Шырав

Шырав ĕçĕ:

тӑван the word is in our database.

тӑван (тĕпĕ: тӑван) more information about the word form can be found here.

Анчах колхозниксем тӑван килӗсенчен тапранма васкаман: тӑшмана кӗҫ-вӗҫех чарса лартӗҫ, тесе ӗмӗтленнӗ.
Но колхозники не спешили трогаться от родных очагов: надеялись, что враг вот-вот будет остановлен.

III // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Анчах халь тин ҫеҫ, хӑйӗн тӑван Ольховкинче мӗн пулнине курсассӑн ҫеҫ, инкек мӗн тери йывӑррине пӗтӗмӗшпех туйса илчӗ вӑл: ак ҫакӑнтан, Ольховкӑри ҫӳлӗ сӑрт ҫинчен вӑл сасартӑк — пӗр самантлӑха — тӑван ҫӗршывӑн пӗтӗм аслӑ талккӑшне курнӑ пӗк пулчӗ.
Но только вот сейчас, увидев, что делается в родной Ольховке, он почувствовал всю тяжесть беды; будто вот отсюда, с высокого Ольховского взгорья, он вдруг — на мгновенье — увидел широкие просторы родной страны.

II // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Чаҫпе пӗрле чакса килнӗ чух Андрей ӗнтӗ пысӑк ялсем витӗр те, пӗчӗк ялсем витӗр те нумай тухрӗ — пур ҫӗрте те вӑл пӗр япала ҫеҫ курчӗ: хӑйсен тӑван вырӑнӗсемпе кил-ҫурчӗсене пӑрахса, чун-чӗрешӗн мӗн хаклине, ӗмӗрсем хушши пурӑнса мӗне хӑнӑхса ҫитнине пурне те пӑрахса, халӑх шутсӑр хуйхӑрса та пӑшӑрханса, нимӗҫсене ылханса, ушкӑн-ушкӑнӑн хӗвелтухӑҫ еннелле каять.
Отступая с частью, Андрей прошел уже много больших и малых селений и всюду видел одно: бросая род ные места и жилища, бросая все, что дорого сердцу, на род беспокойными толпами, проклиная фашистов, в без утешном горе уходил на восток.

Тӑван шыв ӑна чӗртсе янӑнах туйӑнчӗ.
Его словно бы оживила родная вода.

Ҫак кӗр ҫуллахи савӑнӑҫлӑ тӗссемпе илемленсе ларакан тӑван ҫӗршывалла вӑхӑтрах ҫитсе кӗчӗ пулин те, Андрейшӑн пулсан вӑл ытла сасартӑк тата харсӑррӑн ҫитсе кӗнӗ пек туйӑнать.
Эта осень ворвалась в родные места хотя и в положенное время, но все же, как думал Андрей, особенно внезапно и дерзко.

I // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Ярошенко, хӑйӗн тӑван ҫӗршывне, Россия пирки тунсӑхланӑскер, кӗтмен ҫӗртенех Читана тухса кайрӗ.
Ерошенко, затосковав по «матушке-России», поспешно уехал в Читу.

Кӑвакал мыскари // Степан Апаш. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 71–75 стр.

Халь Фан Сюань-чо Китайӑн пулас пурнӑҫӗ ҫинчен уйрӑммӑнах килӗшӳллӗ каларӗ тата хӑйне, хӑрушлӑха пӑхмасӑрах, Тӑван ҫӗршывӗн пурнӑҫӗнче кирлӗ ӗҫсемшӗн хыпса ҫунакан патриот вырӑнне шутлама та хӑйрӗ: ҫынсем хӑйсен обществӑри вырӑнӗ пулнине ӑнланса илеймесӗр яланах тертленеҫҫӗ вӗт…
Фан с особым удовольствием муссировал теперь вопрос о будущем Китая и даже рисковал изображать из себя патриота, болеющего душой за родину: «Люди, — говорил Фан, — всегда страдали из-за отсутствия у них самосознания».

Ҫу уявӗ // Михаил Рубцов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 31–44 стр.

Хамӑрӑн кивӗ ҫуртран инҫетрен те инҫете ишетӗп, тӑван кӗтессем катанах юлса пыраҫҫӗ, анчах вӗсенчен уйрӑлнӑшӑн эпӗ пӗртте шеллеместӗп.
Мы уплывали все дальше и дальше от родного дома, постепенно оставались позади картины родной природы, но мне не жалко было расставаться с ними.