Шырав

Шырав ĕçĕ:

Атӑл the word is in our database.

Атӑл (тĕпĕ: Атӑл) more information about the word form can be found here.

Пӗр ик-виҫ кун эпӗ Атӑл хӗрринче ҫапкаланса ҫӳрерӗм, ӑша кӑмӑллӑ крючниксем ҫумӗнче тӑранса, вӗсемпе пӗрле пристаньсенче ҫӗр каҫса пурӑнтӑм, унтан вӗсенчен пӗри мана каларӗ:
Дня два-три я шлялся по набережной, питаясь около добродушных крючников, ночуя с ними на пристанях; потом один из них сказал мне:

V. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Ҫурхи кун ачашшӑн йӑлтӑртататчӗ, Атӑл анлӑн сарӑлса кайнӑ, ҫӗр ҫинче шавлӑ та ирӗклӗ мӗн, — а эпӗ ҫак кунччен нӳхрепри шӑши ҫури пек пурӑнса ирттернӗ.
Ласково сиял весенний день, Волга разлилась широко, на земле было шумно, просторно, — а я жил до этого дня, точно мышонок в погребе.

Ҫуркунне эпӗ ҫапах тухса тартӑм: ирпе чей ӗҫмешкӗн ҫӑкӑр илме лавкана карӑм, лавка хуҫи ман умра та арӑмӗпе вӑрҫма пӑрахмасӑр, ӑна ҫамкинчен кире пуканӗпе пачӗ, арӑмӗ урама чупса тухрӗ те унта тӑсӑлса ӳкрӗ, ҫавӑнтах ҫынсем пуҫтарӑнса тӑчӗҫ, хӗрарӑма пролетка ҫине лартрӗҫ, ӑна больницӑна турттарса карӗҫ, эпӗ извозчик хыҫҫӑн чупрӑм, унтан хам сисмесӗрех, алла ҫирӗм пуслӑх укҫа тытнипех Атӑл хӗррине пырса тухрӑм.
Весною я всё-таки убежал: пошёл утром в лавочку за хлебом к чаю, а лавочник, продолжая при мне ссору с женой, ударил её по лбу гирей; она выбежала на улицу и там упала; тотчас собрались люди, женщину посадили в пролётку, повезли её в больницу; я побежал за извозчиком, а потом, незаметно для себя, очутился на набережной Волги, с двугривенным в руке.

Атӑл ҫинче пулин те, ҫапах та тӳрӗ ҫул ҫинче те аташса кайма пулать-ҫке.
Оно хоть и Волга, а и на прямом пути сбиться можно.

III. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Ҫӗр ҫинче май уйӑхӗ Атӑл шывӗ тинӗс пек сарӑлса выртать, хумсем ун ҫинче, акӑшсем пек, кӗтӗвӗн-кӗтӗвӗн, пиншерӗн выляса ҫӳреҫҫӗ, Каспинелле ярӑнса каяҫҫӗ.
А — май на земле, Волга-то морем лежит, и волна по ней стайно гуляет, будто лебеди, тысячами, в Каспий плывут.

Ока хӗрринчи вӑрмансем — Касимовран Мурома ҫити, е — Атӑл леш енчи вӑрман, Урал патне ҫити каять, ия!
На Оке леса — от Касимова до Мурома, али — за Волгой лес, до Урала идёт, да!

Хӗвел ҫап-ҫутӑ ҫутатать, ҫӳлте пӗлӗтсем шурӑ кайӑксем пек ишсе пыраҫҫӗ, эпир Атӑл урлӑ каҫлӑхсем ҫийӗпе утатпӑр, кӗрлет, ҫӳлелле ҫӗкленет пӑр, каҫлӑх хӑмисем айӗнче шыв чӑмпӑлт-чӑмпӑлт тутарать, ярмӑнкӑри аш пек хӗрлӗ собор тӑрринче ылттӑн хӗрессем ялкӑшаҫҫӗ.
Ярко светит солнце, белыми птицами плывут в небе облака, мы идём по мосткам через Волгу, гудит, вздувается лёд, хлюпает вода под тесинами мостков, на мясисто-красном соборе ярмарки горят золотые кресты.

I. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Ӑна Атӑл хӗррине хӗссе ҫитернӗ.
Ее прижали к Волге.

29 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Ҫав айлӑм тарӑн тата унӑн тайлӑмӗсем, вуншар метр ҫӳлелле ҫӗкленсе, чӑнкӑ ҫыран е чул сӑрт туса хураҫҫӗ пулин те (ун пекки пысӑк юханшывсен ҫыранӗсенче пулать — Атӑл, Кама, Дон, Лена, Днепр т. ыт. те), пурпӗрех, тайлӑмпа ҫӳле улӑхса ҫитсен, ҫын хӑй умӗнче каллех ҫав айлӑмах курать.
Даже если долина глубокая и её склоны поднимаются на десятки метров над дном, образуя обрывы или скалы (так бывает на берегах больших рек — Волги, Камы, Дона, Днепра и других), всё равно — вскарабкавшись по склону наверх, человек увидит перед собою всё ту же равнину.

1. Тусем ҫинче мӗн курма пулать // Лина Агеносова. Обручев, В. А. Тусемпе материксем пулса кайни / вырӑсларан Л. В. Агеносова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 134 с.

Вырӑссен фрончӗ Атӑл ҫинче.
Русский фронт на Волге.

8 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

— Атӑл юррисене ан юрлӑр.
— Волжские песни не пойте.

V // Михаил Рубцов. Диковский, С. В. Калавсем; Хв. Уярпа М. Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 70 с. — 43–69 с.

— Атӑл ҫинчи юрӑсем те самаях кӑмӑллӑ.
Волжанские песни тоже довольно приятны.

— Эпӗ эсир Атӑл ҫинчен пулӗ, тесе шутлатӑп, — шухӑша кайнӑн хӑй сӑмахне тӑсрӗ синдо.
— Я думаю, вы наверно, волжаник? — продолжал мечтательно синдо.

Вӑл кулкаларӗ ҫеҫ мар, Атӑл ҫинче, Хусан патӗнче, кун пек кӑна мар вӑйлӑ штормсем пулни ҫинчен ӗнентерме тӑрӑшрӗ.
Он снова стал улыбаться и даже уверял меня, что на Волге, возле Казани, бывают не такие штормы.

«Саго-мару» пӗтни // Михаил Рубцов. Диковский, С. В. Калавсем; Хв. Уярпа М. Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 70 с. — 16–42 с.

«Хӑюлли», Атӑл ҫинчи шутлӑ хумсем евӗр хуллен шуса, хӑрушӑ вырӑна ҫитрӗ, тӗпӗпе ҫӗре перӗнчӗ те сасартӑк икӗ хум хушшине хӗсӗнсе ларчӗ.
Медленно, точно волжская беляна, «Смелый» подполз к опасному месту, чиркнул днищем по отмели и вдруг застрял между двумя валами.

— Атӑл ҫыннисене пӗлетӗп эпӗ.
— Я волжан знаю.

Атӑл хӗрне шыраса пӑхас.
Поеду волжаночку поищу.

Вӗри ҫӑл // Хӗветӗр Уяр. Диковский, С. В. Калавсем; Хв. Уярпа М. Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 70 с. — 8–15 с.

…Миҫе пура ҫӗрсе йӑванмарӗ, пуртӑ аврисем хуҫӑлмарӗҫ пулӗ, Атӑл мӗн чул турпас юхтарман пуль ӗнтӗ, эпӗ ҫаплах пурӑнатӑп.
…Сколько срубов загнило, топорищ изломалось, сколько щепы Волга угнала, а я все живу.

Калӑпӑр, эпир Атӑл тӑрӑх пыратпӑр.
Допустим, мы едем по Волге.

С. Диковский ҫинчен // Хӗветӗр Уяр. Диковский, С. В. Калавсем; Хв. Уярпа М. Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 70 с. — 3–7 с.

Савӑнса ӳкнӗ ҫамрӑк автор кимӗ ҫине ларнӑ та «тӗнче курма» Атӑл тӑрӑх анаталла тухса кайнӑ.
Счастливый молодой автор сел в лодку и отправился вниз по Волге «посмотреть мир».

Страницăсем:

Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Menu

Statistics