Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

кантӑк the word is in our database.
кантӑк (тĕпĕ: кантӑк) more information about the word form can be found here.
Кайран вара, килте, кантӑк умӗнче, балкон ҫинче унпа пӗчченех калаҫать, нумайччен калаҫать, чылайччен чунӗнчи пӗтӗм туйӑмӗсем ҫинчен тӗппипе каласа парать, хӑйне пулӑшнӑшӑн Штольц ҫине пархатарлӑн пӑхать.

Зато после, дома, у окна, на балконе, она говорит ему одному, долго говорит, долго выбирает из души впечатления, пока не выскажется вся, и говорит горячо, с увлечением, останавливается иногда, прибирает слово и на лету хватает подсказанное им выражение, и во взгляде у ней успеет мелькнуть луч благодарности за помощь.

IV сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Чӳрече айӗнче пуҫӗ ҫинченех свиткӑпа пӗркеннӗ, тӗттӗме пула аран палӑракан Ярмола кӗлетки, кухньӑран кантӑк хупписене хупма чупса тухнӑскер, курӑнса кайрӗ.

Под окном показалась еле заметная в темноте фигура Ярмолы, который, накрывшись с головой свиткой, выбежал из кухни, чтобы притворить ставни.

XIV сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 3–84 с.

Пӑс хранӗ Патӗнче вахтӑра тӑраҫҫӗ, манометр тӑрӑх сывлӑш (е шыв) пусӑмне тӗрӗслеҫҫӗ, шыв виҫине сӑнамалли кантӑк витӗр хуранти шыв шайне тӗрӗслесе тӑраҫҫӗ, кӑтартусене кашни ҫур сехетренех ҫырса пыраҫҫӗ.

Стояли на вахте у парового котла, по манометру смотрели давление, через водомерное стекло наблюдали уровень воды в котле и каждые полчаса записывали показания.

Тӑххӑрмӗш пай // Галина Матвеева. Яновская, Жозефина Исаковна. Карап ӑсти: повесть; вырӑсларан Г. Матвеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2012. — 205 с.

Пӳрнисемпе куртка ҫухавине хыпашланӑ май вӑл кӗҫех унтан кантӑк пуҫлӑ майра йӗппи туртса кӑларчӗ.

Она стала водить пальцами по воротнику куртки и вскоре вынула из него маленькую булавку с круглой, стеклянной головкой.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Машинӑн пӗр чӳречи те юлман, хӑйсем кантӑк ванчӑкӗсемпе витӗннӗ.

Стекол в машине не было. Зато все четверо были просто осыпаны мелким стеклом.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Ларкӑч айне пытанса ӗлкӗрчӗҫ кӑна, кайри чӳрече ҫурӑлса кайрӗ те Федорпа Женя ҫурӑмӗ ҫине кантӑк ванчӑкӗсем тӑкӑнчӗҫ.

Только они сползли вниз, как заднее стекло над ними с хрустом лопнуло, и на спины Жени и Федора посыпался град мелких стекол.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Кабинета каллех секретарь кӗчӗӗ Вӑл тӗлӗрекен хуҫи ҫине пӑхса илчӗ, унтан кантӑк патне пырса хирӗҫле ларакан нумай хутлӑ ҫуртри чӳречесенчен пӗрне тинкерчӗ.

В кабинет снова вошла секретарша. Она посмотрела на шефа, затем подошла к окну и внимательно всмотрелась в одно из окон соседнего небоскреба.

Таҫта — чикӗ леш енче // Галина Матвеева. Килти архив

Кантӑк ҫинче уйӑх ҫути симӗсӗн-кӑвакӑн ҫунать.

Окно играло синими искрами месяца.

XLI. Ёлка // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Кантӑк ҫинчи пӑр ҫулҫӑсем витӗр урамра хунар ылттӑн улма пек курӑнать.

Среди ледяных папоротников окна мерцал золотой орех уличного фонаря.

XLI. Ёлка // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Вӑл шӑннӑ кантӑк тӗррисене пӑхать.

Он смотрел в нарядно замерзшее окно.

XLI. Ёлка // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ҫакӑн хыҫҫӑн темиҫе кун хушши ҫурт умӗнчи тротуар ҫинче чулсем, кантӑк ванчӑкӗсем, ещӗк хӑмисем тӗпреннӗ синька, рис, ҫӗтӗк-ҫатӑк тата ытти килти ӑпӑр-тапӑр япаласем сапаланса выртнӑ.

Несколько дней после этого тротуар возле дома был усеян камнями, битым стеклом, обломками ящиков, растертыми шариками синьки, рисом, тряпками и всевозможной домашней рухлядью.

XL. Офицер мундирӗ // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Тротуар ҫине кантӑк ванчӑкӗсӗм тӑкӑнаҫҫӗ.

На тротуар полетели стекла.

XXXIX. Аркату // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Картиш тулли кантӑк ванчӑкӗ, ишӗлсе аннӑ штукатурка выртать.

Весь двор был усеян битым стеклом и штукатуркой.

XXXVII. Бомба // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ура айӗнчи путӑксенче ҫӗр каҫиччен шӑнса ларнӑ пӑр кантӑк пек ванать.

Под каблуком иногда ломалось оконное стекло льда, затянувшего пустую лужу.

XXXVII. Бомба // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ача хӑранипе тата сивӗрен чӗтресе, пӑр пек сивӗ чӳрече янаххи ҫинче ларнӑ, питне вӑл ҫумӑрпа йӗпеннӗ кантӑк ҫумнех хурса, тӗттӗм урамалла куҫне илмесӗр пӑхнӑ, ӑна халӗ те унта вилӗм ҫӳренӗ пек туйӑннӑ.

Дрожа от страха и холода, мальчик сидел на ледяном подоконнике пустой кухни, припав к облитому дождем стеклу, не в силах отвести глаза от темноты, в которой еще чудилось присутствие смерти.

XXXII. Тӗтре // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ҫынсемпе йывӑҫсем тӗтре витӗр, тарланӑ кантӑк витӗр курӑннӑ пек, курӑнаҫҫӗ.

Люди и деревья были нарисованы на нем, как на матовом стекле.

XXXII. Тӗтре // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Хӗвел шевли кӑвак сӑрӑллӑ пӳрт ҫумнелле йӑпшӑна-йапшӑна пычӗ те куҫ хупса иличчен кантӑк витӗр шала тарса пытанчӗ.

Лучик солнца медленно двигаясь по голубому фасаду дома в мгновенье ока шмыгнула через окно во внутрь.

Кӗл чечексем // Валентина Элиме. Килти архив

Акӑ хӑрах куҫпа пӑхмалӑх ҫаврашка турӗ те вӑл кантӑк ҫумне ҫыпҫӑнсах ларчӗ тейӗн.

Вот она сделала проталину на стекле размером в глаз и как будто прилипла к окну.

Кӗл чечексем // Валентина Элиме. Килти архив

Валя хӑй лампине ҫутса ячӗ те, эпир ӑна ҫинчех сӳнтертӗмӗр — карса тӗттӗмлетмен пӳртре уҫӑ кантӑк умӗнче ларма питех те кӑмӑллӑччӗ, урамран каҫхи ҫемҫе ҫутӑ кӗрет.

Валя зажёг свою лампочку, но мы сразу же погасили её — приятно было сидеть без затемнения у открытого окна, при мягком, падавшем из переулка вечернем свете.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Кантӑк чӑнкӑртатать, унпа пӗрлех сӗтел ҫинчи чӗпкуҫ ҫути те чӗтренет.

Стёкла вздрагивали и вместе с ними — жёлтый листок коптилки, стоявшей на столе.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed