Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Ман the word is in our database.
Ман (тĕпĕ: ман) more information about the word form can be found here.
Хӑвӑрттӑн хӑпарса кайни мана ҫӑлса хӑварчӗ: ман айра, ман урасенчен ҫур фут ҫеҫ аяларах кинжал йӑлтӑртатрӗ.

Моя стремительность спасла меня: подо мной, на расстоянии полуфута от моих ног, блеснул кинжал.

XXVI сыпӑк // Никита Волков. Стиветсон, Р.Л. Мул утравӗ: роман / вырӑсларан Н.Волков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1940. — 168 с.

Итле-ха: е мана кунтан кайма май килмесессӗн тата вӗсем ман патӑма хура шӑпа ярсан, вӗсем ман арча хыҫҫӑн йӗрленине пӗлсех тӑр.

Слушай: если мне не удастся отсюда убраться и они пришлют мне черную метку, знай, что они охотятся за моим сундуком.

III сыпӑк // Никита Волков. Стиветсон, Р.Л. Мул утравӗ: роман / вырӑсларан Н.Волков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1940. — 168 с.

Кайран, Семиносӑн йӗкӗлтӳллӗ кулакан пичӗ ман патах ҫывхарсан, вӑл манран «пурне те куратӑр-и эсир?» тесе ыйтсан, манӑн шухӑшӑм та ҫирӗпленчӗ.

Потом она утвердилась, когда Семинос пододвинул ко мне вплотную свое насмешливое лицо и спросил, как у меня со зрением.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Олимпиада Таллерова. Криштоф Е.Г. Ҫу уйӑхӗ — экзамен умӗнхи вӑхӑт: повесть. Вырӑсларан О. Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 144 с.

Ман аттене, чаплӑ та вӑйлӑ король пулса пурӑннӑскере, усал ӑрӑмҫӑ ҫилленнӗ пулнӑ, мана ачаллах вӑрласа кайнӑ, ҫав эсрел ӑрӑмҫӑ манран тӗнче хӑратмӑшӗ туса хучӗ, вара эпӗ ҫын хӑратакан пулса ҫавӑн пек ӗмӗр-ӗмӗрех пурӑнмалла пулнӑ.

Злая волшебница прогневалась на моего родителя покойного, короля славного и могучего, украла меня, еще малолетнего, и сатанинским колдовством своим, силой нечистою, оборотила меня в чудище страшное и наложила таковое заклятие, чтобы жить мне в таковом виде безобразном, противном и страшном для всякого человека, для всякой твари божией.

Кӗрен чечек // Владимир Ухли. Аксаков С.Т. Кӗрен чечек: юмах. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 34 с. — 5–34 с.

«Эсӗ ватӑ ҫын пулсан — ман асатте пулӑн, вӑтам ҫулта пулсан — кукка пулӑн, ҫамрӑк пулсан — ман шӑллӑм пул, эпӗ ҫут тӗнчере пурӑннӑ чух — ман чи ҫывӑх тус пул».

«Если ты стар человек — будь мне дедушка, если середович — будь мне дядюшка, если же молод ты — будь мне названый брат, и поколь я жива — будь мне сердечный друг».

Кӗрен чечек // Владимир Ухли. Аксаков С.Т. Кӗрен чечек: юмах. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 34 с. — 5–34 с.

Сӑмахӗсене каласа та пӗтереймест-ха ӑна: «Пехилле мана, тӑван аттеҫӗм, эпӗ ҫав вӑрман тискерӗ патне, тинӗс эсрелӗ патне кайӑп та ун патӗнче пурӑнӑп. Ман валли тупса килнӗ-ҫке эсӗ кӗрен чечек, манӑн сана хӑтарса хӑвармалла та», тет.

И не успел кончить речи своей, как стала перед ним на колени дочь меньшая, любимая, и сказала: «Благослови меня, государь мой батюшка родимый: я поеду к зверю лесному, чуду морскому, и стану жить у него. Для меня достал ты аленький цветочек, и мне надо выручить тебя».

Кӗрен чечек // Владимир Ухли. Аксаков С.Т. Кӗрен чечек: юмах. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 34 с. — 5–34 с.

Часах манӑн Ярик уҫланкӑ хӗрринчи йывӑҫ айӗнче чарӑнчӗ те, хӑйӗн умӗнчи вырӑнне хыттӑн шӑршларӗ, унтан кӑштах ҫаврӑнса ман ҫине питӗ тинкерсе пӑхрӗ, мана хӑй патне пыма систерчӗ.

Скоро на опушке Ярик остановился под деревьями, крепко обнюхал место, искоса, очень серьезно посмотрев на меня, пригласил следовать.

Ярик // Никита Волков. Пришвин М.М. Ярик: калавсем; вырӑсларан Н. Волков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1939. — 16 с. — 3–11 с.

Фома, йывӑррӑн хашлатса ярса, нимӗн те чӗнмен, Саша та пӗрер минут чӗнмесӗр выртнӑ, унтан хӑйӗн яланхи ытахаль сассипе: — Кала ӗнтӗ ӑна! Мӗн йӗркепе манӑн кирек кам ҫинчен те шухӑшлас? Мана хам ҫинчен шухӑшлама та вӑхӑт ҫук… Тен, ман шухӑшлас та килмест… — тенӗ.

Фома тяжело вздохнул и замолчал, полежав с минуту тоже молча, Саша заговорила обычным своим, равнодушным голосом: — Скажи ему! С какой это стати стану я думать о всяком? Мне о себе подумать и то — некогда… А может, не хочется…

IX // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ман патна пӗр ҫын та ҫӳреми пулчӗ, ӑҫта каятӑп, манран пурте пытанаҫҫӗ, ман ҫывӑха пыма та хӑраҫҫӗ.

— Никто ко мне не приходит, а куда ни пойду — прячутся и подойти боятся.

X // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Ман ҫинчен ватӑ колхозник Конев та манман: мана вӑл хӑнана чӗнет, хӑйсен колхозӗ фронт валли мӗнле ӗҫлени ҫинчен пӗлтерет.

Не забывал меня и старый колхозник Конев: приглашал в гости, сообщал о том, как работает для фронта колхоз.

10. Атте ҫырӑвӗ // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Кожедуб, И. Н. Тӑван ҫӗршывшӑн: летчик каласа пани. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 192 с.

Вӑл ман ҫине пӑхса: — Мана ирӗке кӑлар, мана тӗрмере ларма йӑлӑхтарчӗ, — тесе йӑлӑннӑ пекех туйӑнать.

Он смотрит на меня и будто говорит: «Выпусти меня на волю, мне надоело сидеть в тюрьме!»

Михел хӑйӗн ятне улӑштарать // Куҫма Чулкаҫ. Дуров В.Л. Манӑн кайӑксем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 152 с.

Хӗнесе асаплантарнипе-и е хӑранипе, эпӗ ҫак таса тупана пӑсас пулсан, ан тив, ман ят, ман тӑвансем ӗмӗр-ӗмӗрех ылханлӑ пулччӑр, мана хама, хамӑн юлташсен хаяр алли вӗлертӗр.

Если же я нарушу эту священную клятву под пытками ли или из-за трусости, то пусть моё имя, мои родные будут навеки прокляты, а меня самого покарает суровая рука моих товарищей.

Присяга // Василий Юдин. Кошевая Е. Ывӑлӑм ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 208 с.

Асанне кӑштах макӑрса ячӗ те, аттене чуптума пуҫларӗ, унтан вӑл мана алла илчӗ, мана та пӗрмай чуптума тытӑнчӗ, хӑй текех: — Ан ман, Алёшенька, асаннӳне, терӗ.

Бабушка немножко заплакала и стала целовать папу, а потом меня на руки взяла и тоже очень целовала и говорила: — Не забывай, Алёшенька, бабушку.

Асанне макӑрни // М. Тимофеева. Житков Б. С. Эпӗ курса ҫӳрени: япаласем ҫинчен ҫырнӑ калавсем; М. Тимофеева куҫарнӑ; ӳнерҫӗсем Ф. Осиповпа П. Сизов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 212 с.

Асанне мана шӑвӑҫ ҫаврашка тыттарчӗ, ҫитмӗл ҫиччӗ ҫырнӑскерне, вара пӗр инкене ман картуза илсе пама хушрӗ, эпӗ ҫаврашкине патӑм, анчах мӗнле каламаллине, «ҫитмӗл ҫиччӗ» темеллине, мансах кайнӑ.

Бабушка дала мне железный кружочек, где написано семьдесят семь, и сказала, чтобы я взял у тётеньки шапку. Я дал и забыл, как это сказать: «семьдесят семь».

Мулкачсем туса кӑтартни // М. Тимофеева. Житков Б. С. Эпӗ курса ҫӳрени: япаласем ҫинчен ҫырнӑ калавсем; М. Тимофеева куҫарнӑ; ӳнерҫӗсем Ф. Осиповпа П. Сизов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 212 с.

Петя мана палласа илчӗ те питӗ хӗпӗртерӗ, мана кӗтсе тӑма хушрӗ, мӗншӗн тесен вӑл ман пата пыма пулчӗ.

Петя очень обрадовался, что это я, и сказал, чтобы я подождал, потому что он сейчас ко мне придёт.

Эпир каллех Петьӑна куртӑмӑр // М. Тимофеева. Житков Б. С. Эпӗ курса ҫӳрени: япаласем ҫинчен ҫырнӑ калавсем; М. Тимофеева куҫарнӑ; ӳнерҫӗсем Ф. Осиповпа П. Сизов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 212 с.

Матрена инкепе Васька мана кӑштах лӑплантарчӗҫ: ман анне пасара кайнӑ иккен, анчах атте ӑҫта кайни ҫинчен вӗсем мана каламарӗҫ.

Тетя Матрена и Васька успокоили меня: оказывается, мамка моя ушла на базар, а куда делся отец, они сами не знали.

1 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Вӑл ҫӗре сиксе анчӗ те, хӳрине выляткаласа, ман паталла чупса пычӗ; малти урисемпе ман хулпуҫҫисем ҫине пусрӗ те вӗри чӗлхипе мана питрен ҫуласа илчӗ.

Он прыгнул наземь, виляя хвостом, подбежал ко мне, стал передними лапами мне на грудь и лизнул в лицо.

6 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

«Айӑплӑ мар эпӗ, нимӗнле усал шухӑшӑм та ҫук манӑн», терӗ Иван Иванович, куҫне Иван Никифорович ҫине ҫӗклемесӗр: «чунтан тархаслатӑп, хисеплӗ дворянинсем, турӑ умӗнче те, сирӗн умӑрта та, эпӗ хам тӑшмана нимӗн те туман. Мӗншӗн вӑл ман ята ярать, ман ята, чинӑма сиен кӑтартать?»

— Не повинен ни в каком злом умысле, — говорил Иван Иванович, не обращая глаз на Ивана Никифоровича: — Клянусь и пред богом и пред вами, почтенное дворянство, я ничего не сделал моему врагу. За что же он меня поносит и наносит вред моему чину и званию?

VII сыпӑк // Ярукка Сантри. Гоголь Н.В. Иван Иванович Иван Никифоровичпа мӗнле хирӗҫсе кайни: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 72 с.

Иртнӗ уйӑхӑн 7-мӗшӗччен ҫак шухӑша вӑл вӑрттӑн тытса ҫӳренӗ, ҫав кун вара ман пата пырса, чееленсе, хӑйне ман юлташ вырӑнне хывса, манран хам пӳлӗмре ҫакӑнса тӑракан пӑшала илесшӗн пулчӗ.

И до 7-го числа прошлого месяца, содержа втайне сие намерение, пришел ко мне и начал дружеским и хитрым образом выпрашивать у меня ружье, находившееся в моей комнате.

IV сыпӑк // Ярукка Сантри. Гоголь Н.В. Иван Иванович Иван Никифоровичпа мӗнле хирӗҫсе кайни: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 72 с.

Ҫавӑн пек закона хирӗҫле хӑтланса, вӑл хӑй картин малти икӗ юпине ман ҫӗр ҫине кӗрсе лартрӗ, вӑл ҫӗр манӑн ӗмӗр манми аттем Перерепенко ывӑлӗ Иван Онисиевран хӑй виличченех хамӑн ята куҫнӑ, унӑн чикки кӗлетрен пуҫланса кинемейсем чӳлмек ҫӑвакан тӗле тӳп-тӳрех тухать.

При таком противузаконном действии две передние сохи захватили собственную мою землю, доставшуюся мне еще при жизни от родителя моего, блаженной памяти Ивана, Онисиева сына, Перерепенка, начинавшуюся от амбара и прямою линией до самого того места, где бабы моют горшки.

IV сыпӑк // Ярукка Сантри. Гоголь Н.В. Иван Иванович Иван Никифоровичпа мӗнле хирӗҫсе кайни: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 72 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed