Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

аннен (тĕпĕ: анне) more information about the word form can be found here.
Вара вӑл та мана аннен хӑйне тивӗҫ ывӑлӗ тесе шутланӑ пулӗччӗ-и, тен.

И тогда, может быть, она признала бы наконец, что я достойный сын своей мамы.

Пӗрре ҫӗрле… // Аркадий Петров. Алексин А.Г. Сашӑпа Шура: повесть; А.Петров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 92 с.

Паллах, эпӗ аннен кача пӳрнине те тӑманнине, унӑн ырӑ енӗсем, шел пулин те, манра нимӗн чухлӗ те ҫуккине лайӑх ӑнланатӑп-ха ӗнтӗ…

Я, конечно, понимал, что не стою маминого мизинца, что все прекрасные мамины качества, к сожалению, не перешли ко мне по наследству…

«Харсыр» // Аркадий Петров. Алексин А.Г. Сашӑпа Шура: повесть; А.Петров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 92 с.

Кукаҫи пӳлӗмӗнче, пурне те курӑнмалла тӗлте, кантӑклӑ рама ӑшӗнче аннен вуннӑмӗш класра илнӗ мухтав грамоти ҫакӑнса тӑрать.

У дедушки в комнате на самом видном месте, в рамке под стеклом, висела похвальная грамота, которую моя мама получила в десятом классе.

«Эпӗ килнӗ! Килнӗ!» // Аркадий Петров. Алексин А.Г. Сашӑпа Шура: повесть; А.Петров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 92 с.

Анчах эпӗ ку ҫын ман атте мар, аннен ашшӗ иккенне, апла пулсан, ман кукаҫи иккенне ҫийӗнчех тавҫӑрса илтӗм.

Но тут же я понял, что это не мой папа, а папа моей мамы — стало быть, мой дедушка!

«Эпӗ килнӗ! Килнӗ!» // Аркадий Петров. Алексин А.Г. Сашӑпа Шура: повесть; А.Петров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 92 с.

Пӗр-пӗр дачӑна ҫеҫ мар, инҫене — урӑх хулана, аннен ашшӗсем патне, кукаҫисем патне каятӑп-ҫке.

И не куда-нибудь на дачу, а далеко — в другой город, к маминому папе, то есть к моему дедушке.

«Чи кирли ҫинчен ан манса кай!» // Аркадий Петров. Алексин А.Г. Сашӑпа Шура: повесть; А.Петров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 92 с.

«Ак кунта ман кӗрӗкпе вӑрӑм хӑлхаллӑ шурӑ тир ҫӗлӗк ҫакӑнса тӑрать, ак кунта — аттен пальти, кунта — аннен кӗрӗкӗ…»

«Вот здесь будет висеть моя дошка и белая меховая шапка с длинными ушами, а вот здесь — папино пальто, а вот тут — мамина доха…»

Соньӑн ҫӗнӗ тусӗсем // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

— Эпӗ аннен кӑвак юн тымарӗсем тӑртанса тӑракан типӗ те тӗксӗм аллине чуптуса илтӗм.

 — Я поцеловал руку матери, сухую и темную, с синими веточками набухших вен.

Пӗрремӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Анчах аннен куҫӗсем ҫав-ҫавах типӗ, унӑн чун-хавалӗ халӗ те ӗлӗкхи пекех ҫӳлерех тӑрать-мӗн; вӑл сӑмахсене шайласа, васкамасӑр, ҫирӗппӗн ҫапла каларӗ:

А глаза матери были сухи, ее душевные силы оказались попрежнему выше, она, старательно подбирая слова, размеренно и строго сказала:

Пӗрремӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Эпӗ аннен тутӑрӗ айӗнчен тухса тӑракан кӑн-кӑвак кӑвакарса кайнӑ ҫӳҫӗсене куртӑм.

Я видел выбившиеся из-под платка совершенно седые волосы матери.

Пӗрремӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Пӗтӗмпех аса килет: «Медуза» баркас путни те, манӑн аслӑ пиччем вӑхӑтсӑр путса вилнӗ хыҫҫӑн шалтӑрах ватӑлса кайнӑ аннен куҫҫулӗ те, Хура скаласем патӗнчи йӑмӑх хӗрлӗ хӗвеланӑҫӗ те, скала айӗнчи пещерӑсене хумсем пырса ҫапнӑ тӗксӗм шавсемпе кирка сассисем те…

Припоминается все: и гибель баркаса «Медузы» и рыдания матери, постаревшей после безвременной смерти старшего сына, представляется червонный закат у Черной скалы, глухие удары волн о скалы и такие же глухие удары кирки.

Улттӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Акӑ эпӗ аннен пичӗ кӑрт туртӑнса илнине асӑрхарӑм, йӗпе чашӑка алшӑлли ҫинче ҫавӑркаласа тӑракан аллисем шанк хытса кайрӗҫ, канӑҫсӑр куҫӗсем ман енне тинкерсе пӑхрӗҫ: итлет-ши вӑл хӗрача сӑмахне.

Наблюдая с глубоким волнением за этой сценой, я видел, как дрогнули мускулы на лице матери, как мгновенно остановились ее руки, вытиравшие тарелку, как ее беспокойный взгляд устремился в сад.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Аннен чӗтрекен аллисем лампа трубине илсе ҫиппине шӑрпӑкпа сӗркелерӗҫ.

Мать дрожащими руками сияла стекло с лампы, провела по фитилю спичкой.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Аттен хӗвелпе пиҫнӗ аллинче авкаланакан чӗн пиҫиххине мӗншӗн аса илес е аннен хӗпӗртенипе йӗрсе пӗтнӗ куҫӗсене мӗншӗн аса илес…

Зачем вспоминать ремень, угрожающе встряхиваемый в оливковых руках отца, заплаканные от радости глаза матери.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

— Аттепе аннен ӗҫӗ те хӑйсен ачисемшӗн пӑшӑрханасси ҫеҫ, — терӗ Виктор, ман сӑмаха кӑмӑллӑн итленӗ хыҫҫӑн.

— Отец и мать созданы для того, чтобы беспокоиться о своих детях, — сказал Виктор, внимательно меня выслушав.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Аннен ырӑ кӑмӑллӑ куҫӗнче ӳпкелешӳ тавраш нимӗн те курмарӑм.

Ни тени упрека я не прочитал в добрых глазах матери.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Анчах аннен чӗри пуринчен маларах сисет, вӑл кирек кам кӑмӑлне те лайӑхрах туйса тӑрать.

Сердце матери видит дальше всех и чует лучше, чем чье-либо другое сердце.

Пӗрремӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Аннен яланах кулса тӑракан куҫӗнче темӗн пӑшӑрханнине сиссе Старокож кукленсе ларчӗ, пӗр ывӑҫ типӗ хӑйӑр ярса илчӗ те ҫӳлелле ывӑтса ячӗ.

Уловив тревогу в маминых всегда смеющихся глазах, Сторокож присел на корточки, захватил горсть сухого песку и подбросил его вверх.

Пӗрремӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Аннен праҫникне мӗншӗн пӑсас?

— Зачем я буду маме праздник портить?

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Наум Любимов. Носов Н.Н. Витя Малеев шкулта тата килте: повесть; Н.Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 202 с.

Аннен те вӑхӑчӗ пулмасть.

 — И маме некогда.

Тухса каяс умӗн пӗр кун малтан // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

Тупа тӑватӑп — санӑн та, пиччем, юратнӑ аттепе аннен те маншӑн вӑтанса хӗрелмелле пулмӗ…»

Клянусь честью — ты, братишка, и добрые родители мои, вам не придется краснеть за меня…»

Улттӑмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed