Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

айӑплӑ the word is in our database.
айӑплӑ (тĕпĕ: айӑплӑ) more information about the word form can be found here.
— Ӗнтӗ мӗнле калас, мӗнле калас иккен те, тӗнче ҫыннишӗн эс айӑплӑ мар-ҫке.

— Только как тебе сказать… ты ведь не повинен за всех-то людей.

XIV. Инкек телей кӳрет-им? // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ялан хам айӑплӑ!

Всегда я виноват!

XII. Кӗтмен пӑтӑрмах // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Ҫапла ӗнтӗ, хам айӑплӑ

— Так-так, сам виноват.

XII. Кӗтмен пӑтӑрмах // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ху айӑплӑ.

Сам виноват.

XII. Кӗтмен пӑтӑрмах // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Нямаҫӗ айӑплӑ-и, айӑплӑ мар-и, анчах ҫав ӗҫе вӑл хушнипе Урнашка туни такамшӑн та паллӑ пулчӗ.

Ну, сам Нямась, может, и не разорят, а приказал Урнашке, тот и исполнил.

V. Хисеп йыхравӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Сирӗн вӗллӗрсем тӳннӗшӗн эп айӑплӑ мар, — тесе лӗкӗртетнӗ, тет, ун чухне Нямаҫ.

Правда, Нямась всячески оправдывался, что он не разорял ульев.

V. Хисеп йыхравӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Анчах та ҫырӑнманшӑн эпир айӑплӑ мар, гражданин.

Но только насчет прописки мы не виноваты, гражданин.

10. 3асада // Леонид Агаков. Матвеев Г.И. Симӗс вӑчӑрасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 112 с.

Тойвон ҫавӑн пек айӑплӑ сӑн-сӑпатне эпӗ паянччен нихӑҫан та курманччӗ.

Такого виноватого лица я до сегодняшнего дня у Тойво никогда не видал.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Фиш Г.С. Кимас-кӳлли ялӗ парӑнни: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 140 с.

Сӑмахсем темле хӑйсем халлӗнех тухса кайрӗҫ: «Ну, тӑвансем, — тетӗп, — айӑплӑ пултӑм, йӑнӑшрӑм!

Так как-то вырвалось: «Ну, братцы, виноват — оплошал!

Ашшӗ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Эпӗ хамах айӑплӑ мар-и вара?

Разве я не виноват действительно?

Экзаменсем // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Вӑл вӗсене ним чухлӗ те хӗрхенмест, хӑйсемех айӑплӑ!

Ему ни капли их не жалко, — сами виноваты!

Экзаменсем // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Паллах, вӑл айӑплӑ, ӑна хӑех питӗ аван чухлать, анчах вӑл вилсен, хӑйӗн айӑпне хӑех каҫарать.

Конечно, он виноват — он понимал это очень хорошо, — но он умрет и этим вполне искупит свою вину.

Экзаменсем // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Наказани памасӑр та хӑварма юраман: Вахнова унтан тахҫанах кӑларса ямалла пулнӑ; Иванова та мӗншӗн те пулин малтанах асра тытнӑ пулмалла, а эсӗ, ыттисенчен сахалтарах айӑплӑ пулнӑскер, эрнелӗх наказани туянса ирттеретӗн.

И без наказания нельзя было оставить; Вахнова давно пора было выгнать; Иванов, видно, за что-нибудь намечен, а ты, как меньше других виноватый, поплатился недельным наказанием.

Элекҫӗ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

— Паллах, эпӗ хамӑн юлташсене нихҫан та сутас ҫук, анчах ҫапах та калама пултаратӑп: эпӗ нихӑш енчен те айӑплӑ мар, — мӗншӗн тесен мана кунта улталарӗҫ, тата ҫапла кала…

— Я, конечно, никогда не выдам товарищей, но я все-таки могу сказать, что я ни в чем не виноват, потому что меня очень нехорошо обманули и ска…

Гимназие вӗренме кӗни // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

— Эсех ҫав, яланах эсӗ айӑплӑ, мӗншӗн тесен, вӗсене нимӗн те паман, сана панӑ, ҫавӑнпа санран ыйтаҫҫӗ те.

— Ты, всегда ты будешь виноват, потому что им ничего не дано, а тебе дано; с тебя и спросится.

Тара панӑ картишӗ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

— Ҫав какайҫӑ пекех тӳрккес пулнӑшӑн айӑплӑ эсӗ.

— В том, что ты такой же грубый, как и тот мясник.

Тара панӑ картишӗ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

— Ҫапӑҫнӑшӑн айӑплӑ.

— В том, что дрался.

Тара панӑ картишӗ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

«Жучкӑна ҫӑлма пулатчӗ-ха, халь ӗнтӗ ӗҫе хамах начарлатса хутӑм, вӑл вилсен, хамах айӑплӑ пулатӑп, юратнӑ йытта хамах вӗлерме пултаратӑп-ҫке капла», тени Тёмӑна пӗр иккӗленмесӗрех иккӗмӗш шухӑшне ӗҫе кӗртме хушать, — пусӑ тӗпне хӑйӗнех анмалла иккен.

Мысль, что он ухудшил положение дела, что Жучку можно было еще спасти и теперь он сам виноват в том, что она погибнет, что он сам устроил гибель своей любимице, заставляет Тёму, не думая, благо план готов, решиться на выполнение второй части сна — самому спуститься в колодезь.

Кивӗ пусӑ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Вӑл айӑплӑ мар: ачана, чарма май ҫуккине фрейлен Зина та курса тӑчӗ.

Она не виновата; фрейлейн Зина свидетельница, что с мальчиком нельзя было справиться.

Каҫару // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

— Атте, мӗншӗн санӑн ахалех ҫилленмелле-ха, халь эпӗ кам айӑплине аванах пӗлетӗп — ман алӑсем айӑплӑ.

— Папа, зачем тебе сердиться даром, я знаю теперь хорошо, кто виноват, — мои руки.

Ӑнӑҫсӑр кун // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed