Шырав

Картузик

— Шегаловпа Картузик, пӗр-пӗринпе ан калаҫӑр, — терӗ сутье кӑмӑллӑн.
— Шегалова и Картузик, не переговариваться! — добродушно сказал судья.

Нимӗн те пӑлханман Картузик йӑл кулса илчӗ те, вӗсем иккӗшӗ те чеен пӗр-пӗрине ӑнланмалла пӑхса илчӗҫ.
Невозмутимый Картузик улыбнулся, и они хитро и понимающе переглянулись.

— Шегаловпа Картузик, пӗр-пӗринпе ан калаҫӑр, ахалин штрафлӑ очко ҫырса хуратӑп.
— Шегалова и Картузик, не переговариваться, а то запишу штрафное очко.

— Ил! — терӗ хирӗҫ Картузик.
— Возьми! — ответил Картузик.

Чалӑшшӑн ҫапса каялла янӑ меч сиксе илнӗ Картузик пуҫӗ тӗлӗнче тӳрех ҫӳлелле вӗҫсе кайрӗ.
Отбитый косым ударом, мяч взвился прямо над головой отпрыгнувшего Картузика.

— Пасламалла, — терӗ тепӗр хут Картузик.
— Пасовать, — повторил Картузик.

— Пасламалла, — терӗ ӑна Картузик шӑппӑнрах.
— Пасовать, — вполголоса строго сказал ей Картузик.

«Картузик пит те лайӑх тытмалла парать», тесе шухӑшларӗ Натка тӑн-тӑн меч пӗлӗтелле вӗҫнине, вӑл пӗр самантлӑха ватӑ кипариссен тӑррисен тӗлӗнче чарӑнса тӑнине, тата ҫав тӳрӗ линипех ҫӗр ҫинелле персе аннине пӑхса тӑрса.
«Хорошие свечки даёт Картузик», — подумала Натка, глядя на то, как тугой мяч гулко взвился к небу, повис на мгновенье над острыми вершинами старых кипарисов и по той же прямой плавно рванулся к земле.