Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫакса (тĕпĕ: ҫак) more information about the word form can be found here.
Вӗсем ӗнтӗ хӑмаран тунӑ тӗссӗр стенасемлӗ пӗчӗк пӳлӗмре пулнӑ, унта тӗкӗрпе тӑракан пысӑках мар сӗтелсӗр, табуреткӑсӑр тата кӗтессене ҫакса тултарнӑ сӗтӗк-ҫатӑксӑр пуҫне урӑх нимӗн те пулман, лампа е ҫурта вырӑнне стена ҫумне ҫапса лартнӑ трубочка ӑшӗнче хӑйне евӗрлӗ ҫутӑ шарса тӑнӑ.

Они уже были в маленькой комнате с серыми дощатыми стенами; тут, кроме небольшого столика с зеркалом, табурета и тряпья, развешанного по углам, не было никакой другой мебели, и, вместо лампы или свечи, горел яркий веерообразный огонек, приделанный к трубочке, вбитой в стену.

VII. Ӑнман дебют // Николай Пиктемир. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1941. — 48 с.

Ирхине Таня алшӑлли илчӗ те, Сергей пичӗ ҫине хӗвел ан ӳктӗр тесе, кравать пуҫӗ ҫине ҫакса ячӗ.

Утром Таня взяла полотенце и повесила на спинку кровати, заслоняя лицо Сергея от солнечных лучей.

9 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Каҫ пулсанах таҫтан палламан казаксем килсе кӗчӗҫ, пӗри икӗ ретлӗ хуткупӑс ҫакса янӑ.

Еще с вечера откуда-то появились незнакомые казаки, один из них с двухрядкой.

XXVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Санашкал паттӑрӑн наган мар, сурӑх хӳри ҫакса ҫӳремелле!

Таким ухватистым, как ты, не наганы носить, а овечьи чески!

XXVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Нимӗнсӗрех тухса кайрӑм вара ун патӗнчен, ӑшра хам кайран ҫапла шутлатӑп: «Хӗрес вырӑнне ҫакса ҫӳре эсӗ ҫав лайӑх офицера, эпӗ тесен — унпа пӗр сотньӑра пулма килӗшместӗп!»

С тем я и ушел от него, а сам думаю: «Повесь ты этого хорошего офицера себе на гайтан заместо креста, а я с ним в одной сотне служить не согласный!»

XXV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ман ҫурма сотньӑри пӗр пӑшатанӗ жидсенне кӗсье сехечӗсем вунсаккӑр таран тӑпӑлтарса илнӗ вуннӑшӗ — ылтӑн: кӑкӑр умне ҫакса тултарнӑ та, кӗрт аҫи, каснӑ-лартнӑ чи пуян купца пек сулланса ҫӳрет!

Из моей полусотни один ловкач по жидам восемнадцать штук карманных часов насобирал, из них десять золотых, навешал, сукин кот, на грудях, ну прямо самый что ни на есть богатейший купец!

XIX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Паян, ав, хӗрарӑмсене медальсем ҫакса ячӗҫ-ха…

А нынче медали бабам понавешали…

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Казак ӗҫӗ-и вӑл ҫынсене асаплантарасси, карчӑксене ҫакса вӗлересси, айӑпсӑр ача-пӑчана турасси?!

Да разве ж это казацкое дело — казнителем быть, старух вешать да детишков безвинных шашками рубить?!

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Каҫар та мана, офицер пакунӗсене ҫакса ҫӳресен те, эсӗ ҫав-ҫавах кӑнттам казак пулса юлатӑн.

Даже нося офицерские погоны, ты остаешься, прости меня, неотесанным казаком.

X // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Унӑн лутака пӳллӗ тапчам кӗлеткинче, уҫӑ кӑмӑллӑ сӑн-питӗнче, вӑл хӗҫе майсӑртарах ҫакса ҫӳренинче, чин енчен хӑйӗнчен кӗҫӗннисемпе тараватлӑн калаҫнинче темле йӑвашлӑх, чунӗпе хӑй йӑлтах штатски ҫын пулни сисӗнсе тӑрать.

Было что-то безобидное, глубоко штатское в его полной низкорослой фигуре, в добродушном лице, в манере носить шашку, в форме обращения с младшими по чину.

IX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Григорий пӳлӗмре пуҫтарӑнса ларнӑ ҫынсене сывлӑх сунчӗ, шинелӗпе карттусне хывса ҫакса, сӗтел патне иртрӗ.

Григорий поздоровался с присутствовавшими, снял шинель и фуражку, прошел к столу.

IX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫӗрлехи тӗттӗмрен кӗнӗ хыҫҫӑн курница маччинчен ҫакса хунӑ пысӑк лампа ҫути унӑн куҫне шартарса ячӗ, сӑмсине ҫӑра та йӳҫӗ махорка тӗтӗмӗн йывӑр шӑрши пырса ҫапрӗ.

После ночной темноты свет большой лампы, висевшей в горнице под потолком, ослепил его, в ноздри ударил густой и горький запах махорочного дыма.

IX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Тахҫанччен ҫакса ҫӳрӗпӗр ӗнтӗ!

Теперь их нам носить не износить!

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Кашни кун Ильинична илӗм-тилӗмлех ыйхӑран вӑранать, ӗне суса пӗтерсе, апат ҫакса ярать.

Каждый день Ильинична просыпалась чуть свет, доила корову и начинала стряпаться.

IV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хулпуҫҫийӗсем урлӑ скатсем ҫакса янӑ ҫынсене пульӑсем унта та кунта та ҫула-ҫула пӑрахрӗҫ, вӗсене месерле е ӳпне ывтӑнтарса ячӗҫ, ҫаплах та ыттисем выртмарӗҫ, вӗсене вӑрмантан уйӑракан хушӑ пӗчӗкленнӗҫемӗн пӗчӗкленсе пычӗ.

Все чаще то тут, то там по цепи вырывали пули людей, опоясанных скатками, кидали их ничком или навзничь, но остальные не ложились, и все короче становилось расстояние, отделявшее их от леса.

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӗсем пӗчӗк пӳлӗмреччӗ, пӳлӗм стенисене кӑвакрах хӑма сапса тухнӑ; кунта пӗчӗк сӗтелпе пукан, тӗкӗр пур, унта-кунта, ҫӗтӗк-ҫатӑк ҫакса янӑ, урӑх нимӗн те ҫук.

Они уже были в маленькой комнате с серыми дощатыми стенами; тут, кроме небольшого столика с зеркалом, табурета и тряпья, развешанного по углам, не было никакой другой мебели.

VII. Ӑнӑҫсӑр ӗҫ // С. Алексеев. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан С. Алеквеев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 68 с.

Ҫав пӳлӗме темиҫе хут пӳле-пӳле хунӑ пек, икӗ енчен те илемсӗр те хӑрушӑ сӑнсем курӑна-курӑна кайрӗҫ пек: лаша сӑнарли те, мӑйракаллисем те, вӑрӑм хӑлхаллисем те, тата темле мӑнтӑр та питӗ пысӑк пит-куҫли те, сӑмса вырӑнне хӳре ҫакса яни те, — ҫавӑн тата ҫӑварӗнчен икӗ вӑрӑм шӑмӑ тухса тӑнӑ пек — темӗн те пӗр курӑннӑ пек туйӑнчӗ Тёткӑна.

Ей виделось полно чудовищ: из-за перегородок и решеток, которые тянулись по обе стороны комнаты, выглядывали страшные рожи: лошадиные, рогатые, длинноухие и какая-то одна толстая, громадная рожа с хвостом вместо носа и с двумя длинными обглоданными костями, торчащими изо рта.

VII. Ӑнӑҫсӑр ӗҫ // С. Алексеев. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан С. Алеквеев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 68 с.

Унтан пиллӗкмӗш класра вӗренекен лӑпкӑ Аленкӑ таврӑнчӗ, хӑвӑрт кивӗ чӗр ҫитти ҫакса ярса, Аниҫҫене пулӑшма пуҫларӗ.

Потом явилась более степенная Аленка, учившаяся в пятом классе, живо надела старенький передник и тоже взялась помогать Анисье.

21 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫутӑ ҫул ҫине ӳкнӗ чухне хура пылчӑк антрацит пек ялкӑшнӑ, ҫул хӗрринчи ҫумӑр тумламӗсем, ҫакса тултарнӑ ҫара тӗмӗсем йӑлтӑртатса илнӗ.

Когда свет касался дороги, черная грязь вспыхивала, как антрацит, блестели унизанные каплями голые придорожные кусты.

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Анохин кухньӑна кайрӗ те хулпуҫҫи урлӑ ҫемҫе пит шӑлли ҫакса килчӗ.

Анохин сходил на кухню и явился с мохнатым полотенцем через плечо.

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed