Шырав
Шырав ĕçĕ:
Зоя хӑй инҫете ывӑтма пултарайманшӑн тарӑхса киле таврӑннине эпӗ те манса кайнӑччӗ ӗнтӗ, анчах пӗррехинче Слава пӳрте кӗчӗ те, мана хӑйпе урама илӗртсе тухрӗ.Я уже и забыла об этом происшествии, но однажды Слава вошел в избу и поманил меня за собой.
«Шурӑ патак» // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.
— Эсӗ мӗншӗн пӑрахса кайрӑн? — ыйтрӗ унран Слава, вӑйӑ пӗтнӗ хыҫҫӑн Шурӑпа иккӗшӗ килӗ таврӑнсан.— Ты что же ушла? — спросил у нее Слава, когда они с Шурой вернулись после игры.
«Шурӑ патак» // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.
Слава тата хушса хурать: «Вӑл усӑ та парать. Туслӑ пулма вӗрентет. Кашни ҫын хӑйшӗн кӑна мар, пуриншӗн те, пӗтӗм ушкӑнӑн пӗр ҫыншӑн тӑмалли хӑнӑху парать».
«Шурӑ патак» // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.
Пӗр вӑйӑ, те Слава вӗрентнӗ пулнӑ, те «Пионерская правда» хаҫатра вуланӑ, анчах ҫав вӑййа вӗсем питӗ юрататчӗҫ.
«Шурӑ патак» // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.
Эпир ҫитсессӗн Слава алӑка шаккарӗ те, кукаҫей «кӗр ӗнтӗ!» терӗ.Когда мы приехали, то Слава постучался в дверь, а дедушка сказал: «Входи уж!»
Дневник // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.
Акӑ ӗнтӗ, тӑватӑ сехет ҫурӑра эпир (эпӗ, Шура, Слава тата анне) трамвайсем чарӑнакан ҫӗре кайрӑмӑр.И вот в половине пятого утра мы (то есть я, Шура, Слава и мама) пошли к трамвайной остановке.
Дневник // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.
Ҫичӗ сакӑр сехетре аттепе пӗр тӑван пичче ачи Слава сасартӑк килсе кӗчӗ.Вдруг часов в семь-восемь приехал Слава — наш двоюродный брат.
Дневник // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.
— Вӑл Слава ятлӑ.
Параппанҫӑ кун-ҫулӗ // Леонид Агаков. Гайдар, Аркадий Петрович. Параппанҫӑ кун-ҫулӗ: повесть; вырӑсларан Л.Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1957. — 132 с.
Вӑл Слава ятлӑ иккен, хушамачӗ — Грачковский.
Параппанҫӑ кун-ҫулӗ // Леонид Агаков. Гайдар, Аркадий Петрович. Параппанҫӑ кун-ҫулӗ: повесть; вырӑсларан Л.Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1957. — 132 с.
— Япаласене пуҫтармалла та… аннесем патне каймалла, — шӑппӑн каласа хучӗ Слава.
«Калуга — Марс» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 119–137 с.
— Пӗлетпӗр, — аран каласа хучӗ Слава.
«Калуга — Марс» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 119–137 с.
Юлташ… эпир… эпир ҫарта служить тӑвасшӑн, — аран каласа хучӗ Слава.
«Калуга — Марс» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 119–137 с.
Ро-Розанов салтак эсир хушнипе килсе тӑчӗ, — чӗтренсе тухакан ҫинҫе сассипе каласа хучӗ Слава.По вашему приказанию боец Розанов явился, — дрожащим голоском проговорил Слава.
«Калуга — Марс» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 119–137 с.
Тӗттӗм траншейӑпа старшина хыҫҫӑн утса: — Слава, пӗлетӗн-и эсӗ, — тесе пӑшӑлтатрӗ Миша.Шагая по темному ходу за старшиной, Миша взволнованно прошептал: — Слава, знаешь чего?
«Калуга — Марс» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 119–137 с.
Слава, кӗпине кӑпӑр-капӑр тӳрлетсе: — Мӗншӗн? Мӗншӗнне пӗлетӗр-и? — тесе ыйтрӗ.Лихорадочно оправляя рубашку, Слава спросил: — Зачем? Не знаете зачем?
«Калуга — Марс» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 119–137 с.
Слава салхулланса унран пӑрӑнчӗ, Миша вара пӑшӑлтатса ҫеҫ: — Ан та калаҫ. Кулма кӑна пӗлеҫҫӗ вӗсем!.. — терӗ.Слава уныло отошел от него, Миша прошептал: — Лучше не говорить. Только и знают, что смеются!
«Калуга — Марс» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 119–137 с.
Красноармеецсем ҫӗр пӳрте апатланма кӗрсен, Слава вӗсенчен пӗри лейтенант патне кайса килеймӗ-ши, тесе ыйтрӗ; ачасем кунта ӗҫсӗр ларса япӑхнӑ иккен, лейтенант вӗсене пӗр-пӗр ӗҫе ятӑр, терӗҫ.
«Калуга — Марс» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 119–137 с.
Слава шухӑша кайса тӑчӗ.
«Калуга — Марс» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 119–137 с.
Слава, каяр-ха каллех лейтенант патне!
«Калуга — Марс» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 119–137 с.
Тата пӗлетӗн-и, Слава?
«Калуга — Марс» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 119–137 с.