Corpus of the Chuvash language

Ещӗксем, арчасем, михӗсем хушшинчен, чей ӗҫекен, хӗвелҫаврӑнӑш катакан, ҫывӑракан ҫынсем ҫумӗнчен, кулса е вӑрҫкаласа ларакан ҫынсен хушшинчен эпӗ алӑк патнелле утрӑм.

Мимо ящиков, сундуков, мешков, мимо людей, пивших чай, щелкавших семечки, спавших, смеявшихся и переругивавшихся, я пошел к выходу.

III сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Ҫапла вӑл ҫывӑракан пӗчӗкҫӗ хӗрачан сарӑ ҫӳҫӗ пайӑркисене тата шупка та хӗрлӗ сӑн-сапатне виҫӗ минута яхӑн тинкерсе пӑхса тӑчӗ.

Так простоял он минуты три, рассматривая белокурые локоны и розовое лицо спящей девчурки.

VII сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Тӳремлӗхсемпе сӑртсен хушшинче, ҫывӑракан ҫуртсен ҫумӗпе утса, йытӑсем вӗрнине тата хӑйӗн сассине илтсе, — вӗсем пурте ҫак каҫӑн уйрӑлми пайӗ пулса тӑчӗҫ, — Давенант халӗ иккӗлле тӑрӑмра: халӗ чун-туйӑм ӗҫӗ кӑмӑл ҫирӗплӗхне пӑхӑнмасть ӗнтӗ.

Шагая среди равнин и холмов, мимо спящих зданий, слушая лай собак и звук своих шагов, ставших неотъемлемой частью этой ночи, Давенант достиг состояния, в котором душевная деятельность уже не подчинена воле.

VII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Шухӑша кайрӑм: эпир ҫӗр варринче пӳлӗме ҫутатнӑн — ҫывӑракан ҫӗре ҫутатмашкӑн мӗлкесӗр, улӑпла лампӑна кам чӗртнӗ?

Я думал о том, кто зажег эту гигантскую лампу без теней, осветив спящую землю так, как мы освещаем комнату среди ночи.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 360–374 с.

Вӑл мӗн пуррине пӗтӗмпех ҫутатать: ҫывӑракан, чӗмсӗр ҫӗр, вӑрман, юхан шыв, инҫетри тӳлек пӗлӗтсем — ку пачах хӑнӑхман тата тӗлӗнмелле пулӑм.

Все было освещено им: спящая, молчаливая земля, лес, река, тихие облака вдали, — это было непривычно и странно.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 360–374 с.

Уҫҫине пӑрса Таулис кӗчӗ: Томпсон агенчӗ — ҫывӑракан ҫул ҫӳревҫӗсене фирмӑн питӗ чаплӑ аэропланӗсемпе турттарса ҫӳрекенскер.

Повернув ключ, вошел Таулис, агент Томпсона, сопровождающий спящих путешественников на безукоризненных аэропланах фирмы.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 276–284 с.

Ҫапах та эпӗ тепӗр хут лӑпкӑн сывлама пикентӗм, кушак аҫине айккинелле тӗртсе ятӑм; д'Обремон хӑйӗн кӗтесӗнче хускалмасӑрах выртать, уйӑхӑн тӗксӗм ҫутинче унӑн шурӑ мӑйӑхӗ ҫийӗн шӗвӗр сӑмси курӑнать, ҫывӑракан куҫ лупашкисем мӗлкепе витӗннӗ, вӗсем манӑн хусканусене сӑнаҫҫӗ тейӗн.

Однако я успел отдышаться и оттащить кота в сторону, а д'Обремон продолжал лежать неподвижно в своем углу, откуда виден был при тусклом свете луны его острый над белыми усами нос, а впадины спящих глаз, покрытые тенью, казалось, подсматривали за моими движениями.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 174–191 с.

Ҫывӑракан хыр вӑрманне Чун-чӗрене вырнаҫтаратӑп.

Help to translate

Шурӑ хӗлӗм, савнӑ хӗлӗм // Лидия Ковалюк. Ковалюк Л.А. Юрату ҫӑлкуҫӗ. Сӑвӑсем. Шупашкар: «Калем» кӗнеке издательстви, 2002. — 72 с. — 18–19 с.

Ҫывӑракан хыр вӑрманне Чун-чӗрене вырнаҫтаратӑп.

Help to translate

Шурӑ хӗлӗм, савнӑ хӗлӗм // Лидия Ковалюк. Ковалюк Л.А. Юрату ҫӑлкуҫӗ. Сӑвӑсем. Шупашкар: «Калем» кӗнеке издательстви, 2002. — 72 с. — 18–19 с.

Унӑн каллех кантӑк умне ларас, кӑвакарчӑнсене сӑнас, ҫывӑракан хӗрарӑмӑн тӳлек сывлавне илтес килет.

Он желал бы вновь присесть у окна, смотреть на голубей и слышать ровное дыхание спящей женщины.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 23–48 с.

Ҫурма уҫӑ кӑкӑрӗ ҫинче аялти кӗпе хӗрри чӗтрекелет, чӗри таппине лӑпкӑ хусканупа евӗрлет, ҫакна курсан, кӑмӑл-туйӑмӗн вӑрттӑн пӗлтерӗшӗн вӑйӗпе, — ҫывӑракан ҫак чун тӗлӗшпе Шамполион ҫепӗҫ ҫывӑхлӑх тата унпа пӗрле пулнин савӑнӑҫне туйса илчӗ.

Край сорочки на полуоткрытой груди вздрагивал, едва заметными движениями следуя ритму сердца, и от этого, силой таинственного значения наших впечатлений, Шамполион ощутил мягкую близость к спящему существу и радость быть с ним.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 23–48 с.

Кайӑксен чӗриклетӗвне хупласа хӗрарӑм кӗскен шари ҫухӑрни таврана саланчӗ те — ҫурҫӗр ен кӗтесӗнчи пӳлӗмре ҫывӑракан ҫамрӑк ҫын ҫав самантрах вӑранса куҫӗсене уҫрӗ.

Молодой человек, спавший в северной угловой комнате, проснулся в тот момент, когда короткий выразительный крик женщины заглушил чириканье птиц.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Ҫакӑн пек кӑмӑл-туйӑмра иртсе кайрӗ ҫӗр; Нок халӗ те ҫывӑракан Гелли кӗлеткине уҫӑмлӑн уйӑрайнӑ вӑхӑтра Зурбагана ҫитме хӗрӗх ҫухрӑм ытларах юлчӗ.

В таком настроении прошла ночь, и когда Нок стал ясно различать фигуру все еще спящей Гелли, — до Зурбагана оставалось сорок с небольшим верст.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Вуласа тухрӗ те — ҫурӑмӗпе чӳрече енне ҫаврӑнса тӑчӗ, унтан, ҫывӑракан ҫынсен умӗпе иртнӗн, кантӑк патӗнчен чӗрне вӗҫҫӗн, майӗпен пахча еннелле утрӗ.

Он прочел, повернулся спиной к окну и медленно, на цыпочках, словно проходя мимо спящих, пошел от окна в сторону огородов.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 187–210 с.

Ҫывӑракан урам варринче кӑштах тӑрсан капитан сылтӑмалла пӑрӑнчӗ, Варнава чӳречипе танлашрӗ.

Постояв немного посреди спящей улицы, капитан завернул вправо и, поравнявшись с окном Варнавы.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 187–210 с.

Вӑл халӗ уҫлӑха туять, ӑна курӑнми путӑк-шӑтӑк ҫавӑрса илчӗ; океанӑн ҫывӑракан пичӗ тӳпе патне ҫӗкленчӗ те — шухӑша тӗпсӗрлӗхӗн сиввипе хӑратать.

Он ощутил пространство, невидимые провалы окружили его; спящее лицо океана поднялось к зениту и холодом бездны спугнуло мысль.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Хӗрринче хурҫӑ сӑнлӑн курӑнса ҫывӑракан океан шаларах сенкер те хура тӗспе сӗмленнӗ.

Стальной у берега цвет спящего океана переходил в синий и черный.

IV. Пӗр кун маларах // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Чечексен хӑйне евӗрлӗ пит-куҫне, вӗсен тунисен чӑлханӑвне сӑнанӑ май Ассоле унта ҫынсен хусканӑвӗсем-шухӑшӗсем пур пек туйӑнать: вӗсем тӗрлӗрен лараҫҫӗ, темӗн тума ӑнтӑлаҫҫӗ, вырӑнтан вырӑна куҫасшӑн, кашниех тӗрлӗ шухӑшпа тӗмсӗлет; халӗ Ассоле уй шӑшийӗсем ушкӑнӑн-ушкӑнӑн утни, тыркассен балӗ е ҫывӑракан гнома хуклатса хӑратакан чӗрӗпӗн кӑнттам хаваслӑхӗ пӗртте тӗлӗнтермӗччӗҫ.

Засматривая в особенные лица цветов, в путаницу стеблей, она различала там почти человеческие намеки — позы, усилия, движения, черты и взгляды; ее не удивила бы теперь процессия полевых мышей, бал сусликов или грубое веселье ежа, пугающего спящего гнома своим фуканьем.

IV. Пӗр кун маларах // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Капитан чӑпар курӑк пусса ем-ешӗллетнӗ уҫӑ вырӑна тухрӗ те… ҫакӑнта ҫывӑракан ҫамрӑк хӗре курчӗ.

Капитан выбрался на открытое место, заросшее пестрой травой, и увидел здесь спящую молодую девушку.

III. Шурӑмпуҫ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Сылтӑмра — вӗҫӗ-хӗррисӗр океан; вӑл ҫывӑракан ҫын пур пек уҫӑмлӑн палӑрать.

Направо был океан, явственный, как присутствие спящего человека.

III. Шурӑмпуҫ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.