Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫиме (тĕпĕ: ҫи) more information about the word form can be found here.
Килте, вӑл апат ҫиме ларнӑ вӑхӑтра, тем кӗтнӗ пек туйӑннӑ.

За столом царило приподнятое настроение, но он этого не замечал.

Джонни хирӗҫни // М. Волков. Лондон, Джек. Пурнӑҫа юратни: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 72 с. — 48–72 с.

Ачасем ӳссе пынӑ май, нумайрах ҫиме тытӑнаҫҫӗ, вӗсем шкула ҫӳреҫҫӗ, вӗренмелли кӗнекесем, питӗ хаклӑ пулсан та, туянмаллах.

Дети подрастали. Они ели больше. Они пошли в школу, а учебники стоят денег.

Джонни хирӗҫни // М. Волков. Лондон, Джек. Пурнӑҫа юратни: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 72 с. — 48–72 с.

Ун шучӗпе чире кайнӑ амӑшне нумай ҫиме юраман та.

Он считал, что мать при ее болезненности все равно много не съест.

Джонни хирӗҫни // М. Волков. Лондон, Джек. Пурнӑҫа юратни: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 72 с. — 48–72 с.

— Мӗнле те пулин ҫывӑхрах пурӑнас килет те манӑн, — тесе хучӗ амӑшӗ вӑл апат ҫиме ларсан.

— Уж очень мы далеко живем, — сказала мать, когда Джонни сел к столу.

Джонни хирӗҫни // М. Волков. Лондон, Джек. Пурнӑҫа юратни: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 72 с. — 48–72 с.

Пӗр ҫур куна яхӑн вӑл хӑйне пусмӑрласа илнӗ ӑнсӑртлӑхпа кӗрешсе, тата хӑйне ҫисе тӑранма ӗмӗтленекен чӗрчуна сӑнаса, ҫав хушӑрах вӑл чӗрчуна хӑйне тытса ҫиме ӗмӗтленсе, пӗр хускалмасӑр выртрӗ.

Полдня он лежал неподвижно, борясь с забытьем и сторожа волка, который хотел его съесть и которого он съел бы сам, если бы мог.

Пурнӑҫа юратни // Николай Степанов. Лондон, Джек. Пурнӑҫа юратни: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 72 с. — 5–34 с.

Ҫиме мар, апат ҫинчен шухӑшлас та килмест унӑн.

Мысль о еде была даже неприятна ему.

Пурнӑҫа юратни // Николай Степанов. Лондон, Джек. Пурнӑҫа юратни: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 72 с. — 5–34 с.

Вара вӑл шӑмӑсене чулпа шаккаса тӗпрете-тӗпрете, сӑтӑра-сӑтӑра ҫӑнӑх пек туса ҫиме тытӑнчӗ.

Потом он стал дробить кости камнем, размалывая их в кашу, и глотать с жадностью.

Пурнӑҫа юратни // Николай Степанов. Лондон, Джек. Пурнӑҫа юратни: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 72 с. — 5–34 с.

Вӑл пуллисене чӗрӗллех, ҫав тери пысӑк тимлӗхпе чӑмласа ҫисе ячӗ, мӗншӗн тесен вӑл ҫиессе те ҫиме кирлӗ иккенне пӗлнӗрен ҫеҫ ҫирӗ: халь вӑл пӗр хӑйӗн чунне усрама ҫеҫ ҫиме кирлине аван пӗлет.

Он съел рыбок сырыми, старательно их разжевывая, и это было чисто рассудочным действием; есть ему не хотелось, но он знал, что это нужно, чтобы остаться в живых.

Пурнӑҫа юратни // Николай Степанов. Лондон, Джек. Пурнӑҫа юратни: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 72 с. — 5–34 с.

Гусев сӗтел кӗтесне вырнаҫрӗ те ҫиме пуҫларӗ, — ҫӑтӑххӑн, аллисене шӑлаварӗнчен шӑлса тасатрӗ, фляжкӑран сыпкӑмларӗ те какӑрчӗ, шӑнса пӑсӑлнӑ пырӗпе хыттӑн калаҫма пуҫларӗ:

Гусев присел на угол стола и стал есть — жадно, вытер руку о штаны, хлебнул из фляжки, крякнул, — сказал простуженным басом:

Лару-тӑру улшӑнать // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Ӗҫме, ҫиме, ваннӑра ҫӑвӑнса уҫӑлма, каҫарӑр та, ҫакӑншӑн кунта вӗҫсе килмеллеччӗ-и вара?

Пить, есть, в ванных прохлаждаться — за этим, ведь, и лететь не стоило.

Тӗтреллӗ шарик // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Дуремар сысна ашне ҫиме пуҫларӗ.

Дуремар начал есть свинину.

Пьеро хӑй мулкач ҫине утланса ларса, Ухмахсен Ҫӗршывне мӗнле пырса кӗни ҫинчен каласа кӑтартать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Хӗрача ватӑ нӑрӑна темиҫе тӗпренчӗк ҫиме ывӑтса пама ҫеҫ пӑрӑнчӗ, Буратино чейникне тытрӗ те, чейник сӑмсинченех мӗн пур какаона ӗҫсе ячӗ.

Когда девочка отвернулась, чтобы бросить несколько крошек пожилой жужелице, он схватил кофейник и выпил всё какао из носика.

Сенкер ҫӳҫлӗ хӗрача Буратинона пӑхса вӗрентсе ӳстересшӗн // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Буратино ҫиме юрӑхлӑ пулман, — вӑл унтан та иртсе кайрӗ, хӑйӗн хыҫӗнчен вӑрӑм та ҫинҫе хӳрине сӗтӗрсе пычӗ.

От Буратино съестным не пахло — оно пошло мимо, таща за собой длинный тонкий хвост.

Буратино хӑйӗн ҫӑмӑлттай шухӑшӗсене пула чут ҫеҫ пӗтмест. Карло ашшӗ илемлӗ хутсенчен унӑн валли тумтир ҫыпӑҫтарса тӑвать тата саспаллисен кӗнекине илсе парать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Ҫиме те ҫӑкӑрӗ пулать, ӗҫме те эрехӗ пулать, — тет Джузеппе.

Заработаешь на кусок хлеба и стаканчик вина, — сказал Джузеппе.

Калаҫакан вут сыппине Джузеппе хӑйӗн тусне Карлона парнелет // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Ӗҫлеме пӑрахсан ун патне эртеле каҫхи апат ҫиме карӑмӑр, каҫхи апат хыҫҫӑн Петӗр хӑйӗн ҫыннипе Ардальонпа тата Хумма ятлӑ ҫамрӑк ачапа Шишкин пычӗ.

Пошабашив, пошли ужинать к нему в артель, а после ужина явились Петр со своим работником Ардальо-ном и Шишлин с молодым парнем Фомою.

XVII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Хуҫа мана апат ҫиме кунне пилӗк пус парса тӑратчӗ; вӑл ҫитместчӗ, эпӗ пӑртак выҫӑрах ҫӳреттӗм; ҫавна кура рабочисем мана хӑйсемпе пӗрле ирхи апат та каҫхи апат ҫиме чӗнетчӗҫ, хӑш чухне тата подрядчикӗсем те мана трактире чей ӗҫме чӗнетчӗҫ.

Хозяин выдавал мне на хлеб пятачок в день; этого не хватало, я немножко голодал; видя это, рабочие приглашали меня завтракать и поужинать с ними, а иногда и подрядчики звали меня в трактир чай пить.

XVII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Унӑн яланах варӗ ырататчӗ, вӑл вуҫех те ҫиме пултарайман кунсем те пулкалатчӗҫ; пӗчӗк ҫӑкӑр татӑкӗ ҫини те ун ӑшчиккине йӑлтах ыраттарса, хӑсас килнипе аптӑратса ҫитеретчӗ.

У него постоянно болел живот, и бывали дни, когда он совсем не мог есть; даже маленький кусочек хлеба вызывал у него боли до судорог и мучительную тошноту.

XVII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Викторушки аҫа ҫури манерлӑ пулмашкӑн вӗренме пуҫларӗ, ун пек вӑраххӑн утса ҫӳреме, улпут аллисем шанчӑклӑн выляса тӑнӑ пек аласене вылятма, аҫа ҫури пек галстука темле ӑраснах хитрен ҫыхма тата чаплаттармасӑр, чиперрӗн ҫиме вӗренме пуҫларӗ.

Викторушка стал подражать манерам вотчима, его медленной походке, уверенным движениям барских рук, его уменью как-то особенно пышно завязывать галстук и ловко, не чавкая, есть.

XVI. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Шалу — уйӑхне пилӗк тенкӗ тата апат ҫиме пилӗк пус!

Жалованье — пять в месяц и пятак на обед!

XV. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Анчах кӑнтӑрла тата каҫхине апат ҫиме ларнӑ чух — пурте сӑхсӑхаҫҫӗ, ҫывӑрма выртнӑ чух — турра кӗл тӑваҫҫӗ, праҫниксенче чиркӗве ҫӳреҫҫӗ.

Однако, садясь обедать и ужинать, — все крестятся, ложась спать молятся, ходят в церковь по праздникам.

XIII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed