Corpus of the Chuvash language

Ҫенӗк сӗмне мачча-пӗрене хушӑкӗсем витӗр кӗнӗ хӗвел пайӑркисем — ылтӑн пир каркӑҫсем пек хутлӑн-хутлӑн катса каяҫҫӗ, пӗчӗк шӑтӑксенчен те ҫенӗке ылтӑн туясем тӑрӑнтара-тӑрӑнтара хунӑ тейӗн.

Help to translate

10 // Юрий Скворцов. Скворцов, Ю. И. Ҫул юлташӗ: калавсемпе кӗске повеҫсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1975. — 184 с. — 128–184 с.

Чӳречисене икӗ еннелле уҫӑлса тӑракан илемлӗ каркӑҫсем ҫакнӑ, пӳлӗм варринчи ҫавра сӗтеле юр пек чӑлт-шурӑ ҫитӗпе витнӗ.

Help to translate

VII // Елизавета Осипова. Осипова Е.Б. Ҫул пуҫламӑшӗ: повеҫпе калавсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 96 с. — 3–84 с.

Чӳречесем ҫине амӑшӗ шурӑ каркӑҫсем ҫакса янӑ.

В доме на окнах мать повесила белые занавесочки.

Пӗрремӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Йӗкӗтӗн кӗре пичӗ мӗншӗн ҫак териех хыпса ҫуннине, вутла ялкӑшакан куҫӗсем мӗншӗн кунталла, каркӑҫсем ҫинелле, вӗри тунсӑхпа тинкерсе пӑхнине пӗлнӗ майра-патша, — ҫав карӑсем ун шурӑ ҫепӗҫ аллисем сӗртӗннипе куҫкалаҫҫӗ-ҫке-ха палӑри-палӑрми.

Царица знала, отчего горит такой яркой краской его смуглое лицо, отчего с такою страстной тоской устремлены его горячие глаза сюда, на занавески, которые едва движутся от прикосновения прекрасных белых рук царицы.

X сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.

Кӑлӑхах ҫӑткӑнланса пӑхнӑ халӗ майра-патшан ҫулӑмпа ҫунакан куҫӗсем ним хускалман каркӑҫсем ҫине.

И напрасно пламенные глаза царицы жадно глядели теперь на неподвижные занавески.

X сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.

Кидар чатӑрӗсем пекех, Соломон храмӗнчи каркӑҫсем пекех хӳхӗм эсӗ!

Ты прекрасна, как шатры Кидарские, как завесы в храме Соломоновом!

VI сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.

Залӑна кӗнӗ ҫӗрте, ун умӗнчи хутлӑха картласа, маччаран урайне ҫити хӗрлӗ-кӑвак та йӗпкӗн-хӗрлӗ ҫитсӑран ҫӗленӗ каркӑҫсем ҫакӑнса тӑнӑ, — унта, пилӗк колонна хушшинче, тавӑҫ пуҫаракансем, тархаслакан-йӑлӑнакансемпе кӳнтеленсем, ҫаплах тата айӑпланакансемпе вӑйлӑ хурал сыхлакан тискер ӗҫ тунӑ ҫынсем йышлӑн кӗпӗрленнӗ.

Завесы из фиолетовых и пурпурных тканей висели от пола до потолка при входе в залу, отделяя притвор, где между пяти колонн толпились истцы, просители и свидетели, а также обвиняемые и преступники под крепкой стражей.

V сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.