Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

пӳлӗмрен (тĕпĕ: пӳлӗм) more information about the word form can be found here.
Унтан тӑнӑ та пӳлӗмрен тухса кайнӑ.

Он встал и вышел из комнаты.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк. Суд // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Вӑл ман денщика пӳлӗмрен тухма хушрӗ те манпа ӗҫ пурри ҫинче пӗлтерчӗ: — Мӗн вара? — тесе ыйтрӑм эпӗ шикленсе.

Он выслал моего денщика и объявил, что имеет до меня дело: — Что такое? — спросил я с беспокойством.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк. Арӗслени // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Такам пӳлӗмрен виркӗнсе тухрӗ, хӑй хыҫӗнчен алӑка та хупмарӗ.

Кто-то выбежал, оставив за собой дверь незакрытой.

13 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Эпӗ пӳлӗмрен ывтӑнса тухрӑм та, ним курми, ним пӗлми тенӗ пек, пуп килӗ еннелле вӗҫтертӗм.

Я бросился вон из комнаты, мигом очутился на улице и опрометью побежал в дом священника, ничего не видя и не чувствуя.

Саккӑрмӗш сыпӑк. Чӗнмен хӑна // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Эпӗ ӑна хӗрӳллӗн чуптурӑм та пӳлӗмрен васкаса тухрӑм.

Я с жаром ее поцеловал и поспешно вышел из комнаты.

Улттӑмӗш сыпӑк. Пугачевщина // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Хӑй пӳлӗмрен тухрӗ те алӑка ерипен хупрӗ.

Она вышла и тихонько притворила дверь.

Пиллӗкмӗш сыпӑк. Юрату // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Акӑ ӑна эпир аннепе иксӗмӗр пӗрле пулнӑ, прошени панӑ пӳлӗмрен, присутствинчен илсе тухӗҫ…

Вот его выносят из присутствия, из той комнаты, где мы с матерью подавали прошение…

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Кӑна эсир кӑтартса патӑр та ӗнтӗ, — терӗм эпӗ ӑна сиввӗн, унтан, драгун капитанне аллинчен тытса, пӳлӗмрен тухрӑм.

— Последнее вы уж доказали, — отвечал я ему холодно и, взяв под руку драгунского капитана, вышел из комнаты.

Июнӗн 16-мӗшӗ // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Анчах вӑл ман алӑран ҫӗлен пек шӑвӑнса тухрӗ, унтан, хӑлхаран ҫеҫ: «Кӗҫӗр ҫӗрле, пурте ҫывӑрса кайсан, ҫыран хӗррине тух», — тесе пӑшӑлтатрӗ те пӳлӗмрен ҫӗмрен пек сиксе тулалла вӗҫрӗ.

Но она, как змея, скользнула между моими руками, шепнув мне на ухо: «Нынче ночью, как все уснут, выходи на берег», — и стрелою выскочила из комнаты.

Тамань // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Печорина пӳлӗмрен ҫавӑтса тухрӑм та, крепаҫ валӗ патнелле утрӑмӑр.

Я вывел Печорина вон из комнаты, и мы пошли на крепостной вал;

Бэла // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Пӗчӗккӗн-пӗчӗккӗн вӑл ун ҫине пӑхма та хӑнӑхса ҫитрӗ, малтан куҫ айӗпе, чалӑшшӑн пӑхкалатчӗ, хӑй ҫапах та пӗрмай хуйхӑратчӗ, хуллен кӑна хӑйсен юррисене те юрлакалатчӗ, хӑш чухне вара, юнашар пӳлӗмрен унӑк сассине илтсен, мана та хуйхӑ пусатчӗ.

Мало-помалу она приучилась на него смотреть, сначала исподлобья, искоса, и все грустила, напевала свои песни вполголоса, так что, бывало, и мне становилось грустно, когда слушал ее из соседней комнаты.

Бэла // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Унтан вӑл пӳлӗмрен тухса каялла кӗчӗ те, скатерте каллех сӗтел ҫине сарса, унӑн хӗррисене турткаласа тикӗслерӗ.

Она вышла, вернулась, постелила скатерть и аккуратно одернула края.

1 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Ҫак шухӑшпа вӑл икӗ кун иртсен Мински патне каллех пынӑ; анчах ҫар ҫынни лакей ӑна сиввӗн: улпут никама та йышӑнмасть, тесе пӗлтернӗ те малти пӳлӗмрен кӑкӑрӗпех тӗртсе кӑларса янӑ, хыҫӗнчен алӑка шатлаттарса хупса хунӑ.

Для сего дни через два воротился он к Минскому; но военный лакей сказал ему сурово, что барин никого не принимает, грудью вытеснил его из передней и хлопнул двери ему под нос.

Станца пуҫлӑхӗ // Ҫт. Ухантей. Александр Пушкин. Иван Петрович Белкин ҫырса хӑварнӑ повеҫсем. Ст. Угандей куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1936

Ку хыпара илтсен, килнӗ ҫын хытӑ кӑшкӑрса пӑрахса саламатне ҫӗкленӗ; анчах Дуня, кун пек сценӑсене куркаланӑскер, пӳлӗмрен чупса тухнӑ та, килнескертен: санӑн мӗн те пулин ҫиес килмест-и? — тесе ҫемҫен ыйтнӑ.

При сем известии путешественник возвысил было голос и нагайку; но Дуня, привыкшая к таковым сценам, выбежала из-за перегородки и ласково обратилась к проезжему с вопросом: не угодно ли будет ему чего-нибудь покушать?

Станца пуҫлӑхӗ // Ҫт. Ухантей. Александр Пушкин. Иван Петрович Белкин ҫырса хӑварнӑ повеҫсем. Ст. Угандей куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1936

Ҫак сӑмахсем хыҫҫӑнах пӳлӗмрен пӗр вун тӑватӑ ҫулхи хӗрача тухрӗ те ҫенӗке вӗҫтерчӗ.

После этих слов девушка четырнадцати лет вышла и пронеслась в сени.

Станца пуҫлӑхӗ // Ҫт. Ухантей. Александр Пушкин. Иван Петрович Белкин ҫырса хӑварнӑ повеҫсем. Ст. Угандей куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1936

Эпӗ пӳлӗмрен тревога пирки тухрӑм.

Я вышла из комнаты по тревоге.

15 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Ҫав вӑхӑтрах темле ухмахла сывлӑш тревоги ҫинчен пӗлтерчӗҫ те вӑл пӳлӗмрен тухрӗ, эп те ҫак шӑв-шав вӑхӑтӗнче тухса шӑвӑнтӑм та, тӳрех офицерсен полкне пырса тухрӑм.

В это время объявили какую-то дурацкую воздушную тревогу, она вышла, а я под шумок утек — и прямо в офицерский полк.

14 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Ҫаксене пӗлтернӗ хыҫҫӑн хӗр пӳлӗмрен тухрӗ те, алӑка каллех питӗрсе илчӗ.

После сих известий девка оставила Марью Кириловну и снова заперла двери.

XVII сыпӑк // Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Дубровский. Никифор Ваҫанкка куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Марья Кириловна ыйтнипе вӑл Кирила Петрович каҫпала Арбатовӑна кайни ҫинчен тата унтан сӗм ҫӗрле тин тавӑрӑнни ҫинчен пӗлтерчӗ; кайиччен вӑл — хӗре пӳлӗмрен кӑлармалла мар, тата унпа никама та калаҫтармалла мар, тесе ҫирӗп приказ парса хӑварнӑ; горничнӑя хӗр тата туя хатӗрленни питех палӑрманнине, пупа ялтан ниҫта та тухса кайма хушманни ҫеҫ теме пӗлтерни ҫинчен каласа пачӗ.

На вопросы Марьи Кириловны отвечала, что Кирила Петрович вечером ездил в Арбатово и возвратился поздно, что он дал строгое приказание не выпускать ее из ее комнаты и смотреть за тем, чтоб никто с нею не говорил, что, впрочем, не видно никаких особенных приготовлений к свадьбе, кроме того, что велено было попу не отлучаться из деревни ни под каким предлогом.

XVII сыпӑк // Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Дубровский. Никифор Ваҫанкка куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

— Ҫапла каларӗ те Кирила Петрович пӳлӗмрен тухрӗ, пӳлӗм алӑкне питӗрсе хӑварчӗ.

– С этим словом Кирила Петрович вышел и запер за собою двери.

XVI сыпӑк // Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Дубровский. Никифор Ваҫанкка куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed