Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

пуҫланӑччӗ (тĕпĕ: пуҫла) more information about the word form can be found here.
Жиган ҫул ҫине чупса тухнӑ чухне, тата ҫав ҫулпах Жиган ҫывӑхӗнчен Головень таҫталла вӗҫтерсе иртсе кайнӑ чухне, хӗвел анса ларма та пуҫланӑччӗ.

Солнце стояло еще высоко над Никольским лесом, когда выбежал на дорогу Жиган и когда мимо Жигана по той же дороге рысью промчался куда-то Головень.

3 // Михаил Рубцов. Гайдар, Аркадий Петрович. Ман юлташсем: калавсем; вырӑсларан М. Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 158 с. — 3–53 с.

Хаяррӑн атакӑлакан Шмельтен хӳтӗленсе, вӑл улӑм ҫине йӑванса кайрӗ, алхасма та пуҫланӑччӗ, анчах кӑшт шикленнипе часах ура ҫине тӑчӗ.

Завалился было сразу на солому и начал баловаться, защищаясь от яростно атакующего его Шмеля, но вскоре привстал, немного встревоженный.

2 // Михаил Рубцов. Гайдар, Аркадий Петрович. Ман юлташсем: калавсем; вырӑсларан М. Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 158 с. — 3–53 с.

Эпир кӑшт кая юлса пытӑмӑр, мулкач хӑвалакан йытӑсене вӗҫертсе янӑ вӑхӑтра мулкач йӗрӗсем ирӗлме пуҫланӑччӗ ӗнтӗ.

Мы чуть-чуть запоздали, и, когда пустили гончую, следы уже начали расплываться.

Мулкач // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 125-126 с.

— Евгений Васильевич, пирӗн ирӗк вӑйӗ ҫук… — пуҫланӑччӗ Анна Сергеевна, анчах ҫил вӗҫсе килчӗ те ҫулҫӑсене чӑштӑртаттарчӗ, унӑн сӑмахӗсене те вӗҫтерсе илсе кайрӗ.

— Евгений Васильич, мы не властны… — начала было Анна Сергеевна; но ветер налетел, зашумел листами и унес ее слова.

XXVI // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

— А! акӑ мӗнле эсир! — калаҫма пуҫланӑччӗ Павел Петрович, анчах сасартӑк кӑшкӑрса ячӗ: — пӑхӑр-ха, сирӗн айван Петр мӗн туса хунӑ?

— А! вот вы как! — начал было Павел Петрович и вдруг воскликнул: — Посмотрите, что ваш глупец Петр наделал!

XXIV // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Аркадий каллех именме пуҫланӑччӗ, анчах Анна Сергеевнӑн малтанхи сӑмахӗсем ӑна ҫавӑнтах лӑплантарчӗҫ.

Аркадий смутился было снова, но первые слова, ею произнесенные, успокоили его тотчас.

XXII // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

— Эпӗ выляман… — теме пуҫланӑччӗ Аркадий, анчах чарӑнчӗ.

— Я не играл… — начал было Аркадий и умолк.

XVII // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

— Анчах Маколей хӑй пулсан… — калама пуҫланӑччӗ Кукшина.

— Но сам Маколей … — начала было Кукшина.

XIII // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Хӑшпӗрисем: «Ку чӗлхесӗр мар-ши?» тесе те шухӑшлама пуҫланӑччӗ ӗнтӗ.

А то уж некоторые из них начинали серьезно думать: «Не глухонемая ли?»

Вуннӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Вӑл мӑнаҫлӑн тӳрленсе тӑрса малалла утма кӑна пуҫланӑччӗ, анчах ҫынсем хӑй ҫине пӑхманнине сиссе чарӑнса тӑчӗ.

Гордо выпрямившись, она шагнула было вперед и опять остановилась, поняв, что не на нее смотрели люди.

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Василиса Прокофьевна никама та асӑрхамарӗ: кунта вӑл хӑй пӗчченех, пӗлӗт ҫинче — турӑ, пурне те пуриншӗн те судья тесе вӗрентнӗ ӑна мӗн ачаран, — турӑ хӑй нихҫан та курӑнмасть; юлашки вӑхӑтра унӑн турра тасан ӗненни сехет маятникӗ пек сиккеленме пуҫланӑччӗ: вӑл турра ӗненмен пек пулчӗ, ҫылӑхлӑ шухӑшӗсенчен хӑраса каҫару ыйтса кӗлтурӗ.

Василиса Прокофьевна не замечала никого: здесь была только одна она, а там, на небе, — он, как с детства ей внушили, судья всех и всего, — бог, никогда не виденный; бог, чистота веры в которого колебалась у нее в последнее время, как маятник у часов: она то проникалась неверием, то в страхе со слезами вымаливала прощение за греховные мысли.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Ҫыран хӗррине чупса ҫитрӗм те, сикме тесе анчах пуҫланӑччӗ, — мана такам алӑран ярса тытрӗ пек.

Разбежалась с берега, вот-вот прыгну, а меня кто-то за руку.

Пӗрремӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Кабинетра тӗттӗмлене пуҫланӑччӗ ӗнтӗ.

В кабинете был полумрак.

Улттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Тӗлӗрмех пуҫланӑччӗ, ҫи витти сирӗлнипех ыйхӑ сӗвӗрӗлчӗ.

Я задремал, но как только бабушка приподняла край одеяла, сон улетел.

Ылтӑн пан улми // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 84–97 с.

Мишка ун валли тетте кӗрепле якатса хатӗрлеме пуҫланӑччӗ, анчах туса пӗтереймерӗ: тути кӑвакарма пуҫларӗ, сарӑхнӑ питне хаяр та ҫав вӑхӑтрах темле сӳрӗкленсе парӑннӑ сӑн ҫапрӗ.

Мишка начал было мастерить крохотные детские граблишки, но закончить не смог: губы его посинели, на желтом лице появилось озлобленное и вместе с тем покорное выражение.

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пӗлетӗр-и, мӗнле инкек пулса тухрӗ… — тесе пуҫланӑччӗ ҫеҫ вӑл: — Пӗлетпӗр. Ан шарла! — пӳлчӗ ӑна Яшка.

Знаете, какое ужасное, роковое совпадение… — начал было он: — Знаем, помолчи! — оборвал его Яшка.

IX сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Йывӑҫ тӳнтернӗ ҫӗрелле ута та пуҫланӑччӗ ӗнтӗ эпир, Андрей кӑшкӑрса та ячӗ:

Мы шагнули было к завалу, но вдруг Андрей закричал:

IX сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Оська тем калама пуҫланӑччӗ ҫеҫ, сасартӑк урамӑн леш енче хыттӑн кӑшкӑрашнӑ сасӑсем илтӗнчӗҫ.

Оська начал было что-то говорить, но в этот момент на противоположной стороне улицы послышались громкие крики.

III сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

— Эпир фронта… — пуҫланӑччӗ Миша та.

— Мы на фронт… — начал было Миша.

«Калуга — Марс» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 119–137 с.

— Яхӑнне те эпир… — пуҫланӑччӗ Слава.

— Вовсе мы… — начал было Слава.

«Калуга — Марс» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 119–137 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed