Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

сухан the word is in our database.
сухан (тĕпĕ: сухан) more information about the word form can be found here.
— Хӑрарӑн-и, Прошка? — тенӗ ашшӗ, сухан куклине ҫисе ярса е йывӑҫ кашӑкне ҫуласа.

— Испужался, Прошка? — спрашивал отец, прожевывая кусок лукового пирога или облизывая деревянную круглую ложку.

III // Мирун Еник. Мамин-Сибиряк Д.Н. Тӑрантаракан тата ытти калавсем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 48 с. — 3–18 с.

Вӑл шывлӑ ҫырласене тупас шутпа, йӗпе юр айне пулнӑ тылла пуҫҫисене хыпашла-хыпашла пӑхать, нимӗн шутламасӑрах, сухан евӗр тымарлӑ хӑмӑшсене турта-турта кӑларать.

Под мокрым снегом он ощупью искал водянистые ягоды, выдергивал стебли камыша с корнями, но все это было пресно и не насыщало.

Пурнӑҫа юратни // Николай Степанов. Лондон, Джек. Пурнӑҫа юратни: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 72 с. — 5–34 с.

Вӑл пӗр хӑмӑшне тӑпӑлтарса кӑларчӗ те, унӑн вӗҫӗнче пӗчӗкҫеҫ сухан евӗр тымара курах кайрӗ.

Крепко ухватившись за стебель камыша у самого корня, он выдернул что-то вроде луковицы, не крупнее обойного гвоздя.

Пурнӑҫа юратни // Николай Степанов. Лондон, Джек. Пурнӑҫа юратни: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 72 с. — 5–34 с.

Буратино хӑйӗн выҫӑ шӑлӗсене сухан ҫине тӑрӑнтарчӗ те, шатӑрт-шатӑрт тутарса, чаплаттарса ҫисе ячӗ.

Буратино вонзил голодные зубы в луковицу и съел её, хрустя и причмокивая.

Буратино хӑйӗн ҫӑмӑлттай шухӑшӗсене пула чут ҫеҫ пӗтмест. Карло ашшӗ илемлӗ хутсенчен унӑн валли тумтир ҫыпӑҫтарса тӑвать тата саспаллисен кӗнекине илсе парать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Кӗсъерен сухан кӑларса тасатрӗ те Буратинона пачӗ: — На, ҫи!.. — терӗ.

Вынул из кармана луковку, очистил, дал Буратино: — На, ешь!..

Буратино хӑйӗн ҫӑмӑлттай шухӑшӗсене пула чут ҫеҫ пӗтмест. Карло ашшӗ илемлӗ хутсенчен унӑн валли тумтир ҫыпӑҫтарса тӑвать тата саспаллисен кӗнекине илсе парать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Ҫӑкӑр та, тӑвар та, типӗтнӗ, аш та, сухан та, ыхра та тупма пултаратӑн эс унта вӑхӑтлӑха, аслӑ ҫул ҫине тухиччен, чӗре сури тума пултаратӑн.

Help to translate

6 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Птицынӑна тата эпӗ яланах пахча-ҫимӗҫ таврашӗпе, сухан шӑлӗпе танлаштараттӑм, мӗншӗн тесен унӑн ячӗпе ыттисенчен ытларах сӑвӑсем ҫыратчӗҫ.

А барышню Птицыну, которой чаще других назначались стихотворения, я обязательно сравнивал с овощами — с луковицей.

XVI. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Ҫӗрле унпа пӗрле лараттӑм, унтан нефть, ҫунӑк тата сухан шӑрши кӗрет, — вӑл сухан юрататчӗ те чӗрӗ сухан шалӗсене, улма ҫинӗ пекех, кӑшласа ҫиетчӗ; сасартӑк вӑл ыйтатчӗ:

Бывало, сидишь с ним ночью, от него пахнет нефтью, гарью, луком, — он любил лук и грыз сырые луковицы, точно яблоки; вдруг он спросит:

XI. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Салтак хӑсса ячӗ, ӑшӑ эрехпе симӗс сухан ҫулҫин пӑчӑ шӑрши кухняна тулчӗ, чӳрече куҫӗсем ҫумне пӗрмаях темле лапчӑнса кайнӑ сӑмсаллӑ сарлака, тӗксӗм сӑн-питсем пыра-пыра ҫыпҫӑнаҫҫӗ, — питҫӑмартисем ҫумнелле тытнӑ алӑ тупанӗсем ҫав сӑн-питсене пит килӗшӳсӗр мӑн хӑлхаллӑ пек туса яраҫҫӗ.

Солдата стошнило, душный запах тёплой водки и зелёного лука наполнил кухню, к стёклам окна то и дело прилипают какие-то мутные, широкие рожи с раздавленными носами, ладони, приложенные к щекам, делают эти рожи безобразно ушастыми.

X. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Пӗчӗк пӗрнере унӑн ыраш ҫӑкӑрӗ, симӗс сухан, хӑяр пур, тутӑр татӑкӗсем ӑшне тӑвар тата тӑпӑрчӑ ҫыхса хунӑ; кукаҫей ҫавӑн ҫине пурин ҫине те именнӗ пек пӑхать те, — куҫне мӑльт-мӑльт тутарать.

В лукошке у неё ржаной хлеб, зелёный лук, огурцы, соль и творог в тряпицах; дед смотрит на всё это конфузливо и мигает.

III. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Тӗттӗм кипариссемпе хупӑрланса ларакан сухан евӗрлӗ ҫаврака симӗс тӑрӑллӑ мечӗт патӗнчен иртсен, ача тӑвӑр та кукӑр-макӑр тӑкӑрлӑк тӑрӑх аслӑ ҫулҫине анчӗ.

Миновав белую, с зеленым куполом, в виде луковицы, мечеть, окруженную молчаливой толпой темных кипарисов, мальчик спустился по тесному кривому переулку на большую дорогу.

VI // Григорий Алентей. Куприн А.И. Шурӑ йыта: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 46 с.

Хырӑмӗсем выҫсан, вӗсем тирексем патне апатланма чупатчӗҫ; шӑрӑхпа турткӑшса сывлакан сурӑхсем пӗр ҫӗре кӗпӗрленетчӗҫ те пуҫӗсене пӗр-пӗрин хырӑмӗ айне пытаратчӗҫ; ачасем, вӗсен ҫывӑхне ларса, хӑйсен качака ҫӑмӗнчен тунӑ сумккисене курӑк ҫине саркаласа хуратчӗҫ, хурӑн хуппинчен тунӑ пӗчӗк ещӗксенчен чӑкӑт кӑларатчӗҫ те, кукуруз ҫӑкӑрне сӑхӑмлӑн чӑмла-чӑмла, чӑкӑта алран алла куҫакан сухан пуҫӗпе пӗрле ҫыртса ҫиетчӗҫ.

Проголодавшись, ребятишки бегут обедать в тополя, овцы стоят, сбившись в кучу, тяжело дышат от жары и прячут головы друг другу под брюхо, мальчишки садятся возле овец, разложив на траве котомки из козьей шерсти, они вытаскивают маленькие заструги.

20 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Кунта лапчӑнса пӗтнӗ, тутӑхса кайнӑ тимӗр пичкесем, вӗрен сӗрекесенче чӑмӑр кӗленче савӑтсем, бамбук, тетел татӑкӗсем, чӑптасем, крабсен хӗрлӗ хаччисем, кашни туна ҫинчех сухан евӗр хура чӑмӑрккаллӑ тинӗс курӑкӗсем, хуҫӑк кӗсменсем, канатсем, кит-пулӑсен ҫӗрӗшнӗ ҫурӑм шӑммисемпе аяк пӗрчисем, пемза, карап ячӗсене ҫырнӑ хӑмасем тата халиччен те путасран никама хӑтарман пиҫиххисем, кӑтрашка шыв ҫӑлтӑрӗсем, шыв курӑкӗсем хушшинче кая юлнӑ пӑр катӑкӗ пек ирӗлекен медузӑсем, ҫӗрӗшнӗ пир хупӑлчасем — пурте вӗсем вилӗ, нӳрлӗ, тӑвар тӗпренчӗкӗсемпе витӗннӗ.

Были тут измятые ржавые бочки, стеклянные шары наплавов в веревочных сетках, бутыли, бамбук, обрывки сетей, циновки, багровые клешни крабов, водоросли с темными луковицами на конце каждой плети, куски весел, канаты, ветхие позвонки и ребра китов, пемза, доски с названиями кораблей и еще никого не спасшие пояса, шершавые звезды, медузы, тающие среди водорослей, точно куски позднего льда, истлевшая парусина чехлов — все мертвое, влажное, покрытое кристаллами соли.

III // Михаил Рубцов. Диковский, С. В. Калавсем; Хв. Уярпа М. Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 70 с. — 43–69 с.

Манастирсӗр пуҫне хулара тата икӗ чиркӳ пур: Петрпа Павел ячӗпе лартнӑ ҫӗнӗ, тап-таса шурӑ собор тата йывӑҫран туса лартнӑ питӗ кивӗ чиркӳ, Николай Мирликийский чиркӗвӗ, пӗчӗккӗскер, пилӗк тӑрӑллӑскер, тӑррисен сухан пуҫӗ пек чӑмӑрккисене тӗрлӗ тӗспе сӑрланӑ, чиркӳ аяккисенче кирпӗчрен контрфорссем купаланӑ, чансем ҫакнӑ тарри кринолин текен юбка евӗр лутра та сарлака, ӑна нумаях пулмасть-ха кӑвакпа сарӑ тӗслӗн сӑрласа янӑ.

Кроме монастыря, есть ещё две церкви: новый, чистенький и белый собор во имя Петра и Павла и древняя деревянная церковка Николая Мирликийского, о пяти разноцветных главах-луковицах, с кирпичными контрфорсами по бокам и приземистой колокольней, подобной кринолину и недавно выкрашенной в синий и жёлтый цвета.

Окуров хули // Уйӑп Мишши. Горький М. Окуров хули: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 134 с.

Сысна ҫурисем валашкине ҫавӑрса пӑрахнӑ та пахчана сухан йӑранӗсем ҫине каҫса кайнӑ.

Поросята перевернули кормушку и залезли в огород, на луковые гряды.

Вӑтӑрмӗш сыпӑк // Сергей Мерчен. Выгодская Э.И. Алжир тыткӑнӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1946. — 112 с.

Пасарсенче таварсене конфискациленӗ, хӑй валли вӑл пыл, рис, ҫу, фига ҫимӗҫӗсене пухса илнӗ, хӑйӗн янычарӗсем валли кӑмӑллӑнах купӑста тата сухан хӑварса панӑ.

Он конфисковал товары на базаре, забирал для себя мёд, рис, масло, фиги и милостиво оставлял своим янычарам лук и капусту.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Сергей Мерчен. Выгодская Э.И. Алжир тыткӑнӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1946. — 112 с.

Вӑл ҫӗр шӑтӑкӗнче пурӑнакан юлташӗсен патне икӗ ҫемҫе ҫӑкӑр, кӑкшӑмпа типҫу тата пӗр ҫыхӑ сухан илсе кайнӑ.

Он нёс пленникам, засевшим в пещере, два свежих хлеба, кувшинчик с оливковым маслом и связку луковиц.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Сергей Мерчен. Выгодская Э.И. Алжир тыткӑнӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1946. — 112 с.

Кухньӑра пысӑк кастрюльсенче туранӑ чӑх ашӗ, помидор, сухан пиҫет; «чахохбили» текен чаплӑ ят панӑччӗ ӑна повариха.

На кухне кипели и варились в больших кастрюлях рубленые куры, помидоры, лук, сало, что в подобной щедрой комбинации носило в устах поварихи роскошное название «чахохбили».

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Кайран пӳрнисене пӗҫерте-пӗҫерте, сухан кӗпҫине ҫатӑртаттара-ҫатӑртаттара апат ҫирӗҫ, вара канма выртрӗҫ.

Потом поели, обжигая пальцы и с хрустом разгрызая толстый трубчатый лук, и легли отдыхать.

Женька // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

Вӑрмана вӗсем ҫӗрулми, симӗс сухан тата тӑвар чиксе килнӗччӗ.

Они с собой принесли картошек, соли и зеленого луку.

Женька // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed