Corpus of the Chuvash language

Рассказово хули Рассказово районӗн администраци центрӗ шутланать, кунти тӗп ӗҫӗ-хӗл вара ял хуҫалӑхӗ шутланать, хула гербӗнче ҫакна хӗвел пайӑркисем евӗр саланакан ылтӑн пучахсемпе сӑнарлӑн палӑртнӑ.

Город Рассказово является административным центром Рассказовского района, основным видом деятельности которого является сельское хозяйство, что символически отражено в гербе города расходящимися, словно солнечные лучи, золотыми колосьями.

Рассказово гербӗ // Аҫтахар Плотников. https://cv.ruwiki.ru/wiki/%D0%A0%D0%B0%D ... 0%B1%D3%97

Унта вӑл чӑваш халӑхӗн мухтавлӑ ывӑлӗн, Совет Союзӗн Геройӗн Федот Никитич Орловӑн пурнӑҫӗпе вӑрҫӑри паттӑрлӑхне тӗлӗнмелле сӑнарлӑн та ӗнентерӳллӗн ҫырса кӑтартнӑ.

Help to translate

Аркадий Ӗҫхӗл // Илпек Микулайӗ. «Тӑван Атӑл». — 1974, 2№ — 69–70 с.

Маларах асӑннӑ акцинче Елчӗк шкулӗн, Елчӗкри искусство шкулӗн вӗренекенӗсем тематикӑллӑ юрӑ-ташӑ, сӑвӑ урлӑ ҫӗршыва хӳтӗлекенсен пысӑк паттӑрлӑхне сӑнарлӑн кӑтартса пама пултарчӗҫ.

Help to translate

Патриотсем пуртан ҫӗршыв тӗреклӗ // Е.ГЕННАДЬЕВА. http://елчекен.рф/2023/05/19/%d0%b5%d0%b ... %b5%d0%b2/

Прозаикӑн иккӗмӗш кӗнекине хакланӑ май В. Нишер ҫапла ҫырать: «Николай Мартынов произведенийӗсенче Сӑр, Выл тӑрӑхӗсем питӗ ӳкерчӗклӗн, сӑнарлӑн куҫ умне тухса тӑраҫҫӗ».

Help to translate

Саланнӑ саманара нитне ҫухатмасӑр хӑтлӑх шыранӑ писатель // Борис Чиндыков. Мартынов Н.А. Пурнӑҫ урапи: калавсемпе повеҫсем / Б.Б. Чиндыков пухса хатӗрленӗ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2017. — 416 с. — 3-8 с.

Хӗрсе ҫитнӗскер, самаях ывӑннӑскер, — юбкӑпа тутӑра чӗркерӗм, вӗсене пӗр-пӗр ҫӗрте тӗм хыҫне чиксе хурас тӗллевлӗ, мӗншӗн тесен хама тем пек чаплӑ тытрӑм пулин те — ҫак япаласем мана чӑн-чӑнах мар, паллах, сӑнарлӑн, ҫапах та эпӗ ҫур сехетлӗх хӗрарӑм пулнине аса илтереҫҫӗ.

Разгоряченный, изрядно усталый, я свернул юбку и платок, намереваясь сунуть их где-нибудь в куст, потому что, как ни блистательно я вел себя, они напоминали мне, что, условно, не по-настоящему, на полчаса, — но я был все же женщиной.

XI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Халӗ вара сӑнарлӑн шухӑшласам: ҫакӑ пӗтӗмпех пӗр тусан пӗрчисӗр кӗмӗл савӑт-сапапа йӑлтӑртатать, чӳрече каррисем шап-шурӑ, тап-таса, витӗр курӑнаҫҫӗ, чечексем вӑрмантинчен кая мар; урайне ҫап-ҫутӑ сӑтӑрса ҫутатнӑ; эсӗ ларакан плита, — халӗ ӑна масар палӑкӗ тейӗн, — ҫулӑмпа хӗрелсе ӑршаланнӑ, кастрюльте сиксе-чашкӑрса вӗрекен яшка техӗмлӗн пӑсланать.

Но представь теперь, что все светится чистейшей медной посудой, занавеси белы и прозрачны, а цветов внутри дома столько же, сколько вокруг в лесу; пол ярко натерт; плита, на которой ты сидишь, как на холодном, могильном памятнике, красна от огня, и клокочущий в кастрюлях обед клубит аппетитным паром.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 371–376 с.

Ҫак ҫынсем халь, пӗтӗм ушкӑнӗпех илсен, питӗ вӑйлӑ сӑнарлӑн курӑнчӗҫ.

Вся группа представляла сильную картину:

II сыпӑк // Ярукка Сантри. Гоголь Н.В. Иван Иванович Иван Никифоровичпа мӗнле хирӗҫсе кайни: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 72 с.

Ҫук, Тимрук хӑй ашшӗне паянхи пек урӑхларах сӑнарлӑн курӑннине асӑрхаманччӗ-ха.

Нет, Тимруку еще ни разу не приходилось видеть отца таким.

I. Текерлӗк канӑҫне ҫухатнӑ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Халь пӑхрӑм та вуник-вунвиҫ ҫулхи ачасем ӗҫленине курах кайрӑм, — терӗ Мишша, — тумтир вырӑнне ҫӗтӗк-ҫурӑк кӑна ҫаккаласа янӑ, хӑйсем пурте шӑнса ӗнтӗркенӗ, типшем те хыткан, вӑхӑтсӑрах ватӑлнӑ ҫын сӑнарлӑн курӑнаҫҫӗ.

Сейчас гляжу — двенадцати-тринадца- тилетние пацаны вовсю стучат молотками, — удивляется Миша, — одежда на них одно рванье, сами синие от холода, худые, сморщенные, словом, преждевременные старички.

XXV. Ҫӗр варринчи шуйхану // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Вовка пӑхӑнтарайми сӑнарлӑн курӑнчӗ:

Вовкино лицо стало непроницаемым.

Вовка Грушинӑн «Архимечӗ» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 69–84 с.

Ҫынни ҫамрӑк-ха, ҫӳллӗ мар, типшӗм, сарӑ ҫӳҫлӗ, питне пайтахранпа хырман пулсан та, чипер сӑнарлӑн курӑнать, куҫӗ пит чӗрӗ; Огнянова вӑл ытла ырханкка курӑнни тӗлӗнтерчӗ, ҫынни пит ӗшенсе ҫитни те паллах.

Это был юноша небольшого роста, сухощавый, белобрысый, с очень мелкими чертами лица, давно уже не бритого, с живыми глазами и легкими движениями; Огнянова он поразил своей необычайной худобой.

XV. Кӗтмен тӗл пулу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Штурман манӑн латышла сӑнарлӑн, яланхи пекех васками куранчӗ.

Штурман уже принял прежний хладнокровно-неторопливый, латышский вид:

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Хушшӑмӑра шӑпах трамвай пӳлсе хучӗ, трамвай иртсе кайсан вӗсем виҫҫӗшӗ те халех кама та пулин ҫапса ӳкерес сӑнарлӑн бульваралла ыткӑнчӗҫ.

Трамвай остановился как раз между нами, и, когда он прошёл, все трое ринулись на бульвар с воинственным видом.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӗсен вара пӗтӗмпех питӗ лайӑхчӗ — ӗлӗкхи пекех вӗсем хӑйсен кухнинче пӑшӑлтатса калаҫатчӗҫ, унтан вара кулмасӑр-тумасӑр, телейлӗн, айван сӑнарлӑн пулса чей ӗҫетчӗҫ; анчах пӗррехинче вӗсен пӑшӑлтатасси чарӑнчӗ, кӑштах чӗнмесӗр тӑнӑ хыҫҫӑн, вӗсем пӗр-пӗрин ҫине кӑшкӑрма та тытӑнчӗҫ.

Всё у них было очень хорошо — они по-прежнему сидели в своей кухне и шептались, а потом пили чай с серьёзными, счастливыми, глупыми лицами; но однажды шёпот вдруг прекратился, и, немного помолчав, они стали кричать друг на друга.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анчах дневникрен ҫырса илнӗ вырӑнсене пӗтӗмпех пичетленӗ: «Ҫавӑн чух уйрӑлнине нихҫан та манас ҫук эпӗ, вӑл хавхаланнӑ сӑнарлӑн инҫете тинкерсе пӑхни нихҫан та асран каяс ҫук.

Но выдержки из дневника были напечатаны полностью: «Никогда не забуду этого прощанья, этого бледного вдохновенного лица с далеким, взглядом.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ку анчах та мар, «Хыпар» издательство ҫурчӗн вӑхӑтлӑх ертӳҫи Д.А. Моисеев «тӗп» хаҫатра «Тамаша» кӗтес кӑларни вырӑнлӑ тесе сӑнарлӑн та ытарлӑн пӗлтерчӗ: «Сакӑр ырхан ӗне тытиччен пӗрре самӑрри пултӑр!»

Help to translate

Шӑннӑ чӗресем пирки // Базиль Кириллов. https://chuvash.org/content/3102-%D0%A8% ... D0%B8.html

Пӗр сӑввинче вӑл хӑйӗн вӑрҫӑ вӑхӑтӗнчи ҫӑмӑл мар ачалӑхӗпе ҫамрӑклӑхне сӑнарлӑн ӳкерсе кӑтартнӑ.

В одном из стихов она образно рисует свое детство и молодость в годы войны.

Ҫынсем ун патне туртӑнатчӗҫ // Сантӑр АКСАР. «Хыпар», 2016.05.31, 82-83№