Шырав

Шырав ĕçĕ:

вӗҫеҫҫӗ (тĕпĕ: вӗҫ) more information about the word form can be found here.

Кӗрлесе-мӗкӗрсе самолетсем вӗҫеҫҫӗ, пӗр вӗҫӗмсӗр бомбӑсем ӳкеҫҫӗ, пӗтӗм ҫӗршыва, тусемпе варсене те ҫулӑм хупласа илет, ҫапла вара, сӑрӑрах-кӑвак пӗлӗтсӗр пуҫне, нимӗн те юлмасть…
С воем и ревом несутся самолеты, без конца падают бомбы, и всю страну, все горы и долины охватывает пламя, и вот уже ничего не остается, кроме серо-голубого пепла…

Утрав ҫинче // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Сывлӑшра туратсем, юр пӗрчисем вӗҫеҫҫӗ, хура тӗтӗм йӑсӑрланса тӑрать.
Ветви, черный дым, снежная пыль в воздухе носятся.

Ҫул // Николай Иванов. Тихонов Н.С. Паттӑр партизан: калавсем; вырӑсларан Н. Иванов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 47 с.

Машинӑсем пӗрне-пӗри хирӗҫ вӗҫеҫҫӗ, вӗсене чарма та ҫук ӗнтӗ.
Летят машины навстречу, и нет уже силы их остановить.

Щорс // Николай Иванов. Тихонов Н.С. Паттӑр партизан: калавсем; вырӑсларан Н. Иванов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 47 с.

Вӑрттӑн вӑхӑтсем, чӗре таппи, ҫут тӗнчен пӑрлӑхлӑ анлӑшӗ, — шӑпах унта вӗҫеҫҫӗ сарӑлса чармакланнӑ вӑхӑтсем!
Таинственные сроки, удары сердца, ледяное пространство вселенной, где летят эти развёрнутые времена!

Юрату сасси // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Юр пӗлӗчӗсем ҫӳлелле, алхасуллӑ ҫил-тӑман ҫавринелле вирхӗне-вирхӗне вӗҫеҫҫӗ.
Облака снега взвивались в высоту, в бушующую вьюгу.

Жданов ҫыр хӗррипе юр пӗлӗчӗсем вӗҫеҫҫӗ, тротуарсем тӑрӑх утиялланса шӑваҫҫӗ, силленекен хунарсен тӗлӗнче ухмаха ернӗ лапка-лапка юр пӗтӗрӗнет, вӑл подъездсемпе чӳречесен хӗррипе хӗвет, юхан шыв енче вара ҫил-тӑвӑл сӗм тӗттӗмлӗхре ӳлекен паркра алхасать.
Облака снега летели вдоль Ждановской набережной, ползли покровами по тротуарам, сумасшедшие хлопья крутились у качающихся фонарей, засыпало подъезды и окна, за рекой метель бушевала в воющем во тьме парке.

Вӗсен сирпӗнӳ вӑйӗ хӑрушла, — ҫулӑмӑн виҫӗ кӗлти айккӑн-хӑяккӑн ывӑтӑнчӗ, чул муклашкисем, салтаксем, машина таткисем сывлӑшалла вӗҫеҫҫӗ, таврара — тусан, йӳҫӗ тӗтӗм, марсиансем уласа ячӗҫ те малалла ыткӑнчӗҫ.
Сила их взрыва была ужасна, — метнулись три снопа пламени, полетели в воздух камни, солдаты, куски машин, площадь закуталась пылью и едким дымом, марсиане завыли и пошли на приступ.

Гусевӑн ҫак кунхи ӗҫ-хӗлӗ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

— Курсам, — терӗ вӑл Лося, — пирӗн хыҫҫӑн ихсем вӗҫеҫҫӗ.
— Взгляни, — сказала она Лосю, — за нами летят ихи.

Авалхи юрӑ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Аэлитӑпа Ихошка тата Лось тӑватӑ ҫунатлӑ, хупӑ кимӗпе Лизиаӑзира тӑвӗсем патнелле вӗҫеҫҫӗ.
Аэлита, Ихошка и Лось летели в четырехкрылой, закрытой лодке к горам Лизиазира.

Вӗсен юнӗ пӗр ҫаврӑмпа юхать тейӗн, — пӗр хӑпартланура, пӗр ӳтпе вӗсем авалхи-авалхи, ҫиҫсе ялтӑртатакан аса илӗвелле вӗҫеҫҫӗ.
Казалось, кровь их бежит одним круговоротом, — в одном восторге, одним телом летят они в какое-то сияющее, древнее воспоминание.

Ӑрӑм-сурӑм (тухату) // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Ылтӑн кимӗсем аялтан-аялтанах вирхӗнсе вӗҫеҫҫӗ, вӗсен ҫунаттисен мӗлки шӑва-шӑва юлать, пуҫӗсене каҫӑртса сӑн-питсем кулаҫҫӗ, ҫерем ҫинче, чечексем ҫинче шыв пӗрчисем йӑлтӑртатаҫҫӗ.
Низко проносились золотые лодки, скользили тени от их крыльев, смеялись запрокинутые лица, сверкали капли воды на зелени, на цветах.

Гусев хулана сӑнать // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Аслӑ хулан тӗреклӗ стенин хӳттипе, ылтӑнпа витнӗ, картлашкаллӑ-картлашкаллӑ пирамида тӑрринчен Магацитлсем тӗнче уҫлӑхнелле вӗҫеҫҫӗ те вӗҫеҫҫӗ, — йӑтӑна-йӑтӑна ӳкекен шыв, тӗтӗмпе кӗл витӗр.
За оплотом стен великого города, с вершины уступчатой, обложенной золотом, пирамиды Магацитлы продолжали улетать сквозь океан падающей воды, из дыма и пепла в звёздное пространство.

Аэлитӑн иккӗмӗш калавӗ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Акӑ — шалкам ҫумӑр, вулкан чул муклашкисем сирпӗне-сирпӗне вӗҫеҫҫӗ.
Хлынул ливень, летели осколки вулканических камней.

Магацитлсем ҫӑмарта евӗрлӗ вӗҫев аппарачӗсем патнелле ыткӑнаҫҫӗ, Ҫӗре пӑрахса хӑварса вӗҫеҫҫӗ.
Магацитлы бросились к летательным аппаратам, имеющим форму яиц, и стали покидать землю.

Йывӑҫсемпе чулсем сывлӑшра вӗҫеҫҫӗ; аслати кӗрлевӗнчен хытӑрах — Магацитлсен сассисем янӑраҫҫӗ, — вӗсем вӗрӳ-сурупа усӑ кураҫҫӗ.
Деревья и камни носились по воздуху, и громче грома раздавались голоса Магацитлов, читавших заклинания.

Аэлитӑн пӗрремӗш калавӗ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Хӑшӗ-пӗри лаптӑк тӑрӑсенчен хӑпараҫҫӗ те юхан шыв е ӗшне урлӑ ҫара ҫерҫилле вӗҫеҫҫӗ.
Иные снимались с плоской крыши и летучей мышью летели через воду, или за рощу.

Шӑллӑ-шӑллӑ тусен леш енче // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Карапа хирӗҫ пӗр йӗрпе тӑсӑлса вӑрӑм ҫунатлӑ кайӑксем вӗҫеҫҫӗ.
Навстречу кораблю летели длиннокрылые птицы, вытянувшись в линию.

Ҫав самантрах пухӑннисем кӑшкӑрма пикенчӗҫ, ҫӗлӗксем ҫӳлелле вӗҫеҫҫӗ, ҫынсем сарай патнелле чупса кайрӗҫ те ӑна ҫавӑрса илчӗҫ.
Только тогда в толпе начался крик, полетели шапки, побежали люди, обступили сарай.

Вӗҫев // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Тырӑ пусси, хура тул уйӗ ҫийӗн ҫуллахи шӑрӑхра ҫӑхансем вӗҫеҫҫӗ.
Коршуны плавают в летнем зное над хлебами, над гречихами.

Ыйхӑсӑр ҫӗр // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Мӑнтӑр та ылтӑн плащ тӑхӑннӑ бархат сӑнлӑ тӗкӗлтурасем вӗҫеҫҫӗ, хаяр пӑвансем ҫуначӗсемпе сӑрлатса ҫӳреҫҫӗ.
Летели, гудели толстые чёрно-бархатные шмели в золотых плащах, шипели крыльями свирепые шершни.

Вӑрман хӗрринче питех те хӑрушӑ ҫапӑҫу пулчӗ // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Страницăсем:

Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Menu

Statistics