Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

татнӑ (тĕпĕ: тат) more information about the word form can be found here.
Ҫӑмламас пӗлӗтсем ытла та аялта усӑнса тӑнипе пӗтӗм ту-сӑртсем пӗр тикӗс касса татнӑ пек курӑнаҫҫӗ.

Лохматые тучи стояли над землею так низко, что все сопки казались срезанными под один уровень.

Тинӗсри чи хӑрушӑ ҫавраҫил // Александр Галкин. Арсеньев В.К. Тайгари тӗлпулусем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 178 с. — 128–131 с.

Хӑшӗсем ременьсене татнӑ та, хӳрисене хӗстерсе, палаткӑсем тавра чупса ҫӳреҫҫӗ.

Некоторые сорвались с привязи и, поджав хвосты, бегали около бивака.

Тигр хыҫҫӑн // Александр Галкин. Арсеньев В.К. Тайгари тӗлпулусем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 178 с. — 92–104 с.

Ҫак вӑхӑтра йывӑҫ хуҫӑлни илтӗнчӗ, сӑнӑ аврине вӑл асав шӑлӗсемпе, пӗчӗк патака ҫыртса татнӑ пек, ҫыртса хуҫрӗ.

Послышался короткий сухой треск — древко копья было перерезано клыками кабана, как тонкая хворостинка.

Хӗлле хир сыснисене тытма кайни // Александр Галкин. Арсеньев В.К. Тайгари тӗлпулусем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 178 с. — 88–91 с.

Анчах татнӑ чечексем, илем кӳреҫҫӗ пулсан та, час шанаҫҫӗ, кун пек чухне кӗтмел турачӗсем аван.

Рассыпными цветами украшать стол красиво, но они вянут еще до конца застолицы, а вот маленькие веточки брусники

Апат лартнӑ сӗтел // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Эс, Марине… татнӑ вутӑ пулмалла-ҫке пирӗн?

А ты, Марине, дров занеси, там наколотые вроде еще были…

XVI. Ял ҫывӑрмасть // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Пӗр ытарма ҫук чипер хӗр татнӑ кантӑрне ҫурӑм туса туртса ҫыхрӗ, тӑкӑрлӑкпа иртсе пыракан Тимрука асӑрхарӗ.

Вот одна из девчат, симпатичная и глазастая, заметила Тимрука и уставилась на него, свивая в руках пояс для снопа.

VI. Тӑван ҫуртран аякра // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Енчен ҫав хура мӑйӑхли хӗрӗх тенкипех ыйтнӑ пулсан, Шерккей хӑйне ҫакӑнса пӑвӑнас патне ҫитнӗ пек туйса та леш мӗн ыйтнине татнӑ пулӗччӗ — чун усрани хаклӑ!

А ежели бы он запросил с него сорок рублей, тогда что делать Шерккею, повеситься на месте или отдать все, что есть?

V. Ӑшаланӑ ӑсан хака ларать // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Татнӑ вутти пулнӑ хӑйӗн, ӑна Нямаҫа выляса ячӗ.

Дров поленницу Нямасю проиграл.

II. Ял мыскарисем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Мӗнле те пулин ташша урӑх ҫынпа ташлама малтанах килӗшнӗ пулсан, хӗрарӑм халь чӗнекене кӑмӑллӑн тав тӑвать те ҫапла калать: «Тавтапуҫ, ку ташша эпӗ урӑххипе ташлама килӗшнӗччӗ», е «Питӗ шел, эпӗ урӑххипе сӑмах татнӑ».

Если женщина уже обещала этот танец кому-нибудь, она приветливо благодарит и сообщает, например: «благодарю, этот танец уже обещан» или «сожалею, но этот танец я уже обещала».

Ташӑ каҫӗнче // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Разведкӑна ҫӳренӗ, ҫыхӑну линийӗсене касса татнӑ

В разведку ходишь, связь рвешь…

Клава каласа пани // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Ыйхисене вӑхӑтсӑр татнӑ йытӑсем хаяррӑн уласа вӗрсе яраҫҫӗ те, мӗн пуласса-иртессе чухлаймасӑр, хӑйсен хӳтлӗхӗсене тара-тара кӗрсе пытанаҫҫӗ.

Заслышав шум, пробудились и затявкали собаки, но спросонья не пожелали разбираться, в чем дело, и поспешили опять по своим конурам.

XXXI. Йӗпетнӗ ҫул // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ҫурт-йӗре тирпейлӗ тытасшӑн пулса, вӑл хӑй пурнӑҫӗнче канӑҫ мӗн иккенне пӗлмерӗ: куллен яшка-ҫӑкӑр пӗҫерчӗ, выльӑхне пӑхрӗ, ӗҫҫинче ҫынран юлмарӗ: вӑхӑтра тыррине вырнӑ, ҫумне ҫумланӑ, кантӑр татнӑ, хутнӑ, тӗртнӗ, вуттине турттарнӑ, арманне те тепӗр чух хӑех ҫитетчӗ, — рехетре пурӑнатчӗ-ха Шерккей, мӑшӑрӗ ӑна хӑй мӗн-мӗн туни ҫинчен каламастчӗ те.

В доме у нее всегда были чистота и порядок, она вовремя успевала приготовить обед, глядела за скотиной, работала по найму, делала свою работу в поле не позже, а раньше людей: полола, жала, рвала коноплю, мочила, мяла, пряла, ткала, ездила и за дровами, и на мельницу — Шерккей при ней жил себе поживал спокойно, не тревожила его жена своими заботами.

XXII. Амӑшӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Шерккей, пӑшӑрханан чӗрине хытарса, анаталла тӗк татнӑ пек вӗҫтерчӗ.

Шерккей с громко бьющимся от волнения сердцем опрометью поскакал вниз.

XII. Кӗтмен пӑтӑрмах // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Хӗрсем, элле ывӑнтӑр-и? — ҫаплах чечек татнӑ май ыйтрӗ Тухтар.

— Что, девчата, устали? — Тухтар все еще срывал цветы — вошел парень во вкус.

Х. Чӗре сасси // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Вир калчине таптаса ватас мар тесе, Селиме сыхланса пускалать, татнӑ ҫумкурӑкне хӑрах аллине пуҫтарать те, пуҫне ҫӗклемесӗрех, ӑна йӑранӗ хушшинелле ывӑтать.

Чтобы не примять всходы, Селиме ступает осторожно и, собрав траву в одну руку, размахнувшись, бросает ее на межу.

III. Инкекпе куҫа-куҫӑн // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ҫапла касса татнӑ пекех каласа хучӗ!

Как будто отрезал!

Ашшӗ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Тёмӑна иртни аса килчӗ, уншӑн ӗнтӗ мӗн-пурӗ ҫӗҫӗпе касса татнӑ пекех хыҫала тӑрса юлни хурлантарать.

Вспомнилось прошлое, мелькнуло сознание, что все уж это назади, как ножом отрезано…

Гимназие вӗренме кӗни // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Зина пулсан, ҫак самантра Абрумкӑна аванах каласа татнӑ пулӗччӗ ӗнтӗ, Тёма ун пек пултараймасть ҫав.

От своей неспособности обрезать так, как, наверно, обрезала бы Зина.

Тара панӑ картишӗ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Питех те кирлӗ чухне, садра татнӑ виҫӗ мӑйӑршӑн Тёмӑна Абрумка пӗр мӑйӑр ҫеҫ парать, ҫав мӑйӑр алла час кӗмест-ҫке, Тёма ӑна ҫакланасран хӑра-хӑрах таткаласа тухать.

В случае крайности за три садовых ореха Тёме давали один Абрумкин, эти садовые орехи тоже нелегко давались, Тёма должен был рвать их с риском попасться.

Тара панӑ картишӗ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Питех те уҫӑ кӑмӑллӑ, мӗнпурне чӗри ҫумне илекен ҫын, Аглаида Васильевна, шухӑшланӑ чухне те, умри ыйтусене татнӑ чухне те, хӑйне евӗр чун-хаваллӑ ҫынсем пекех шухӑшланӑ, вӗсем пекех ыйтусене татнӑ.

Как натура непосредственная и впечатлительная, Аглаида Васильевна мыслила и решала вопросы так, как мыслят и решают только такие натуры.

Тара панӑ картишӗ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed