Аксинья к нему с дочерней заботливостью: перестирывала его бельишко, латала рубахи, баловала за столом куском помягче, послаже.

20 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Наталья чиркӗве тӑхӑнса кайма мӗнле тум таврашне суйласа илме аптраса тӑрать пулӗ, тесе шутларӗ те Лукинична, тӑван амӑшӗн уҫӑ кӑмӑлне палӑртса, хӑйӗн тумне тӑхӑнма сӗнчӗ:

Лукинична подумала, что Наталья колеблется в выборе наряда, и с материнским великодушием предложила:

18 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Унпа пӗр тӑван Мартинӑн шурӑ чӑлха ӑшне персе чикнӗ йӗмпӗҫҫийӗ тухса кайрӗ; ӑна пӗркелесе чикме пӗшкӗнчӗ вӑл, анчах ҫак самантра арман умӗнче шӑри-шари кӑшкӑрса ячӗҫ.

У брата его Мартина вылезла из белого чулка заправленная штанина; нагнулся, хотел вобрать, но у мельницы всплеснулся вой.

5 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Ҫапла ҫав вӑл, тӑван амӑшӗ пулмасан.

— То-то оно без родной матушки.

2 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Тӑван хӗрӳ… унӑн пурӑнса мул пухмалла пулать.

— Твоей же дочери жить придется и наживать!

18 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Парамоновски рудникра ман тӑван тетех стражникре пурӑнать, вӑл пире пулӑшӗ…

На Парамоновских рудниках у меня дядя родной в стражниках служит, он нам пособит…

12 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Лагерьтен таврӑнас умӗн пӗр эрне маларах батареец Иванӑн тӑван шӑллӗ Андрей Томилин патне арӑмӗ пычӗ.

За неделю до выхода из лагерей к Андрею Томилину, родному брату батарейца Ивана, приехала жена.

11 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ҫул тӑрӑх виҫӗ тӑван (хуторта вӗсене Шамиль тесе чӗнеҫҫӗ) юнашар утса пыраҫҫӗ.

По дороге рядышком вышагивали три брата по кличке Шамили.

2 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ҫак вӑхӑт хушшинче вӑл амӑшӗ вилнине пӗлтерекен хыпар илнӗ; аппӑшӗ вара — амӑшӗн тӑван йӑмӑкӗ, — вӑл ӑна ача чухне типӗтнӗ грушӑпа хӑех пӗҫернӗ ытарма ҫук тутлӑ премӗксем илсе пырсан курнипе тата Гадячра вӗреннӗ чух ҫав ҫимӗҫсенех ҫынсенчен парса янипе кӑна пӗлет (амӑшӗпе леш хирӗҫӳллӗ-мӗнлӗ пулнӑ пирки Иван Федорович ӑна кайран курман), — ҫак аппӑшӗ хӑйӗн ырӑ кӑмӑлне пула, унӑн пысӑках мар именине йӗркелесе тӑма килӗшнӗ; ун ҫинчен вӑл ҫийӗнчех ҫырупа пӗлтернӗ.

В продолжение этого времени он получил известие, что матушка скончалась; а тетушка, родная сестра матушки, которую он знал только потому, что она привозила ему в детстве и посылала даже в Гадяч сушеные груши и деланные ею самою превкусные пряники (с матушкой она была в ссоре, и потому Иван Федорович после не видал ее), — эта тетушка, по своему добродушию, взялась управлять небольшим его имением, о чем известила его в свое время письмом.

I. Иван Федорович Шпонька // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Карпат тӑвӗсем патне ҫитиччен вырӑсла калаҫнине илтме пулать-ха, тусем урлӑ каҫсан та, леш енче, хӑш-пӗр ҫӗрте, тӑван сасӑ илтӗнкелет; лерелле вара тӗнӗ те чӗлхи те ют.

Еще до Карпатских гор услышишь русскую молвь, и за горами еще кой-где отзовется как будто родное слово; а там уже и вера не та, и речь не та.

XII // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Эпир тӑван мар.

Между нами нет никакого родства.

VI // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Тӑван ҫӗршыв савӑнмалӑх ӳссе ҫитӗнӗн эсӗ; козаксем умӗнче бархӑт ҫӗлӗкпе, ҫивчӗ хӗҫпе ҫавраҫил пек вӗҫтерсе ҫӳрӗн.

Ты вырастешь на славу отчизны; как вихорь будешь ты летать перед козаками, с бархатною шапочкою на голове, с острою саблею в руке.

III // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Тавах турра, ку таранччен пӗр тӳрӗ мар ӗҫе те хутшӑнманччӗ-ха, кирек хӑҫан та чӑн тӗнпе тӑван ҫӗршывӑма хӳтӗленӗ, хӑшпӗр ҫапкаланчӑксем пек мар: ҫӳреҫҫӗ вара таҫта сӗтӗрӗнсе, турӑ пӗлет, чӑн тӗне ӗненекеннисем вилесле ҫапӑҫнӑ чух, кайран пырса ҫитеҫҫӗ вара, хӑйсем акман тырра пуҫтарма.

Слава богу, ни в одном еще бесчестном деле не был; всегда стоял за веру православную и отчизну, — не так, как иные бродяги таскаются бог знает где, когда православные бьются насмерть, а после нагрянут убирать не ими засеянное жито.

III // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed