Шырав

Гардар

Гардар ялӗнчен пӗр ҫӗр утӑм кайсан, таврари ҫӗршыв улшӑна пуҫларӗ: тӑпра шурлӑхлӑрах, пыма та кансӗртерех пулчӗ.
Шагах в ста от Гардара характер местности начал меняться: почва становилась болотистой и менее удобной для езды.

Ҫур сехетрен Гардар ялне ҫитрӗмӗр.
Через полчаса мы прибыли в «Aoalkirkja» Гардара.

Вӑл пирӗнпе пӗрле мӗн тупӑннӑ ҫавна ҫырткаласа ирхи апат турӗ те, пичче ҫул-йӗр ҫинчен ыйтса пӗлнӗ сӑмахсене хирӗҫ «ҫапла», «ҫук» тесе ҫеҫ ответлерӗ; унтан, ӑҫта ҫӗр каҫма шутлатӑн тесе ыйтсан, «Гардар», тесе пӗр сӑмах ҫеҫ каласа хучӗ.
Он разделил с нами наш скромный завтрак, отвечал «да» и «нет» на дядюшкины расспросы о состоянии дороги, а когда его спросили, где он намерен переночевать: — Гардар, — сказал он коротко.