Шырав
Шырав ĕçĕ:
Дуняшӑн инкӗшӗ тӗлӗннипе аллисене шарт ҫапрӗ:
ХIII // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.
Кала эсӗ ӑна, кӑмӑлӗ пур пулсан хӑйне валли илтӗр ку укҫана, — терӗ сасартӑк улпут майри Дуняшӑн аллине шыраса.Скажи ему, чтоб он взял их себе, коли хочет, — сказала вдруг барыня, отыскивая руку Дуняши.
ХIII // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.
Дуняшӑн инкӗшӗ тинех хӑйӗн кӑкринчен тытса… тытӑнкӑллӑ сассипе аран-аран сӑмах хушрӗ.
ХIII // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.
Дуняшӑн, хӑй пӑлханнине пытарас тесе, ращана тарса пытанмалла пулчӗ.А Дуняша принуждена была убежать в рощу, чтобы скрыть свое волнение.
XXIV // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.
Ун ҫурӑмӗ хыҫӗнчен Григорий Дуняшӑн сиккеленсе пыракан хӑмӑр питҫӑмартиллӗ савӑнӑҫлӑ пит-куҫне курса юлчӗ.За его спиной разглядел Григорий счастливое, с подпрыгивающими смуглыми щеками лицо Дуняшки.
21 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.
- 1