Шырав

Шырав ĕçĕ:

шӑнса (тĕпĕ: шӑн) more information about the word form can be found here.

Гремячий Лог хуторӗнче вара ҫӗрлесенче нимӗн хускатми шӑплӑх шӑнса хытнӑ пек тӗлӗрсе тӑрать.
В Гремячем же Логу ночью стынет глухая тишина.

19-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Хӑвӑн варли вырӑнӗ ҫинче вӑрттӑн ҫӗр каҫнӑ эсӗ, вӑл ыталанипе халӗ те ӑшах-ха авӑ, эпир вара каҫ нӳрӗпе шӑнса ӗнтӗркенӗ.
Ты провела тайком ночь в постели у своего любезного и еще тепла от его объятий, а мы продрогли от ночной сырости.

VI сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.

Яшки ҫинче шӑнса ларнӑ ӗне ҫӑвӗн сарӑ тӗслӗ ҫутӑ ҫаврашкисем курӑнаҫҫӗ, хӗп-хӗрлӗ ҫулӑм пек ҫутӑлса пӑрӑҫ хутаҫҫи ишсе ҫӳрет.
На щах сверху застыли оранжевые блестки-круговины говяжьего жира, красным пламенем посвечивал плавающий стручок горчицы.

15-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

— Ыраш калчи шӑнса каймӗ-ши, епле шухӑшлатӑн?
— Рожь не вымерзнет, как думаешь?

14-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Шӑнса ларнӑ пӗчӗк юханшыв ҫинче, пешне айӗнче, пӑр черченкӗ саслӑн янӑрать.
На речке под пешней хрупко позванивает лед.

Анчах шӑнса ӗнтӗркенӗ йытӑ ҫури ерипентерех хамлатса илчӗ, шӑлӗсене йӗрсе пӑрахрӗ те хӑмӑшпа витнӗ нӳхрепҫи патнелле лӗпсӗртетрӗ.
Но прозябший щенок безголосо тявкнул, заскулил, подался к покрытому камышом погребу.

12-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Ара эсӗ хӑвӑртрах кӗрӗкне тӑхӑнса яр, унсӑрӑн шӑнса пӑсӑлӑн та, пӗҫҫӳ-каҫҫуна тӑратсах выртӑн!
Да ты полушубок скорей одевай, а то простынешь и копыта на сторону!

11-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Кондрат шӑнса хытнӑ ҫӗре чылайччен пешнепе таккарӗ, сырлӑх юписем лартма шӑтӑксем чаврӗ.
Кондрат долго долбил пешней смерзшуюся землю, рыл ямки для стоянов.

Шап-шурӑ сӑмсаллӑ пӗчӗкҫеҫ, амӑшӗ ҫуласа тасатма ӗлкӗрнӗ кӑтрашка пару, мӗскӗннӗн чӗтре-чӗтре, шӑнса кайнӑ тутипе амӑшӗн ҫиллине шырать.
Корова опрастывалась от последа, а крохотный белоноздрый телок, уже облизанный, шершавый, жалко дрожащий, искал похолодевшими губами вымя.

10-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Ун чух ҫатӑрах чӗпӗтекен шартлама сивӗсем тӑратчӗҫ, ҫавӑнпа тин пӑруланӑ пӑру амӑшӗ ҫуласа тасатичченех шӑнса вилме пултарнӑ…
Давили морозы, телок мог замерзнуть, едва лишь облизала бы его мать…

«Чӑнах, — тет Титок, — ара, урисем шӑнса юман пекех хытса ларнӑ та, ахаль хывса илеймерӗм, хӗҫпе качлаттара-качлаттара касса татрӑм.
«Верно, говорит, так снять не мог, на морозе одубели ноги-то, я их и пооттяпал шашкой.

4-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Карчӑк, хура тымарлӑ, шӑнса пӑсӑлнипе сыпписем кӗсенленнӗ урисене кутник ҫинчен ҫӗрелле усрӗ те, сарӑхса кайнӑ хӑлхи ҫунатти ҫумне алтупанне тытса, итлесе ларчӗ.
Старуха слушала, свесив с лежанки черножилые, простудой изуродованные в суставах ноги, ладонью оттопыривала желтую ушную раковину.

3-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Хӗрарӑм валли ҫӗлетнӗ шурӑ кӗрӗк тӑхӑннӑ мучи, мӑйӑхӗ ҫине шӑнса ларнӑ пӑра хӑйпӑта-хӑйпӑта, ытарлӑн куҫ хӗсрӗ:
Старый, в белой бабьей шубе дед, соскребая с усов сосульки, лукаво прижмурился.

2-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Тарланӑ хыҫҫӑн шӑнса ларнипе ҫӑмӗсем кӑшӑртатакан пулнӑ лашасене крыльца умне ҫитсе чарӑнчӗҫ.
Лошади с шершавой, смерзшейся от пота шерстью остановились около крыльца.

Давыдов станицӑран тухнӑ-тухманах шӑнса кайрӗ.
Давыдов озяб, едва лишь выбрались за станицу.

Вӑл, пасар площадӗнчи пӑрланса ларнӑ шыв кӳлленчӗкӗсем ҫине лаплаттарса пуса-пуса, шӑнса пӑрланнӑ вӑкӑр тислӗк муклашкисенчен такӑнкаласа, утса пырать.
Он шел, шлепая по замерзшим лужам, спотыкаясь о смерзки бычьего помета на базарной площади.

Анчах вӑл манран лайӑх пӗлнӗ, — эпир, хамӑра тӑрантаракан киммӗмӗр ҫумне шуйттан мӑйракисем пек ҫыпҫӑннӑ та, ун айккипе ҫапӑна-ҫапӑна лӳчӗркеннӗскерсем, халтан кайса чылаях шӑнса хытнӑскерсем, тусем пек ҫӳлӗ хумсем хушшипе ярӑнса пыратпӑр.
Но он лучше меня знал дело, — мы неслись среди гор воды, присосавшись, точно улитки, к нашей кормилице, порядочно избитые об нее, уже обессиленные и онемевшие.

Итали ҫинчен хунӑ юмахсем // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 166–190 стр.

Салтакӗсем ҫиллентермен, тарӑхтарман, — вӗсем шӑнса хытнӑскерсем, анӑрасем, мӗскӗнсем ҫеҫ пулнӑ; чылайӑшӗ ҫан-ҫурӑмӗ чӗтренине ниепле те чарайман, сиксе чӗтренӗ, шӑлӗсене шатӑртаттарнӑ.
Солдаты не возбуждали злобы, не раздражали — они были просто тупы, несчастны, иззябли, многие не могли сдержать дрожи в теле, тряслись, стучали зубами.

Январӗн 9-мӗшӗ // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 133–155 стр.

Хӑш-пӗр салтакӗсем ҫеҫ, таҫта теме пемешкӗн тӗлленӗ пек, куҫӗсене хӗссе, шӑлӗсене хыттӑн ҫырта-ҫырта лартнӑ, — ҫак халӑх пирки шӑнса тӑма тивнӗшӗн вӗсем хӑйсен ҫиллине аран-аран анчах шӑнарса тӑраҫҫӗ пулас.
Некоторые из них, прищуриваясь, как бы целились во что-то, крепко стиснув зубы, должно быть, с трудом сдерживая злобу против массы людей, ради которой приходится мёрзнуть.

Шӑнса кӑвакарнӑ сӑн-пичӗсене пӑхсассӑн, вӗсем пурте темле пӗр пек салхуллӑ пулни, ним тума аптрани, анкӑ-минкӗ евӗрлерех пулса кайни палӑрнӑ, куҫӗсене мӑли-мали мӑчлаттаркаласа, пытаркаласа пӑхнӑ.
Лица, посиневшие от холода, однообразно унылы, туповаты, солдатишки — мелкие, в рост своих винтовок с примкнутыми штыками, одиннадцатая рота 144-го Псковского полка.

Страницăсем:

Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Menu

Statistics