Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

йӑлтӑртатса (тĕпĕ: йӑлтӑртат) more information about the word form can be found here.
Кӗҫех кирпӗч вучах ҫулӑмпа сывлама пуҫлать те — старик маги ӳкерчӗкӗсемпе капӑрлатнӑ шӗвӗр вӗҫлӗ калпакне тӑхӑнать, хӑйӗн асамлӑ соусӗсене пӗҫерет, унӑн сӑмси вӗҫӗнче ҫак самантсенче тар тумламӗ йӑлтӑртатса чӗтрет.

Вскорости начинал пламенно дышать кирпичный очаг, старичок варил свои волшебные соусы, надев остроконечную шапку, украшенную магическими рисунками, и на кончике его носа дрожала капелька пота.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 174–191 с.

Пӗр е икӗ кун ҫухатса вӗсем, паллах, каялла таврӑнаятчӗҫ, анчах умра инҫетре, аялта, Асцендӑн ҫинҫе йӑлмакӗ йӑлтӑртатса йыхӑрать, вӑл кукӑрӑлнӑ тӗлтен сылтӑмра Хӗвеллӗ Тусен ылтӑнпа пуян юппи тӑсӑлса выртать.

Они могли бы вернуться, потеряв день или два, но далеко впереди, внизу, блестела тонкая петля Асценды, от закругления которой направо лежал золотоносный отрог Солнечных Гор.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 141–146 с.

Лавккасем суту-илӳ тӑваҫҫӗ: эсир витринӑсен шурӑ тӑваткалӗсем витӗр йӑлтӑртатса выртакан блузкӑсене, чӑматансене, улма-ҫырлан капӑр тӗсӗсене куратӑр; эсир тӳлек.

Магазины еще торгуют: вы видите наискось в белых квадратах витрин озаренные блузки, чемоданы, роскошные краски фруктов; вы настроены мирно.

IV. Сысна. Икӗ «арӑслан» // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 66–73 с.

Вӑл чӑштӑртатакан курӑк хушшинче темӗскер йӑлтӑртатса шунине асӑрхарӗ.

Ее внимание привлекло нечто, блеснувшее в зашуршавшей траве.

Ҫӗлен // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 381–386 с.

Ҫурма хупӑ куҫсенчен ӑшшӑн тинкерсе Филипп канӑҫсӑррӑн хуравлать: «Пӳрт тӑрринче ула курак ҫӳрет; йывӑҫсен хушшинче ҫил шавлать; шывра чулсем йӑлтӑртатса выртаҫҫӗ, — ҫывӑр, ҫарран ан ҫӳре».

Тревожно отвечал он, заглядывая в полусомкнутые глаза: «Ворона ходит по крыше, ветер шумит в деревьях; камни блестят в ручье, — спи и не ходи босиком».

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 371–376 с.

Шыв лекнипе сенкер ҫулӑм йӑлтӑртатса чӑшлатрӗ те сӳнчӗ.

Сверкнул, шипя, залитый водой синий огонь и потух.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 187–210 с.

Ҫунакан кӑвайт умӗнче виҫӗ ҫын шӑппӑн ларать; кашнин хӑйӗн шухӑшӗ, хыттӑн йӑлтӑртатса каҫхи курӑка чӑпарлатакан ҫутӑ вӑййине тарӑн путса кӗнӗ куҫӗсемпе йӗрлеҫҫӗ.

Три человека сидели у пылающего костра и молча отдавались своим мыслям, следя глубоко ввалившимися глазами за игрой света, пестрившего ночную траву яркими отблесками.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 177–180 с.

Ҫапах пичӗ унӑн ашшӗнни пек йӑвашскер мар, сӑмса ҫунатти еплерех вылянинчен, ҫӳхе тута пӗрӗнсе-чӑмӑртанса тӑнинчен, тӗксӗм камерӑра хуран курӑнакан куҫӗ тӑрсан-тӑрсан йӑлтӑртатса илнинчен ҫынни ку хытти-хурине самаях тӳссе ҫирӗпленме ӗлкӗрнине туятӑн.

Help to translate

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Унӑн пӳрнинче Грэйӑн пайӑркаллӑ ҫӗрри йӑлтӑртатса вылять.

На ее пальце блестело лучистое кольцо Грэя.

IV. Пӗр кун маларах // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Вӑл ирӗн телейлӗ капӑрлӑхне, ҫап-ҫутӑ туратсен хушшинчи ҫыран хӗррине, йӑлтӑртатса выртакан кӑвак инҫете тӗлӗнсе сӑнать; горизонт ҫийӗн, ҫав вӑхӑтрах унӑн ури тӗлӗнче те, шӗшкӗ ҫулҫисем ҫакӑнса тӑраҫҫӗ.

С изумлением видел он счастливый блеск утра, обрыв берега среди этих ветвей и пылающую синюю даль; над горизонтом, но в то же время и над его ногами висели листья орешника.

III. Шурӑмпуҫ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Тӗтӗмпе явкаланнӑ сывлӑш кӑвайт ҫийӗн йӑлтӑртатса чӗтрет.

Над костром, перевитый дымом, сверкая, дрожал воздух.

III. Шурӑмпуҫ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Умӗнче йывӑҫсем ирӗклӗн уҫӑлнине, вӗсен витӗр йӑлтӑртатса выртакан сенкер тинӗс таппине, пӗлӗтсене курсан Ассоль кӑштах тӗлӗнсе лаштах сывласа ячӗ, халь-халь кайса ӳкесле ӗшенсе ҫитнӗскер сарӑ хӑйӑрлӑ ҫыр хӗррине чупса тухрӗ.

С удивлением, но и с облегчением Ассоль увидела, что деревья впереди свободно раздвинулись, пропустив синий разлив моря, облака и край желтого песчаного обрыва, на который она выбежала, почти падая от усталости.

I. Ӑрӑмҫӑ пӗлтерни // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Малтанах вӑл нимех те уйӑрса илеймен, анчах сасартӑк шӑтӑкра шалта симӗсрех тӗслӗ икӗ пӑнчӑ йӑлтӑртатса илнӗ, вӑл вара самантрах кусем тискер кайӑк куҫӗсем пулнине тавҫӑрса илнӗ.

Сначала он ничего не мог разглядеть, но вдруг в глубине пещеры блеснули две зеленоватые точки, и он догадался, что это глаза зверя.

Ту арӑсланӗн йӗррипе // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Джеймс Ш. Пӗчӗк индеец Синопа: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 109 с.

Аякри тӗме хыҫӗнчен пӗчӗк ача пӑхнӑ, унӑн хура куҫӗсем йӑлтӑртатса илнӗ.

Из-за крайнего куста выглянул маленький мальчик; блеснули черные глазки.

Тӑмран тунӑ теттесем // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Джеймс Ш. Пӗчӗк индеец Синопа: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 109 с.

Тӗттӗмленсен тата вӗҫӗ-хӗррисӗр аслӑ шупка-кӑвак тӳпере йӑлтӑртатса тухнӑ йышлӑ ҫӑлтӑрсене кӑтрашка пӗлӗтсем хупласа илсен, — хӗвеланӑҫӗнчи, Луганск енчи кунӗпех кӗрленӗ нимӗҫсен пушкисем шӑпланаҫҫӗ.

Когда стемнело и в необъятной лилово-синей вышине высыпавшие звезды затянуло барашками, — на западе, в стороне Луганска, затихли немецкие пушки, погромыхивавшие весь день.

3 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Тӳперен Германин кӗмӗл тӗслӗ самолечӗ йӑлтӑртатса аялалла чӑмать.

С неба, поблескивая, падал серебристый германский самолет.

1 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Поезд стрелкӑсенче кӗмсӗртетсе, тӗтӗмпе хупланса, чӳречесенчен, боецсем выртакан вагон тӑррисенчен перекен пӑшал вучӗсемпе йӑлтӑртатса, пытанса пӗтнӗ нимӗҫсем умӗпе тӑвӑл пек иртсе каять, кӗпер урлӑ кӗмсӗртетсе каҫать те ҫул кукринче ҫухалать.

Поезд, грохоча на стрелках, закутываясь дымом, сверкая вспышками выстрелов из окон, с крыш, где лежали бойцы, — тяжелым ураганом промчался мимо попрятавшихся немцев, с грохотом перешел мост и скрылся за поворотом.

4 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Хӗвел хӗртсе пӑхать, унӑн ҫути хӑмпӑлчӑллӑ кантӑк кӗленчисем ҫине ӳксе, йӑлтӑртатса ҫутатать.

Жгло солнце, отсвечивало в пузырчатых стеклах.

1 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Мишкин куҫӗсем йӑлтӑртатса ҫуна пуҫлаҫҫӗ; пуҫне амӑшин чӗркуҫҫийӗ ҫинчен ҫӗклеймесӗрех, вӑл, пӗркеленнӗ пит-куҫӗпе хуллен йӑлкӑшса илет те: — Айта, эппин… — тет.

У Мишки задорно заблестели глаза, не поднимая головы с мамкиных колен — улыбнулся морщинками: — Ну, пойдем…

1 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Генерал Людендорфа хирӗҫ, сӑран ҫапса тунӑ кресла ҫинче, пӳне тӳрӗ тытса, лайӑх вырнаҫса Гофман генерал ларнӑ; вӑл та тап-таса, чылай хулӑм этем; сӑнӗ-пичӗ тарланипе, йӑлтӑртатса тӑнӑ, вӑл хӑйпе калаҫакан ҫын ҫине чыслӑн пӑхса ларнӑ; сухалӗпе уссине хырса янӑ пирки, унӑн пит-куҫӗ ҫап-ҫара курӑннӑ.

Напротив генерала Людендорфа в кожаном кресле, прямо и плотно, сидел генерал Гофман, также безукоризненно чистый, слегка тучный, с почтительным, блестевшим от испарины, лицом, к которому лучше бы шли борода и усы, так как — обритое — оно казалось голым.

7 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed