Corpus of the Chuvash language

Ҫамрӑклӑх каллех хӑйӗн симлӗ тӑвӑлӗсемпе таврӑнасшӑн мар-и ман патӑма, е вӑл, асӑнмалӑх, юлашки хут ҫаврӑнса пӑхса, юлашки парне хӑварни ҫеҫ-и?

Уж не молодость ли с своими благотворными бурями хочет вернуться ко мне опять, или это только ее прощальный взгляд, последний подарок — на память?..

Майӑн 16-мӗшӗ // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Ансӑр сукмакпа Елисаветински Ҫӑл куҫӗ патнелле хӑпарнӑ май, эпӗ арҫын ушкӑнӗнчен иртсе кайрӑм, вӗсен хушшинче штатскисемпе ҫар ҫыннисем те пур, кайран пӗлтӗм эп вӗсем симлӗ шывшӑн ҫунакан этемсем хушшинче хӑйне евӗр уйрӑм виҫере тӑраҫҫӗ иккен.

Подымаясь по узкой тропинке к Елизаветинскому источнику, я обогнал толпу мужчин, штатских и военных, которые, как я узнал после, составляют особенный класс людей между чающими движения воды.

Майӑн 11-мӗшӗ // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Хӗвеланаҫӗнче пилӗк тӑрӑллӑ Бешту кӑвакарса ларать, «палланӑ тӑвӑлӑн юлашки пӗлӗчӗ» пек, ҫурҫӗр енче перссен ҫӑмламас ҫӗлӗкӗ евӗрлӗ Машук тӑвӗ ҫӗкленет, ҫак енчи тӳпене вӑл пӗтӗмӗшпех хупӑрласа илнӗ; хӗвелтухӑҫнелле пӑхма савӑнӑҫлӑрах: ман умра аяларахра вӗр-ҫӗнӗ хула тӗрленсе ларать, симлӗ ҫӑл куҫӗсем юхаҫҫӗ, тӗрлӗ чӗлхеллӗ халӑх шавлать, — лере тата, катара, амфитеатр пек кӗпӗрленсе, кӑвакарса, тӗтреленсе тусем тӑсӑлаҫҫӗ, тавра курӑм хӗрринче юрпа витӗннӗ ту тӑррисен кӗмӗл тӗпекӗ тӑсӑлать.

На запад пятиглавый Бешту синеет, как «последняя туча рассеянной бури»; на север поднимается Машук, как мохнатая персидская шапка, и закрывает всю эту часть небосклона; на восток смотреть веселее: внизу передо мною пестреет чистенький, новенький городок, шумят целебные ключи, шумит разноязычная толпа, — а там, дальше, амфитеатром громоздятся горы все синее и туманнее, а на краю горизонта тянется серебряная цепь снеговых вершин.

Майӑн 11-мӗшӗ // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Хӑвӑнпа пӗрле, аслӑ Пике-шывӑмӑр, пӗтӗм тупрӑна лартса пыр: пуҫтар ӑна симлӗ улӑхӑсенчен; суйла илпеклӗ ҫаранӑсенчен, кӗрпеклӗ тӑпру та хамӑрпа пӗрле ларса пырайтӑр…

Забери с собой, великая вода-красавица, все свое добро: собери его с раздольных лугов с целебными травами, возьми у плодородных полей, пусть рассыпчатая землица тоже поедет с тобой и с нами…

XXXI. Йӗпетнӗ ҫул // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Уҫӑлтаракан симлӗ сывлӑш та ҫурхи хӗвел Юрдана чӗрӗ вӑй кӗртнӗ пек пулчӗ.

Прохладный чистый воздух и весеннее солнце оживили Юрдана.

III. Икӗ тӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вӗсен самантлӑ ҫыхӑнӑвӗ тахҫан татӑлнӑ пулин те, тухтӑра ҫӑлса хӑварас тенӗ симлӗ хӑватне ҫитернӗ-ҫитернех иккен, — бей арӑмӗ хӑйӗн упӑшкине ҫав айӑпсӑр Соколова ирӗке кӑларма ӳкӗтлесе, К. хулинчи пуҫлӑхсем урлӑ ӗҫ ҫӳреттерме тытӑнчӗ.

Их мимолетная связь, давно уже разорванная, и на этот раз послужила к спасению доктора, — жена бея заставила мужа хлопотать в К. об освобождении Соколова, как не виновного ни в чем.

I. Бяла Черква // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.