Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

анни the word is in our database.
анни (тĕпĕ: анни) more information about the word form can be found here.
Хӑйсем патнелле килекен Филипа курсан Анни ӑна хирӗҫ чупрӗ:

Увидев Филиппа, подходившего к ним, Анни поспешила к нему.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 371–376 с.

Эсӗ тӗп-тӗрӗс шухӑшлатӑн, эпӗ Анни хыҫҫӑнах ҫӳретӗп, мӗншӗн тесен вӑрманта ҫӗленсем пур.

Ты правильно заключишь, что я ходил за ней по пятам, так как в лесу есть змеи.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 371–376 с.

Унӑн хура куҫӗсем татах та тӗксӗмленчӗҫ, йӑлкӑшма пуҫларӗҫ, Анни ҫине тӗмсӗлсе пӑхаҫҫӗ; хӗрарӑмӑн йӑлтӑркка куҫӗсем вара йӑвашлӑхпа ҫиҫеҫҫӗ.

Его темные глаза смотрели на Анни, темнея еще больше и ярче, а светлые глаза женщины кротко блестели.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 371–376 с.

Ура сасси хулленрех те хулленрех илтӗнет, юлашкинчен ҫын утма чарӑнчӗ — Анни патнех пырса тӑчӗ; йӑл куллине сирмесӗр Аннипе юнашарах тӑрать; хайхискер яланах кунта пулнӑ, кунта тӑнӑ тейӗн, — Анни шартах та сикмерӗ, каялла та чакмарӗ.

Шаги его становились все тише, наконец, он остановился; продолжая улыбаться, Анни взглянула на него, не вздрогнув, не отступив, как будто он всегда был и стоял тут.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 371–376 с.

Анни чарӑнчӗ те — кӑкӑрӗнче вӑрман юррине тӑн-ларӗ; унтан каллех чул муклашкине шаккама пикенчӗ; янӑравлӑ ҫӗнӗ хум ҫурма тамалак сасса вӑйлата-вӑйлата салатнине кура — вӑхӑт-вӑхӑтӑн хӗпӗртӳллӗн кулать, кулать…

Анни остановилась, слушая, как в самой ее груди поет лес, и стала стучать по камню, улыбаясь, когда новая волна звона осиливала полустихший звук.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 371–376 с.

Ҫыру кӗнеки тытнӑ Филипп гранит куписене палӑртать, Анни вара, килне валли мӗн кирлине туянса станцирен таврӑнаканскер, хӑйӗн чулӗ патӗнче чарӑнса тӑчӗ, ӑна, яланхи пекех, ҫӑра уҫҫипе ҫапа-ҫапа юрлаттарчӗ.

Филипп, с записной книжкой в руке, отмечал груды гранита, а Анни, возвращаясь от станции, где покупала, остановилась у своего камня и, как всегда, заставила его петь ударом ключа.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 371–376 с.

Тутлӑ ыйха путнӑ май Анни ҫепӗҫҫӗн-ҫепӗҫҫӗн пӑшӑлтатать:

Засыпая, Анни говорила:

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 371–376 с.

«Манӑн ҫывӑрас килет», — ачашланать каҫсерен Анни; упӑшки ӑна йӑтать те кравать ҫине кайса хурать, пӗчӗк ачана вырттарнӑ пек вырттарать те утиялпа чӗркет.

«Я хочу спать», — говорила вечером Анни, и он нес ее на кровать, укладывая и завертывая, как ребенка.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 371–376 с.

Анни тепрехинче Ральф пурнӑҫӗнчи мӗнле те пулин самантпа кӑсӑклана-кӑсӑклана каять: ҫакӑн чух Филипп Ральф хӑюлӑхӗ, унӑн тӗлӗнмелле хӑтланӑшӗсемпе ырӑ кӑмӑллӑхӗ ҫинчен, юмаха аса илтерекен пурнӑҫӗ пирки хавхаланса кала-кала кӑтартать: Ральф малтан чухӑнлӑхра пурӑнни, кайран вара ылтӑн хӑйӑрӗ тупни, карап туянни, карап хатӗр-матӗрӗпе тинӗс кӑпӑкӗнчен, вӑйӑ-кулӑпа суту-илӳрен, хӑрушлӑхпа тулнӑ япаласенчен тӗрлесе тӗртнӗ шавлӑ сӑмах-юмах чӗнтӗрӗ…

Случалось, что Анни интересовалась чем-нибудь в жизни Ральфа; тогда Филипп принимался с увлечением рассказывать о его отваге, причудах, великодушии и о судьбе, напоминающей сказку: нищета, золотая россыпь, покупка корабля и кружево громких легенд, вытканное из корабельных снастей, морской пены, игры и торговли, опасностей и находок.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 371–376 с.

Анни вара пуҫне аллисем ҫине тайса хурать те — тинӗс ҫинчен, пирӗн питех те пысӑк ҫӗрӗн тепӗр енчи тӗлӗнмелле пайӑркасен йӑлтӑртатӑвӗ пирки, вулкансемпе ахах-ӗнчӗ, катмар вӑрмансен хӳттинчи ҫил-тӑвӑлпа ҫапӑҫусем ҫинчен тахҫанах пӗлекен сӑмахсене питӗ тимлӗн итлесе ларать.

А Анни, склонив голову на руки, прислушивалась к давно знакомым словам о море и блеске чудных лучей по ту сторону огромной нашей земли, о вулканах и жемчуге, бурях и сражениях в тени огромных лесов.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 371–376 с.

Тӗл пуласса вӗсем пӗр-пӗрне нумай вӑхӑтран шыраса тупнӑн тӗл пулаҫҫӗ, — Анни Филипа хирӗҫ ӑнтӑлса чупать те — Филипп вара арӑмне пӳрте ачашшӑн, ҫепӗҫҫӗн йӑтса кӗрет.

И они встречались так, как будто находили друг друга — Анни бежала к Филиппу, а Филипп приносил ее на руках.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 371–376 с.

Филипп тӑтӑшах ҫапла шӳтленине Анни кулкаласа йышӑнать, пӗртте аптӑраса ӳкмесӗр — яшка ҫиме икӗ чашӑк лартса парать.

Но шутка эта повторялась так часто, что Анни, улыбаясь, без замешательства сервировала на два прибора.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 371–376 с.

«Анни!

«Анни!

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 371–376 с.

— Упӑшкине те юрататӑп, анчах Анни ытларах килӗшет.

— Мужа я тоже любил, но Анни больше мне нравилась.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 371–376 с.

Ак ҫакӑ сана килӗшет тӗк — Анни шӑп та лӑп ҫакӑн пек, — хӗрт-сурт чӳрече янахӗн ҫурӑкӗнче темиҫе ҫул хушши пухӑнса тулнӑ тӑпрара ӳссе ҫитӗннӗ пӗчӗк хир ҫеҫкине асӑрханса татрӗ, унтан ӑна юри палӑртса мана пачӗ.

Вот, если тебе это нравится, то она была точно такая, — здесь домовой сорвал маленький дикий цветочек, выросший в щели подоконника из набившейся годами земли, и демонстративно преподнес мне.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 371–376 с.

Анни ҫирӗмре, Филипп ҫирӗм пиллӗкре.

Ей было двадцать, а ему двадцать пять лет.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 371–376 с.

Упӑшки Филипп, арӑмӗ вара Анни.

Мужа звали Филипп, а жену — Анни.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 371–376 с.

Кайран — Лисински сӑртран вӗҫӗ-хӗррисӗр лав тата выльӑх кӗтӗвӗсем анни курӑнчӗ.

Потом увидели спускающиеся с Лисинских высот необозримые обозы и стада скота.

6 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Акӑ инҫетре такшин виҫҫӗмӗш хутран чул пусма тӑрӑх утса анни илтӗнчӗ.

Издалека по каменной лестнице кто-то, слышно, спускался с третьего этажа.

1 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Вӑл ӗнтӗ йӗме те, кӑшкӑрма та пӑрахнӑ, хырӑмӗ майӗпен хӑпара-хӑпара анни ҫеҫ вӑл вилме ӗлкӗрейменнине, юлашки сывлӑшне кӑларма хатӗрленсе кӑна выртнине кӑтартса парать.

Он уже не плакал и не кричал, и только по тихо опускавшемуся и подымавшемуся животу его можно было думать, что он еще не умер или, по крайней мере, еще только готовился испустить последнее дыханье.

VI // Куҫма Турхан. Гоголь Н.В. Тарас Бульба: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 126 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed