Шырав
Шырав ĕçĕ:
Саня амӑшӗ Устинья Степановна Самарцева пынӑ.
Вӑтӑр тӑххӑрмӗш сыпӑк // Николай Пиктемир. Голубева, Антонина Георгиевна. Уржум ачи: повесть; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 194 с.
— Ҫын мӗн шырать, ҫавна тупать, — тенӗ Устинья Степановна Самарцева.— За чем пойдешь, то и найдешь, — поддакивала Устинья Степановна Самарцева.
Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Николай Пиктемир. Голубева, Антонина Георгиевна. Уржум ачи: повесть; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 194 с.
Ӑсатма пыракансем сахал: асламӑшӗ — Маланья, Самарцева, Костриковсен тата Самарцевсен ачисем кӑна пулнӑ.Вышедших попрощаться было мало: бабушка — Маланья, Самарцева, да дети Костриковых и Самарцевых.
Иккӗмӗш сыпӑк // Николай Пиктемир. Голубева, Антонина Георгиевна. Уржум ачи: повесть; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 194 с.
Самарцева хӑть ҫирӗпрех пулнӑ, анчах Кузьмовна кашни кунах вӑйсӑрланса пынӑ.Самарцева — та хоть покрепче была, а Кузьмовна каждый день силы теряла.
Иккӗмӗш сыпӑк // Николай Пиктемир. Голубева, Антонина Георгиевна. Уржум ачи: повесть; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 194 с.
— Эпӗ те, Кузьмовна, паян сана ытла та лайӑх илтетӗп, — тенӗ Самарцева.— Да и тебя, Кузьмовна, я сегодня уж очень хорошо слышу, — отвечает Самарцева.
Иккӗмӗш сыпӑк // Николай Пиктемир. Голубева, Антонина Георгиевна. Уржум ачи: повесть; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 194 с.
— Ну, мӗнле-ха, Кузьмовна, сывлӑшна ҫавӑртӑн-и? — тесе кӑшкӑрнӑ Самарцева.
Иккӗмӗш сыпӑк // Николай Пиктемир. Голубева, Антонина Георгиевна. Уржум ачи: повесть; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 194 с.
- 1