Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

чӗтренекен (тĕпĕ: чӗтрен) more information about the word form can be found here.
Картлашкасем тӑрӑх анма тытӑнтӑм кӑна, хыҫра алӑк уҫӑлса хупӑнни, унтан Аликовӑн паҫӑрхи пекех кӑшт чӗтренекен сасси илтӗнчӗ:

Help to translate

V // Лаврентий Таллеров. Таллеров Л.В. Сӑпка юрри: повеҫсем, калавсем тата очерксем. Чӑваш кӗнеке издательстви. Шупашкар, 1979 ҫ. — 400 с. — 94–253 с.

Арҫын, кичеммӗн сапаланса выртакан пысӑках мар хӑрӑк ҫапӑ купинчен каптӑртатса иртсе, ҫӗре сарӑхма пуҫланӑ, таҫтӑн-таҫтӑн чӗтренекен мӑк хупланӑ сайра хырлӑха ҫитрӗ.

Help to translate

Хӑлхасӑр, куҫсӑр вӑрманта // Василий Сипет. Сипет В. Хӑлхасӑр, куҫсӑр вӑрманта: повесть. — Шупашкар, «Пегас» издательство ҫурчӗ, 2017. — 196 с.

— Картусӑра илӗр, — сӑмахне тӑсса каларӗ пуп, ротмистрӑн чӗтренекен пӳрнисем колодӑри карта хускатма тытӑннине сӑнаса.

— Фуражечку возьмите, — протяжно сказал поп, следя за нервно затеребившими колоду пальцами ротмистра.

ХХIII сыпӑк // Петр Золотов. Мстиставлский С.Д. Курак — ҫурхи кайӑк: повесть. Вырӑсларан П. Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 366 с.

Чӗтренекен вичкӗн сасӑ ҫӗрлехи савӑклӑ шӑплӑха ҫура-ҫура кайнӑ.

Дребезжащие, резкие звуки рвали торжественную тишину ночи.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Мучи пӗр чарӑнмасӑр хӑрах аллипе шарманкине ҫавӑрать, ӑна чӗтренекен, ӳсӗрекен кӗвӗ калаттарать, тепӗр аллипе ача патнелле тӗрлӗ япаласем пӑрахать, ача вӗсене вӗҫсе пынӑ хушӑрах питӗ майлӑн яра-яра тытать.

Дедушка одной рукой непрерывно вертел ручку шарманки, извлекая из нее дребезжащий, кашляющий мотив, а другой бросал мальчику разные предметы, которые тот искусно подхватывал на лету.

III // Григорий Алентей. Куприн А.И. Шурӑ йыта: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 46 с.

Тӳпе шуралса тӑрать, кӑшт ҫеҫ чӗтренекен сывлӑш та шурӑ тӗслӗн курӑнать.

Белело небо, беловатым казался тонко вибрирующий воздух.

XVIII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Аманнисем пуҫӗсене ҫӗклеҫҫӗ, чавсисем ҫине тӗренеҫҫӗ, хӑйсен пуҫӗсем тӑрринчи стенасем ҫумне урнӑ пек пырса ҫапӑнакан пульӑсем ҫине пӑхмасӑр, вӗсем чӗтренекен хӗрлӗ шевлесем патнелле туртӑнаҫҫӗ.

Раненые подняли головы, опирались на локти, тянулись к колеблющимся красным отблескам, не обращая внимания на пули, бешено застучавшие в стены над их головами.

XXVII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Ҫак чӗтренекен кӑвакрах тӗтре пулман пулсан, пӗтӗм ҫӗршыв — окопсем чавса тултарнӑ анлӑ ӑшӑ уйсем те, ҫунса кӗл пулнӑ ялсем те, ишӗлтерсе аркатнӑ хуласем те, ҫуннӑ машинӑсен юлашкийӗсемпе тулса ларнӑ ҫулсем те — йӑлтах вӗсем умне ывӑҫ тупанӗ ҫинчи пек тухса тӑрассӑн туйӑнать.

Казалось, не будь этого дрожащего синеватого марева, вся страна открылась бы им, как на ладони: и широкие теплые поля, изрытые окопами, и сожженные села, и взорванные города, и дороги, забитые скелетами обгоревших машин.

I // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Хӗвел пайӑркисем пекех, шывра чӗтренекен ҫутӑ пӑнчӑсем выляса пыраҫҫӗ.

Яркие дрожащие блики метались под водой, словно солнечные зайчики.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Немцов В.И. Шыв тӗпӗнчи ылтӑн: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 314 с.

Анчах Беридзе ҫине пӑхса ларакан Мафа сасартӑк чӗтренекен сассине тӑсса хуллен калаҫа пуҫларӗ, типсе ларнӑ чӗтренекен аллипе инженерӑн сухалне тытса пӑхрӗ.

Но Мафа, все смотревший на Беридзе, вдруг заговорил тихим дребезжащим голосом, нараспев, и сухой трясущейся рукой потрогал инженера за бороду.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Жилинпа Драницын хӗрсен йӑлтӑртатакан тата чарӑлса кайнӑ, хавасланнипе йӗпеннӗ куҫӗсене, мужиксен чӗтренекен сухалӗсене, пӑлханнипе тата чупнипе хӗрелсе кайнӑ яш-кӗрӗмсен питҫӑмартисене кураҫҫӗ.

Жилин и Драницын видели блестящие и широко раскрытые, увлажненные радостью глаза девушек, трясущиеся бороды мужиков, раскрасневшиеся от волнения и бега щеки парней.

2 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

… Архангельска чӗтренекен калама ҫук пысӑк шуҫӑм ҫавӑрса илчӗ.

…Огромное дрожащее зарево нависло над Архангельском.

2 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Темӗн тӑваҫҫӗ унта! — терӗ Люба чӗтренекен сасӑпа.

Что-то деется! — Голос у Любы был тревожный.

4 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

— Шурочка! — чӗтренекен сасӑпа кӑшкӑрса ячӗ вӑл.

— Шурочка! — дрогнувшим голосом крикнул он.

1 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Ноябрь уйӑхӗнчи ҫакӑн пек кунсенчен пӗринче Фролов, чӗтренекен хӑй ҫуттинче, боец-связиста Улттӑмӗш арми штабне, Вологдӑна ямалли телеграммӑна каласа ҫыртарчӗ.

И в один из ноябрьских дней Фролов при дрожащем свете лучины диктовал бойцу-связисту телеграмму, отправляемую в штаб Шестой армии, в Вологду.

4 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Хыпса илнӗ вутсыпписем, ковёр ҫине чӗтренекен ҫутӑ ӳкерсе тата пӳлӗме чуна килентерекен ӑшӑ сарса, ҫатӑртатса ялкӑшса ҫунаҫҫӗ.

Ярко, с треском пылали разгоревшиеся поленья, бросая блики трепещущего света на ковер и наполняя комнату уютным теплом.

8 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Любӑн куҫӗсем, чӗтренекен куҫхаршисем, пӗчӗк тути каллех йӑл кулса илчӗҫ.

В глазах Любы, на тонких и красных, как земляника, губах опять появилась улыбка, задрожали ресницы.

3 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

— Енчен те икӗ ҫаврашкан пӗр пӗрлӗхлӗ пӑнчӑ пулсан… — терӗ Таня, ҫилпе чӗтренекен ҫулҫӑсем ҫине пӑхса.

— Если две окружности имеют общую точку… — сказала она, глядя на кипевшую от ветра листву.

XX // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Хӗвеланӑҫӗнчи сӑртсем чӑнкӑ хӑпараҫҫӗ, вӗсем ҫинче нимӗн те ӳсмест; ҫурҫӗр енче инҫетре — йывӑҫсем ӳсекен темиҫе сӑрт курӑнаҫҫӗ; хӗвелтухӑҫӗнче — тӳрем вырӑн сарӑлса выртать, унӑн тӑрӑх ҫӗлен пек авкаланса ҫул иртет, ҫав ҫулӑн икӗ айӑккипе йывӑҫсем лартса тухнӑ; кӑнтӑрта — вӑрман тепӗр енче — вулкан конусӗсем мӑнаҫлӑн курӑнса лараҫҫӗ; тепӗр чухне океанри циклонсенчен те кая мар ашкӑнакан тӑвӑлсемпе чӗтренекен шывсен анлӑшӗ ҫакӑнта пӗтет.

На западе — голые вершины, отвесно уходящие в небо; на севере, в отдалении — несколько вершин, покрытых лесом; на востоке — широкая равнина, по которой змеится дорога, обсаженная по сторонам кустами; на юге — за полосой леса — величественные вулканические конусы, замыкающие эту обширную водную площадь, иногда потрясаемую бурями, не уступающими в ярости океанским циклонам.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Хут ҫине ӳкериччен малтан вӑл вӑрӑм та чечеклӗ сӑмахсемлӗ сыпӑкӗсене пӗтӗм чун-хавалӗпе, чӗтренекен сасӑпа каласа ларнисене аванах итлеме пулать.

Можно было слышать, как он декламировал взволнованным голосом длинные цветистые периоды, прежде чем перенести их на бумагу.

Иккӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed