Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ӳкӗнсе (тĕпĕ: ӳкӗн) more information about the word form can be found here.
Вӑл, ӳкӗнсе калаҫмасӑрах, пӗтӗмпех пит лайӑх йӗркелеме пулать тесе шутланӑ.

Он считал, что можно прекрасно обойтись без объяснений и покаяний.

4. «Металлургсем» // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Вӑл калаҫнине илтесшӗнччӗ, анчах Андрей чӗнмерӗ: унӑн ӳкӗнсе калаҫас йӑла пулман.

Она хотела слов, но он молчал: у него не было склонности к покаянным речам.

4. «Металлургсем» // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Вӑл хӑй ӑшӗнче арӑмӗпе ҫакӑн пек кӑнттамӑн килӗшме хӑтланнишӗн ӳкӗнсе те илчӗ.

Он уже пожалел о своем так неуклюже проявленном порыве помириться с Франциской.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Островский, Николай Аслексеевич. Тӑвӑлпа ҫуралнисем: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1937. — 268 с.

Ӳкӗнсе пурӑнмашкӑн маншӑн вӑхӑт ҫителӗклех пулӗ.

У меня достаточно будет времени для раскаяния.

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

— Том Аустин тен халӗ те Мельбурнран тухман пулӗ! — кӑшкӑрса ячӗ Гленарван, ӳкӗнсе тӑнӑ ҫӗртенех ҫӑмӑл шанӑҫ илсе.

— Может быть, Аустин ещё не вышел из Мельбурна! — Я воскликнул Гленарван, легко переходя от огорчения к надежде.

Ҫирӗм иккӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Ӳкӗнсе тӑмашкӑн вӑхӑт мар.

Не время было предаваться отчаянию.

Ҫирӗм иккӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Гленарван ним тума пӗлмесӗр ӳкӗнсе пычӗ.

Гленарван был в отчаянии.

Ҫирӗм пӗрремӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Эпӗ хӑранипе хам сӑмахсемшӗн хам: ӳкӗнсе пӑрахрӑм.

Так я испугался, пожалел за свои слова.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

— А-ха! — терӗ Гагин, — ӗнерхишӗн ӳкӗнсе типӗ тытма шутланӑ.

— А-га! — говорил Гагин, — пост и покаяние на себя наложила.

V // Асклида Соколова. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 84–131 с.

Вӑл таса кӑмӑлпа ӳкӗнсе пурнӑҫ йӑлине улӑштарма килӗшсен, эпӗ ӑна качча илетӗп.

Если она изъявит чистое раскаяние и переменит жизнь свою, я женюсь тогда на ней.

Невски проспект // Михаил Рубцов. Николай Гоголь. Повеҫсем; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 3–38 с.

Пурнӑҫ пӗрре кӑна килет, ҫавӑнпа та ӑна лайӑх пурӑнса ирттермелле, тулли ӗмӗтсӗр пурӑнса ирттернӗ ҫулсемшӗн кайран ӳкӗнсе, чӗрене ыраттармалла ан пултӑр…»

Жизнь дается ему один раз, и прожить ее надо так, чтобы не было мучительно больно за бесцельно прожитые годы…»

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

— Кирлӗ мар ку мана, сирӗн патӑрта эп вӑхӑтлӑх хӑна ҫеҫ, — терӗ те типпӗн Григорий, асӑрханмасӑр вӗҫерӗнсе тухнӑ тӗрӗс сӑмахӗшӗн ӳкӗнсе, лаши патнелле пӑрӑнса кайрӗ.

— Мне это не надо, я у вас короткий гость, — сухо ответил Григорий и отошел к коню, сожалея о нечаянно сорвавшемся с языка неосторожном признании.

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

«Ак тата ӑш хыппи! Ялан ҫапла вӗсем, хӗрарӑмсем…», — темле хӑйне хӑй аванмарланса та ӳкӗнсе шухӑшларӗ вӑл.

«Вот ишо морока! И всегда они, эти бабы, такие…» — подумал он, ощущая какую-то внутреннюю неловкость и досаду.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

«Мӗн тума кӑларса ятӑм-ха эпӗ ӑна пӗччен? — ӳкӗнсе шухӑшларӗ Иннокентий.

«И зачем я только отпустил ее одну? — с тоскливым сожалением подумал Иннокентий.

15 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

«Кӗтмеллеччӗ те каласа пӗтересре…» — ӳкӗнсе шухӑшларӗ вӑл.

«Надо бы дать ему высказаться до конца…» — с сожалением подумал он.

XI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Савӑнӑҫ хыҫҫӑн темле хурланас килсе кайрӗ, ҫартан тухса килнӗшӗн вӑл малтанхи хут ӳкӗнсе илчӗ.

Но вслед за радостью пришла еще незнакомая ему горечь, и он впервые пожалел, что ушел из армии.

XXIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Гришака мучи сивӗпе шӑннипе шӑлпа асапланма пуҫларӗ; Сергей Платонович ик еннелле сарса янӑ сухалне аллаппипе йӑвалать, намӑсне ниҫта чикеймесӗр, хӑйне халлӗнех макӑрать, шӑлне шатӑртаттарса туллашать; Степанӑн чӗринче Григорие курайманлӑх пӑчӑртатса йӳҫет, каҫсерен тӗлӗк курнӑ чух вӑл тимӗр пек хытӑ пӳрнисемпе татӑк-кӗсӗкрен тунӑ утияла чӑрмалать; Наталья сарайне чупа-чупа тухать те кизексем ҫине тӗшӗрӗлсе ӳкет, чӑмӑртак пек хутланса кӗрсе, хӑйӗн хур пулнӑ телейӗшӗн татӑлса йӗрет; ярмаркӑра пушмак пӑру сутса ӗҫнӗ Христоня темӗн пек ӳкӗнсе асапланать; ӗмӗтсӗре ӗмӗтленнипе тата ӑш ҫунтармӑшӗ каллех чӗрене килсе кӗнипе тунсӑхлакан Григорий хаш та хаш сывласа пурӑнать.

Дед Гришака, простыв, страдал зубами; Сергей Платонович, перетирая в ладонях раздвоенную бороду, наедине с собой плакал и скрипел зубами, раздавленный позором; Степан вынянчивал в душе ненависть к Гришке и по ночам во сне скреб железными пальцами лоскутное одеяло; Наталья, убегая в сарай, падала на кизяки, тряслась, сжимаясь в комок, оплакивая заплеванное свое счастье; Христоню, пропившего на ярмарке телушку, мучила совесть; томимый ненасытным предчувствием и вернувшейся болью, вздыхал Гришка.

3 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Хӑй сӑрт ҫинче ытларах чарӑнса тӑнӑшӑн ӳкӗнсе те илчӗ.

Она каялась, что задержалась лишнюю минуту на высоте.

VIII // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Ҫав вӑхӑтранпа Ефим яланах ашшӗ ҫинчен шухӑшлать, ӳкӗнсе ӑшне ҫунтарать, ҫакӑ вара унӑн ахаль те йывӑр та хурлӑхлӑ пурнӑҫне тата ытларах йывӑрлантарнӑ пек туйӑнать.

С той поры Ефим постоянно думал об отце, внутренне казнился перед ним, и это до крайности осложняло его жизнь, и без того, как думалось, канительную и грустную.

II // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Анчах эпӗ сана тӳррипех калатӑп: портфелли хыҫҫӑн кайӑн та ӗмӗр ӳкӗнсе пурӑнӑн!

А только я напрямик скажу: кинешься за тем, кто с портфелем, да потом сама век каяться будешь!

IV // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed