Шырав
Шырав ĕçĕ:
— Фома Игнатьевич! — ҫирӗппӗн мар, анчах урӑ сасӑпа калаҫма пуҫланӑ Ухтищев, — астӑвӑр, ку хӑрушӑ япала!..— Фома Игнатьевич! — нетвердым, но трезвым голосом заговорил Ухтищев, смотрите, это опасная шутка!..
VIII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
— Пит-т аван юрларӗҫ! — тенӗ Ухтищев ӳсӗр сасӑпа.
VIII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
Ухтищев та ӳсӗр пулнӑ.
VIII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
Ухтищев мужик ҫине кӑшкӑрнӑ.
VIII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
— Чимӗр-ха, Иван Николаевич… — тарӑхса кӑшкӑрнӑ Ухтищев.
VIII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
Браво, Александра Савельевна, — кӑшкӑрнӑ Ухтищев.
VIII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
Хӗрлӗ ҫӳҫлӗ хӗрарӑм, Ухтищев аллине хӑй чӗрҫи ҫинче тытса, ӑна шухӑшлӑн сӑнаса ларнӑ.Рыжая женщина задумчиво рассматривала ладонь руки Ухтищева, держа ее в своих руках.
VIII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
Ухтищев, хӑйӗн дами ҫумне ҫыпҫӑнса ларнӑскер, питне-куҫне ирӗлтерсе, юрлакансене каҫса кайсах итленӗ.Ухтищев, прижавшись к своей даме, с блаженным лицом слушал песню и весь сиял от удовольствия.
VIII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
— Ҫук, антив вӗсем иккӗн юрлаччӑр! — хӑпартланса каланӑ Ухтищев.— Нет, пускай вот они две споют! — оживленно воскликнул Ухтищев.
VIII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
Ухтищев дамине Вера тесе чӗннӗ, вӑл хӗрлӗ ҫӳҫлӗ, шурчас сӑнлӑ ҫӳллӗ хӗрарӑм пулнӑ.Даму Ухтищева звали Верой, это была высокая женщина, бледная, с рыжими волосами.
VIII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
Унпа пӗр компанинче Званцев ывӑлӗ, Ухтищев, тӑватӑ дама тата бакенбардӑллӑ, хӗрлӗ сӑмсаллӑ, кукша пуҫлӑ темӗнле улпут пулнӑ…
VIII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
— Вӗсем патне кайма кирек хӑҫан та вӑхӑт! — савӑнӑҫлӑн ответленӗ Ухтищев.
VII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
— Пӗрре ҫеҫ пурӑнаҫҫӗ, — тенӗ Ухтищев, хӑйӗн ӑсӗпе хӑй киленсе, — ҫавӑнпа та васкас пулать пурӑнма…— Живут однажды, — говорил Ухтищев, упиваясь своей мудростью, — и не мешает поэтому торопиться жить…
VII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
— Ҫавӑн пек сывлӑхлӑ таса этем-хо-хо! — кӑшкӑравлӑн каланӑ Ухтищев, унтан учитель тонӗпе ӗнентерме пуҫланӑ.— Такой здоровый, свежий человек — хо-хо! — воскликнул Ухтищев и тоном учителя начал убеждать.
VII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
Кӗске урисемпе ун хыҫӗнчен сиккелесе пырса, Ухтищев Фомана мӗнпе те пулин лӑплантарасшӑн пулнӑ, ҫакна вӑл хӑйӗн тивӗҫлӗхӗ тесе шутланӑ.
VII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
Ухтищев, хӑйӗн юлташӗн чӗлхи-ҫӑварӗнчен ҫыхӑнусӑр калаҫу чӑлханса тухнине итлесе, юлташӗ, пичӗ ҫинчи мӗнпур мускулӗсене асаплӑн хускатса, темӗнле шухӑшсем калама тӑрӑшнине курса, — чӑлханчӑк сӑмахсем хыҫӗнче чӑн-чӑн пысӑк хуйхӑ пуррине тавҫӑрнӑ.
VII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
— Хӑй те ҫапла калать? — пӗр сӑмахах тепӗр хут ыйтнӑ Ухтищев.
VII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
— Итлӗр-ха! — ассӑн каланӑ Ухтищев, — эпӗ сире лайӑх канаш парам… этем яланах — хӑй мӗнле — ҫавӑн пек пулмалла…— Слушайте! — воскликнул Ухтищев, — я дам вам хороший совет… человек должен быть самим собой…
VII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
Ухтищев, ҫинҫе туйине выляткаласа пырса, шӑхӑрма пикеннӗ, хӑй тӑтӑшах юлташӗ ҫинелле пӑха-пӑха илнӗ.Ухтищев, помахивая тросточкой, стал насвистывать, поглядывая на своего спутника.
VII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
Ой, мӗн калаҫатӑп эп, тупата туршӑн! — комикла ассӑн сывласа янӑ Ухтищев.
VII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
- 1
- 2