Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

сӑнарлӑ the word is in our database.
сӑнарлӑ (тĕпĕ: сӑнарлӑ) more information about the word form can be found here.
Анчах мана вӑл Саня сӑнарлӑ пек туйӑнчӗ, — хӑй амӑшӗ пек мар, Саня пек; вӑл пикенсе ӗмет!

Но мне казалось, что он похож на Саню — не на свою мать, а именно на моего Саню: он так отчаянно, решительно ел!

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ачи Петя сӑнарлӑ иккенӗ ӑна килӗшетчӗ, чӑнласах та, ачин профилӗнче темӗн вӑрӑмми пур — вунӑ кунхи кӑна пулин те унӑн профилӗ пур.

Ей нравилось, что он похож на Петю, и в самом деле что-то длинное было в этом профиле, — хотя ему было всего десять дней, у него был уже профиль.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл хӑй вырӑнӗ ҫине тӳремӗн тӑрса ларчӗ, шурса кайнӑ хурарах сӑнарлӑ, ҫиптунисем кӑкӑрӗ ҫинелле аннӑ, пӗр сӑмах та чӗнмест — вырттармашкӑн ниепле те ӑна ӳкӗте кӗртеймерӗм.

Она садилась в постели, прямая, смугло-бледная, с косами, переброшенными на грудь, и молчала, молчала — никакими силами я не могла уговорить её лечь.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Текех ӗнтӗ вӑл ача сӑнарлӑ мар, ун ҫинчен халь сана авланма ир теме те юрамастчӗ пулӗ.

Больше он не был похож на мальчика, и теперь о нём, пожалуй, нельзя было сказать, что ему ещё рано жениться.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ку ӗнтӗ романтикла ҫамрӑк Пушкинччӗ, негр сӑнарлӑ, темле шухӑша кайнӑ та ӑшӗнче хӗпӗртенӗ кӑмӑлпа пек.

Это был молодой, романтический Пушкин, похожий на негра, погружённый в себя и втайне весёлый.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Иксӗмӗр ыталантӑмӑр та, вара эпӗ площадкӑра ӑна куҫӗнчен пӑхрӑм, хӗпӗртесе кулатчӗ хӑй, ҫав самантра вӑл хам тахҫан юратса тӑнӑ хурарах сӑнарлӑ та ҫирӗп вӑй-хӑватлӑ савнӑ Саня пекехчӗ.

В эту минуту, когда мы обнялись и я в последний раз обернулась с площадки, он улыбался и был похож на того решительного, чёрного, милого Саню, в которого я когда-то влюбилась.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анчах кун пирки шухӑша илме те ҫук-ха, шурӑхнӑ сӑнарлӑ та ытла ҫавра куҫлӑ Ромашкӑна хӑйне аса илсенех чӑннипе вӑл мӗнле ҫын иккенне пӗлме пулать.

Но это была уже ерунда, и стоило только вспомнить самого Ромашку с его бледным лицом и неестественно круглыми глазами, чтобы вернуться к реальному представлению о нём.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпӗ вӑл мӗнле сӑнарлӑ иккенне пӗтӗмпех каласа патӑм та, Нюра, кураймасӑр: — Ҫавӑ! — терӗ.

Я подробно описал его, и Нюта сказала с ненавистью: — Он!

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Хӗрне чиперӗнех сывлӑх сунтӑм, вара вӑл таҫта чупса кайрӗ те йӑлтах урӑхла сӑнарлӑ килсе кӗчӗ: унччен вӑл хӑй ҫине арабсен темле бурнусне уртса янӑччӗ, халӗ-пурте тӑхӑнса ҫӳрекенни пек кӗпе тӑхӑннӑ.

Я очень приветливо поздоровался с нею, и она побежала куда-то и вернулась совсем другая: прежде на ней был какой-то арабский бурнус, а теперь — нормальнее платье.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эс мӗн тесен те пур енчен те юрӑхлӑ: ҫамрӑк, чипер сӑнарлӑ, летчик.

Ты безусловно годен: молод, недурён собой, лётчик.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Кораблев «шкапран» тухрӗ, ҫӳҫне тураса якатнӑччӗ, ҫӗнӗ сӑркка костюмпа, ҫамрӑкланнӑ сӑнарлӑ та питӗ чипер.

Кораблёв вышел из «шкафа» причёсанный, в новом сером костюме, ещё молодой, представительный.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ытла ӑшӑ сӑнарлӑ пулмарӑм пулас ун чух, мӗншӗн тесен Иван Павлыч малтан ун ҫине тинкерсе пӑхса илчӗ, унтан ман ҫине, вара сасартӑк — вӑл мӗне пӗлтернине ҫинчен сиссе те ӗлкӗреймерӗм эпӗ, — аллине сӗтел ҫине сарса хучӗ те ун ҫине куҫпа кӑтартрӗ.

Должно быть, у меня был при этом не очень приветливый вид, потому что Иван Павлыч внимательно посмотрел сперва на него, потом на меня и вдруг — я не сразу вспомнил, что это значит, — положил руку на стол и показал на нее глазами.

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Акӑ халь кам сӑнарлӑ пулса тӑнӑ иккен вӑл — Марк Твен пек!

Вот на кого он стал теперь похож — на Марка Твена!

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эрешлесе тунӑ ярапасене хӗрачасем таҫта ҫӗклесе каятчӗҫ, пурте ӗҫлӗ сӑнарлӑ, пикенсе тӑваҫҫӗ.

Девочки тащили куда-то гирлянды, у всех был серьезный, озабоченный вид,

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ӗлӗкхинчен те чипертерех сӑнарлӑ, вӑл мана тата ҫывӑхрах пек туйӑнчӗ.

Наоборот, все прежние Катины черты как-то определились, и она стала теперь еще больше Катя, чем прежде.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Лере, залра, ҫавнашкал пин-пин залра — Мускавра, Ленинградра, Киевра, Минскра каллех ҫутӑ сӳнет, каллех манӑн сӑнарлӑ хӗр ача, манӑн Устя, ташлать, юрлать, ҫухалать, тупӑнать, ҫакланать, хӑтӑлать, паттӑра тухать, тӗшӗрӗлсе анать…

А там, в зале, и еще в десятке залов Москвы, и в Ленинграде, и в Киеве, и в Минске снова уже погас свет, и опять пляшет, поет, плачет, гибнет, спасается, совершает подвиги и падает ничком девочка с моими веснушками — моя Устя…

11 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ҫавӑнтах вӑл урӑхла сӑнарлӑ пулса кайрӗ, кухньӑран ярӑнса ҫеҫ тухрӗ те Кораблева тӗл пулчӗ.

Вдруг она стала степенная, важная, поплыла из кухни и встретила Кораблева в передней

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӗсем грексен халапри туррисем сӑнарлӑ мар.

Они были не похожи на греческих богов.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Сӑмси лапчӑк унӑн, куҫӗсем йӗрӗлче пек ҫаврашка, янахӗ темле тӑватӑ кӗтеслӗ — хӑрушӑ сӑнарлӑ ӗнтӗ, ним чухлӗ те кӑмӑла каймалла мар.

Нос у него был приплюснутый, глаза неестественно круглые, подбородок квадратный — довольно страшная и несимпатичная морда.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Тӗлӗкре ӑна хӑй пурнӑҫра нихҫан та курман хӑйӑрлӑ пушхир, юнланса, ҫурӑлса пӗтнӗ ҫӑварсем, вӗсенчен юрӑ сассисем тухни тата леш Володин та курӑнчӗҫ, анчах та тӗлӗкре вӑл темшӗн Воробьев комиссар сӑнарлӑ туйӑнчӗ.

Снились ему песчаная пустыня, которой он никогда в жизни не видал, окровавленные, потрескавшиеся рты, из которых вылетают звуки песни, и этот самый Володин, который во сне почему-то походил на комиссара Воробьева.

8 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed