Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хӗрхенет (тĕпĕ: хӗрхен) more information about the word form can be found here.
Шыври вӑл йӗнине илтет те ҫынна хӗрхенет.

Водяной услыхал, пожалел мужика.

Ҫынпа шыври (вутӑш) // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

— Йытӑ пулин те ӑнланать, хӗрхенет, — терӗҫ курма килнисем.

— Собака и то понимает, — замечали окружающие, — жалеет.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Вӑл пире питӗ хытӑ тыткалать, хӑш чухне айӑпа кӗрсен, ятласа та илет, анчах вӑл пире хӗрхенет те.

Он очень строгий и бранит нас иногда, если заслуживаем, но зато и жалеет нас.

Одинцов дневникӗ // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Авӑ кам хӗрхенет иккен ӑна!

Вон кто его пожалел!

VIII. Инкек куҫа курӑнмасть // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ҫунса кайнӑ ҫынна халӑх, чӑн та, хӗрхенет.

За время своего путешествия он понял, что погорельцев народ жалеет.

V. Ӑшаланӑ ӑсан хака ларать // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Халӑх чӗри хӗрхенет ун пек ҫынна.

Люди жалеют таких людей.

III. Ют хӳте ӑшӑтас ҫук // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

«Халӑх ӑна питӗ ӑшшӑн хӗрхенет, вӑл ҫапӑҫура амансан, Илюш, Илька тесе чӗнет: «Илькан ури аманнӑ».

«Народ относится к нему ласково, жалеет, когда он ранен в бою, называет Иленькой и Илюшенькой: «Ножка у Иленьки подвернулася».

Ҫырса пымалли пӗчӗк кӗнеке // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Шерккей хӑй енчӗкне час-часах уҫкалама тем пек хӗрхенет, укҫи ҫапах катӑлнӑҫемӗн катӑлса пырать.

Ему, конечно, жалко было раскошеливаться, но выхода другого нет, и деньги мало-помалу тают.

XXIV. Ашшӗпе хӗрӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ҫамрӑк Карташевӑн питҫӑмартийӗсем тӑрӑх куҫҫуль юхать те юхать: ашшӗне хӗрхенет, пурӑнаканнисене хӗрхенет, пурнӑҫа хӗрхенет.

А слезы льются, льются по лицу молодого Карташева; жаль отца, жаль живущих, жаль жизни.

Ашшӗ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Вӑл Тёмӑна хӗрхенет.

Ему делается жаль Тёму.

Ӗҫри кунсем // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Вал пусмӑртисене ҫеҫ хӗрхенет.

Сострадание у него относилось только к несчастным.

II. Симурден // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

— Ҫавӑнпа та вӑл пурне те хӗрхенет.

 — И потому ей всех жалко.

27 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Вӑл Воропаева хӗрхенет, унпа калаҫма тытӑнсанах, хӑй йӗрсе яма пултарасран шикленет.

Ей было жаль Воропаева, и она боялась не на шутку расплакаться, если начнет разговаривать с ним.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

— Вӑл мана кӑштах хӗрхенет пулас — ҫав тери пурӑнма пӗлекен йӗкӗтчӗ, тет пулмалла…

— Ей, видимо, немного жаль меня — такой был уживчивый парень…

X // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Унӑн куҫӗ мӗнле йӑлтӑртатнине курса, амӑшӗ ҫак ҫын никама та нимӗн те каҫарас ҫуккине, каҫарма та пултарайманнине ӑнланать, вара, ҫав ҫирӗплӗх уншӑн йывӑррине туйса, Николая хӗрхенет.

Видя их блеск, мать понимала, что этот человек никому и ничего не прощает, — не может простить, — и, чувствуя, что для него тяжела эта твердость, жалела Николая.

VII // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Анчах халӗ унӑн умӗнче хӑйӗн ывӑлӗ ларать те, вӑл куҫӗпе, сӑн-пичӗпе, сӑмахӗпе каласа панисем — пӗтӗмпех ӑна чӗринчен пырса тивеҫҫӗ, чӗрере ывӑлӗпе мӑнкӑмӑлланни тулса пырать, мӗншӗн тесен амӑшӗн пурнӑҫне тӗрӗс ӑнланать, ӑна унӑн асапӗсем ҫинче калать, ӑна хӗрхенет.

А вот теперь перед нею сидит ее сын, и то, что говорят его глаза, лицо, слова, — все это задевает за сердце, наполняя его чувством гордости за сына, который верно понял жизнь своей матери, говорит ей о ее страданиях, жалеет ее.

IV // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Эхер пирӗн кунтан тухса кайма тивсен, эпӗ, паллах, винтовка тытатӑп та уттаратӑп, а вӑл аннене хӗрхенет.

Ежели нам, скажем, отступать придется, так я, конечно, за винтовку — и пошел, а ей вот мать жалко.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Хӗрхенет ӑна Христина, питӗ те хӗрхенет, анчах унӑн хӑйӗн хуйхи; манма пултараймасть вӑл комендант сӑмахӗсене; комендант ӑна: «Эпӗ санпа ыран татӑлӑп. Манпа кӑмӑл тумастӑн пулсан — хурал пӳртне кайӑн. Казаксем тиркесех тӑмӗҫ. Мӗн килӗшерех парать — суйласа ил», — тенӗ.

Жалко, ой, как жалко Христине его, но у нее свое горе: не может забыть она страшные слова коменданта: «Я с тобой завтра расправлюсь. Не хочешь со мной — в караулку пойдешь. Казаки не откажутся. Выбирай».

Улттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Аннӳне те хӗрхенет.

И мать твою жалеет.

Виҫҫӗмӗш курӑну // Арсений Тарасов. Килти архив

Мӗн эс ман пирки туприне хӗрхенет тесе шутлатӑн-и?

Ты думаешь, мне добра жалко?

Ҫутаттӑр // Олимпиада Таллерова. Гайдар, Аркадий Петрович. Ҫутаттӑр: калав; вырӑсларан О.Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1971. — 44 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed