Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тавҫӑрчӗ (тĕпĕ: тавҫӑр) more information about the word form can be found here.
Анчах Тухтар ӑна ҫийӗнчех тавҫӑрчӗ.

Но Тухтар тотчас возразил ему:

XIII. Кӗтмен хирӗҫӳ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Тухтар илтсе те мар, Тимрук шухӑшне тӗрӗс тавҫӑрчӗ: — Ӑҫта? — тесе ыйтрӗ.

Тухтар будто и не слышал, но угадал желание Тухтара: — Куда? — спросил он.

X. Янташ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Шинкӗл Кантюка шансах пӗтермесӗр чӑрр! пӑхрӗ те, леш курӑк ҫине ҫитӗ сарса ҫӑкӑр кӑларсан, хуҫа чӑнласах ӑна ӗҫ хушнине тавҫӑрчӗ, вара: «Эпӗ наччасра», — тесе, вут-шанкӑ пуҫтарма чупса кайрӗ.

Шингель все еще с недоверием глядел на Кандюка, но, увидев, как тот раскинул на траву холстинку и выложил на нее хлеб, понял, что хозяин приказал ему всерьез: — Я мигом! — кинул он на ходу и бросился за сушняком для костра.

XXX. Ҫураҫу // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Вӑл ҫапла сывланинченех Шерпике урӑхран Шерккей хӗрӗ пирки сӑмах хускатма кирлӗ маррине тавҫӑрчӗ.

По тягостному вздоху Шербиге тотчас сообразила, что про это больше не надо заводить разговора.

XXVIII. Таптанми йӗр // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

«Кунта темӗнле тӗлӗнтермӗш пур», — тавҫӑрчӗ вӑл, пӗтӗмпех тӗплӗн пӗлме шутларӗ.

«Здесь какое-то волшебство», — подумала она и решила узнать всё поподробнее.

Иккӗмӗш вӑрттӑнлӑх // Ольга Фёдорова. Ордем, Г. Аньӑн вунӑ вӑрттӑнлӑхӗ: калавсем: [кӗҫен ҫулхи шкул ачисем валли] / Ордем Гали; [О. Л. Федорова куҫарнӑ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательств, 2006. - 48 с. : ил.

— Ҫӗр улми кӑларать вӑл, — тавҫӑрчӗ Валерик.

— Это она картошку выкапывает, — догадался Валерик.

Хӗвел пулса ҫӳрекенсем // Николай Ишентей. Николай Ишентей. Ырӑ ӗҫсен команди. Дмитрий Суслин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2013. — 14, 16 с.

«Пер!» — илтнинчен ытла хӑех тавҫӑрчӗ вӑл, аяккалла пӑрӑнса кайнӑ Чумаков тути ҫинелле пӑхса илсе.

«Бей!» — скорее догадался, чем услышал он, глянув на губы отошедшего в сторону Чумакова.

XV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Унӑн куҫҫульпе йӗпенсе пӗтнӗ питне, крыльца ҫинче чӗмсӗррӗн сӗнксе тӑракан Пантелей Прокофьевича курсан тин Прохор калама тавҫӑрчӗ:

И только тогда Прохор, поглядев на ее мокрое от слез лицо, на безмолвно стоявшего на крыльце Пантелея Прокофьевича, догадался сказать:

XXIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ильинична вӑл ҫи-пуҫ япалисене хатӗрлесе тумланнинченех, сӑмах чӗнмесӗр хурлӑхлӑн кӑшӑртатнинченех кинӗ Гришака мучи масарӗ ҫине кайма пуҫтарӑннине тавҫӑрчӗ.

И по тому, как она одевалась, как хранила грустное и строгое молчание, — Ильинична догадалась, что сноха пойдет на могилку деда Гришаки.

IV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Аксинья упӑшки ӑна кӳрентересшӗн маррине тавҫӑрчӗ, анчах чуна пӗрмаях темле именӳ туйӑмӗ кишеклесе ыраттарнине сисрӗ те, хӑйсен хушшинчи иккӗленӳ йӑлтах пустуй иккенне ӗнентерес, хӑй пӑлханнине пытарас тесе, юри майӗпен, шухӑша кайнӑ пек типтерлӗн те типпӗн калаҫрӗ.

Аксинья, отметив про себя великодушие мужа, отвечала ему, но все время испытывала какую-то щемящую внутреннюю неловкость и, чтобы убедить его в том, что все возникшее между ними зряшно, чтобы скрыть собственное волнение, — нарочито замедляла речь, говорила с деловитой сдержанностью и сухостью.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫавӑн пек каласа хунӑ хыҫҫӑн тин вӑл ҫак сӑмахсем Мелеховсем хӑйӗншӗн ют мар, тӑван-хурӑнташсем пек пулса тухнӑ майлӑ пӗлтернине тавҫӑрчӗ те, Степан та ҫапла ӑнланчӗ пуль тесе, аванмарланса кайрӗ.

И, уж после того как ответила, сообразила, что получается так, будто Мелеховы ей не чужие, а свои, и смутилась от того, что и Степан мог так понять ее.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫавӑн чухне тин вӑл ку хӑй аллинчен вилӗме йышӑннӑ Иван Алексеевич пулнине тавҫӑрчӗ.

И только тогда осознала, что это стонет Иван Алексеевич, принявший смерть от ее руки.

LVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Анчах хӗрарӑмсем ҫари-ҫари ҫухӑрашса хӳхлеме тытӑнчӗҫ те, ҫак самантра вӑл хӑйӗн аллинче ют япала пуррине туйрӗ, куҫпа пӑхмасӑрах, алӑ сисӗмӗпе кӑна ку винтовка иккенне тавҫӑрчӗ.

Но когда заголосили бабы, она ощутила в руках своих присутствие постороннего предмета, не глядя, на ощупь догадалась, что это — винтовка.

LVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хӑйӗн кун-ҫулне упраса хӑварас хевте хистенипе, вӑл винтовка магазинӗнчен патронсене кӑларса пеме те тавҫӑрчӗ, чӑнкӑ ҫыран тӑрӑх ҫӳлелле улӑхрӗ.

Руководимый чувством самоохранения, он еще сообразил выкинуть из магазинки патроны, полез по крутому скату.

XXXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Мӗн пулса иртнине вӑл тӳрех тавҫӑрчӗ.

Он уже догадался, в чем дело.

XXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Григорий утсене тӑватшарӑн кӳлнинченех тавҫӑрчӗ: «Батарея… Хӗрлисемех-ши?»

Григорий по четверной упряжке угадал: «Батарея… Неужели красные?»

XV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Огнянов хӑй сӑмахӗпе хӗре сивӗтме пултарасса тавҫӑрчӗ.

В этом холодном молчании Огнянов увидел свой приговор.

XII. Бойчо Огнянов // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

И пӑхса ҫаврӑнчӗ те килте темле тӗлӗнтермӗш япала пулнине тавҫӑрчӗ.

С первого взгляда И почуял неладное: в доме явно что-то стряслось.

III // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 90–106 стр.

Ҫӗнӗ вырӑнсенче вӑл пӗр-икӗ тилӗ е мулкач та пулин лекетех пулӗ тенӗччӗ, халь ӗнтӗ ку та суя шухӑш ҫеҫ пулнине тавҫӑрчӗ.

Когда он увидел эти места, то рассчитывал, на худой конец, встретить там лису или зайца, но теперь понял, что это была пустая мечта.

II // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 90–106 стр.

Лао-цзы та вӗсене ӑнлансах ҫитереймест, тепӗр иккӗшӗ те хӑй умне чӗрсе ҫырмалли хатӗрпе хӑма татӑкӗ пырса хурсан тин вӑл вӗсене лекци ҫырса памалла иккенне тавҫӑрчӗ.

Лао-цзы тоже плохо понимал делегатов, но когда перед ним положили кисть и дощечки, он сообразил, что ему предстоит написать свою лекцию.

Застава хыҫне // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 75–89 стр.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed