Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хӗрхенет (тĕпĕ: хӗрхен) more information about the word form can be found here.
Рабод шухӑшӗпе — хӗр ӑна иккӗшӗн пуласлӑхӗ пирки куляннӑран питех те хытӑ хӗрхенет.

Он думал, что она относится к нему с глубоким сочувствием, благоприятным для будущего.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 114–118 с.

Жанна тарӑхнӑ, тетӗшне хӗрхенет те; пӗтӗмпех унӑн куҫӗ умӗнче пулса иртрӗ-ҫке.

Жанна сердилась, но и жалела его; все произошло на ее глазах.

Хушу — ҫар валли // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 81–84 с.

Ҫынни ытахальтен ыйтмасть пек туйӑнать, мӑшкӑлламасть, тыткӑна лекнисене чӑнласах хӗрхенет пулас.

Help to translate

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Атте вилнӗ хыҫҫӑн Федя мана питӗ хӗрхенет — час-часах Анисим Иванович патне пырса е пӗр чӗлӗ кукуруза ҫӑкӑрӗ, е кӑштах сахарин парса хӑварать.

После гибели отца Федя жалел меня: часто заходил к Анисиму Ивановичу и совал мне то ломоть кукурузного хлеба, то кулечек с сахарином.

3 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Лина мӗн пур чӗрчунсене юратать, ку сысна ҫурине вара уйрӑмах хӗрхенет.

Лина питала слабость ко всем животным, а над этим жалким поросёночком всё причитала:

Ытларикун, августӑн вуннӑмӗшӗнче Эмиль шапана ирхи апат карҫинккине ячӗ, ун хыҫҫӑн ҫав тери лайӑх мар хӑтланчӗ, кун пирки каласа та парас килмест // Галина Матвеева. Линдгрен А. Лённебергӑри Эмиль мыскарисем: повесть; чӑвашла Г.А. Матвеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2018. — 203 с.

Хӗрхенет, макӑрать, — терӗ старик, куҫӗсемпе арӑмӗ ҫине кӑтартса.

— Жалеет, плачет, — говорил старик, показав глазами на жену.

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

Купца попугая питӗ хӗрхенет: «Тусӗсем вилни ҫинчен кӑлӑхах каласа патӑм ӑна!» — шухӑшлать хӑй.

Купцу было очень жаль попугая, и он подумал: «Напрасно я рассказал ему о смерти друзей!»

Купцапа попугай ҫинчен // Макар Хури. Инди юмахӗсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 102 с.

Амӑшӗ те ывӑлне хӗрхенет.

Маме стало его жалко.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Гавриил Байдеряков. Тайц Я.М. Тупни: повесть. Вырӑсларан Г. Байдеряков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 88 с.

Хӗр ӑна хӗрхенет, акӑ вӑл хӑйне хӑй алла илет те лӑпланать, унтан вара ҫирӗп сасӑпа ҫапла калать:

И стало девице жалкой совестно, и совладала она со своим страхом великим и с своим сердцем робким девичьим, и заговорила она голосом твердым:

Кӗрен чечек // Владимир Ухли. Аксаков С.Т. Кӗрен чечек: юмах. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 34 с. — 5–34 с.

Вӑл урӑх ҫынна качча тухасси ҫинчен шутламасть, пӗтӗм вӑйран тӑрӑшса ывӑлне ӳстерет, ытти ҫынсене те хӗрхенет.

давшая клятву вырастить его сына, честная, обо всех заботившаяся вдова Чжао

XVIII // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Кам апатлантарать, кам хӗрхенет вӗсене?

Кто их покормит? Кто о них позаботится?

XI // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Епле ырӑ вӑл, епле хӗрхенет вӑл, епле пархатарлӑ вӑл, ҫав Сенат!

 Как он добр, как милостив, как благороден Сенат!

XV сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

Федорка хӑш чухне вуникӗ ҫулхи шӑллӗне хӗрхенет, ӑна ним чӗнмесӗр пулӑшма тытӑнать: ҫӗтӗк сӑхманне тӑхӑнтартать, пиҫиххи вырӑнне ҫинҫе чӗнпе туртса ҫыхать, уринчи пушмакӗсене сырса ярать.

Федорке иногда делалось жаль двенадцатилетнего брата, и она молча начинала помогать ему: запахивала дырявый кафтанишко, подпоясывала тонким ремешком вместо опояски, завязывала коты на ногах.

I // Мирун Еник. Мамин-Сибиряк Д.Н. Тӑрантаракан тата ытти калавсем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 48 с. — 3–18 с.

Амӑшӗ хӗрхенет пулсан, вӑл тивӗҫлине ӗҫлесе илнӗ эппин.

Если мать жалеет, значит, заработал.

3 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

— Пӗрехмай мана хӗрхенет.

— Все меня жалеет.

3 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Алеша ӑна шӑпах ҫакӑншӑн юратать те хӗрхенет, анчах ир ҫитет те — яланах ӑҫта та пулин каясси пирки шухӑшлать.

За это он её любил и жалел, но, как утро, — глядел куда бы уйти.

Ҫав ҫӗрлех // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Вӑл вӗсене хирӗҫ ҫырать, хӑйне канӑҫра хӑварма ыйтать, хӑй хуйхӑ кӑтартнӑшӑн хӗрхенет, хӑйне юратма пӑрахмашкӑн вӗсене турӑ пулӑштӑр тесе турра тархаслать.

Она отвечает им, просит оставить её в покое, сожалеет, что причинила горе, просит бога, чтобы он помог им разлюбить её.

VIII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Халӑх вӑл — ӑсран кайнӑ тискер кайӑк пек, мӗне хӗрхенет вӑл?

Народ — зверь безумный, ему — чего жалко?

III. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Турӑ хӗрхенет ҫав!

Бог милостив!

II // Л. Борисова. Сенкевич Генрик. Ҫӑкӑр шыраса: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 62 с.

Ҫирӗм пус пама хӗрхенет, пилӗк пусне пама вӑтанать… тухса кайма хушать вара…

Двугривенный дать ему жалко, а пятачок стыдно… ну и велят идти прочь.

II // Григорий Алентей. Куприн А.И. Шурӑ йыта: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 46 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed