Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

вилнӗ (тĕпĕ: вил) more information about the word form can be found here.
1919 ҫулта Киевран комсомолецсен отрячӗ «симӗссисен» кулакла бандине хирӗҫ кӗрешме тухнӑ, Трипольене ҫитсен вӗсем хӑйсенчен йышлӑ тӑшманпа ҫапӑҫса вилнӗ.

О том, как в 1919 году комсомольский отряд выступил из Киева на борьбу с кулацкой бандой «зеленых», как пришли они в Триполье и погибли здесь в неравном бою.

«Ашхабад» // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Киев комсомолецӗсем вилӗмсӗр мухтава тухса вилнӗ вырӑн!

Место гибели и бессмертной славы киевских комсомольцев!

«Ашхабад» // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Вилнӗ иккенне пӗлсен, ӑна сӗтӗрсе кайрӗҫ.

Убедившись в смерти, они вытащили его.

II сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

Ретиарий, пӗтӗм халӑх енне ҫаврӑнса, хӑйӗн вилнӗ пек кӑвакарса кайнӑ питне кӑтартсан, алӑ ҫупасси тата вӑйлӑланчӗ.

Рукоплескала и тогда, когда ретиарий, опираясь на локоть левой руки, приподнялся и обратил к зрителям свое лицо, покрытое мертвенной бледностью.

I сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

Капустин шӑнса вилнӗ чана ҫине кӑтартрӗ.

Капустин показал на замёрзшую галку.

Хӗл сивви // Николай Иванов. Тихонов Н.С. Паттӑр партизан: калавсем; вырӑсларан Н. Иванов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 47 с.

Сукмакпа иртсе кайма тӑрӑшакансенчен пурте суранланнӑ е вилнӗ.

Все, кто пробовал пройти по тропе, были ранены или убиты.

Паттӑр партизан // Николай Иванов. Тихонов Н.С. Паттӑр партизан: калавсем; вырӑсларан Н. Иванов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 47 с.

Кишпа амӑшӗ ҫӗнӗ ҫурта пурӑнма куҫнӑ, Айкига кунта тинех вара, хӑй упӑшки вилнӗ хыҫҫӑн, канлӗ пурнӑҫпа пурӑнма тытӑннӑ.

Киш и его мать переехали в нее, и Айкига, впервые после смерти Бока, зажила в довольстве.

Киш ҫинчен ҫӳрекен юмах // М. Волков. Лондон, Джек. Пурнӑҫа юратни: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 72 с. — 35–47 с.

Киш унӑн пӗртен-пӗр ывӑлӗ пулнӑ, ашшӗ вилнӗ хыҫҫӑн вӑл хӑй амӑшӗпе пӗччен тӑрса юлнӑ.

Киш — он был единственным сыном этого охотника — остался один со своей матерью.

Киш ҫинчен ҫӳрекен юмах // М. Волков. Лондон, Джек. Пурнӑҫа юратни: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 72 с. — 35–47 с.

Ялта выҫлӑх чухне вӑл Полярти тем пысӑкӑш шурӑ упана халӑх валли тытса парас тесе упапа кӗрешсе вилнӗ.

Пытаясь в голодное время спасти жизнь своих одноплеменников, он погиб, охотясь на полярного медведя.

Киш ҫинчен ҫӳрекен юмах // М. Волков. Лондон, Джек. Пурнӑҫа юратни: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 72 с. — 35–47 с.

Вилессе те вӑл пысӑк хисеппе вилнӗ, унӑн ятне кашни ҫынах ырӑ кӑмӑлпа асӑннӑ.

И умер, всеми оплакиваемый.

Киш ҫинчен ҫӳрекен юмах // М. Волков. Лондон, Джек. Пурнӑҫа юратни: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 72 с. — 35–47 с.

Вӑл вилнӗ пекех ҫывӑрчӗ.

Он спал как убитый.

Пурнӑҫа юратни // Николай Степанов. Лондон, Джек. Пурнӑҫа юратни: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 72 с. — 5–34 с.

Джек Лондон 1916 ҫулта вилнӗ.

Джек Лондон умер в 1916 году.

Джек Лондон // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Лондон, Джек. Пурнӑҫа юратни: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 72 с. — 3–4 с.

Вӑл ачана каланӑ: «Кермене таврӑн та Тӳпе ывӑлне кӗт, сана Тускуб тарҫисем ярса тытсан — пӗр сӑмах чӗнмесӗр вил; Тӳпе ывӑлӗ вилнӗ пулсан — унӑн ӳчӗ патне пыр та унра чул флакона туп, мана илсе килсе пар».

Она сказала мальчику, — вернись в усадьбу и жди сына неба, если тебя схватят слуги Тускуба, — умри молча; если сын неба убит, проберись к его трупу, найди на нём каменный флакончик, привези мне.

Хао // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Механик ҫапларах пӗтӗмлетнӗ: Тӳпе ывӑлӗсем вилнӗ; ҫавӑнпа та вӑл кимме кӗрсе ларнӑ та Аэлита пытаннӑ ҫӗрелле вӗҫнӗ.

Механик подумал, что сыны неба погибли, вскочил в лодку и полетел в убежище Аэлиты.

Хао // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Пӗлетӗп: эпӗ вилнӗ сехетре тӳпе шатӑртатать те сирпӗнсе сапаланать.

Я знаю — в смертный час мой, — небо затрещит, разорвётся.

Магр майра патша лабиринчӗ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Акӑ мӗн чи хӑрушши: эпӗ вилнӗ те выртатӑп, шӑла йӗрнӗ; ку — эпӗ, хама виҫӗ ҫултан ас тӑваканскер, акӑ халӗ эпӗ — ҫук!

Вот что страшно, — валяюсь я мёртвый, оскаленный, — это я-то, ведь я себя с трёх лет помню, и меня — нет.

Магр майра патша лабиринчӗ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Вилнӗ самантсенче — куҫна чарса хуратӑн, шӑлна ҫыртатӑн, шӑнӑр туртса лартать, — пӗтрӗ те…

Когда буду умирать — глаза закачу, зубы стисну, судорогой сломает, — кончился…

Магр майра патша лабиринчӗ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

— Анчах манӑн чӗре урӑххине калать, — Аэлита ҫӗкленчӗ те ҫыр хӗррипе утса кайрӗ, типӗ мӑк тӑлпамӗсене, вилнӗ тӗмсен турачӗсене пуҫтарать.

— Но сердце моё говорит иное, — Аэлита поднялась и пошла вдоль обрыва, поднимая клочки сухого мха, веточки мёртвых кустов.

Авалхи юрӑ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

— Ҫук, атте, эпӗ вӗсене наркӑмӑш патӑм, вӗсем вилнӗ.

— Нет, отец, — я дала им яд, они убиты.

Ӑрӑм-сурӑм (тухату) // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Тӳпе ывӑлӗсенчен нумайӑшӗ вилнӗ хальлӗнех ӳкет, нумайӑшӗ чул хысаксенчен ҫапӑнса, Кӑнтӑр океанра путса вилет, анчах ытларахӑшӗ Тума ҫине тӗрӗс-тӗкел анса ларать».

Многие из сынов неба падали мёртвыми, многие убивались о скалы, тонули в южном океане, но многие достигли поверхности тумы и были живы».

Аэлитӑн пӗрремӗш калавӗ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed