Шырав
Шырав ĕçĕ:
Вӑрман варринче, симӗс уҫланкӑра, вӗсем ватӑ тунката ҫине ҫара урисене хутлатса лараҫҫӗ те саралакан вӑрман ҫине салхуллӑн пӑхаҫҫӗ.
44 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.
Вӑл урисене хӑй айне хутлатса чикнӗ, пуҫне хырӑмӗ ҫине хунӑ та лӑпкӑн ҫывӑрать.
Вӑрманти легенда // Александр Галкин. Арсеньев В.К. Тайгари тӗлпулусем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 178 с. — 61–64 с.
Апат ҫиме тытӑнсан, салфеткӑсене турилкке ҫинчен илеҫҫӗ, ҫурмаран хутлатса чӗрҫи ҫине хураҫҫӗ, унчченхи пек кӑкӑр умне ҫакмаҫҫӗ.
Сӗтел хушшинче хӑвна мӗнле тытмалла // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.
Вӑл та пуҫне руль ҫаврашки ҫине хунӑ та ҫывӑрать; урисене пӗчӗк ача пек хутлатса ларнӑ.Положив голову на баранку руля, тот тоже спал, по-детски поджав ноги.
2 // Михаил Рубцов. Павленко П.А. Ҫеҫенхир хӗвелӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 96 с.
Вӑл тирпейлӗ хутлатса ҫыпӑҫтарнӑ хута кӗсйинчен кӑларчӗ те, ҫыпӑҫтарнине ҫурса сасӑпа вуларӗ:Она достала из кармана тщательно свернутую и заклеенную записочку, надорвала и прочла вслух:
Ҫӗнӗ ҫул каҫӗ // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.
Эпӗ уҫрӑм та ӑна, пӑхатӑп, — хутлатса хунӑ хаҫат выртать.
Ҫулпуҫ сӑмахӗ // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.
Ик аллине ӗнси тӗлӗнче тытса, тутлӑн карӑнса илчӗ, унтан тарӑн анасларӗ, вырӑнне пуҫтармасӑрах хутлатса хучӗ.Взявшись обеими руками за затылок, сладко потянулся, позевнул, потом встал и скатал постель.
XXVIII. Таптанми йӗр // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.
Вӑл икӗ чӑмӑрне пӗрле хутлатса шӑнӑрлантарчӗ те Урнашкана, шӑпах пуҫ тӳпинчен тӗллесе, вутӑ ҫурнӑ чухнехи пек хӗклетсе шаплаттарчӗ.— Сцепив оба кулака, он с размаху ударил Урнашку по темени так, словно колол колуном дрова.
XXI. Вӑхӑтсӑр татӑлнӑ юрӑ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.
Диван патӗнче тӑракан пукан ҫинче вӑл тирпейлӗн хутлатса хунӑ тумтир курчӗ, анчах малтанах ӑна хӑй тумтирӗ вырӑнне йышӑнмарӗ.На стуле около дивана он увидел аккуратно сложенную одежду и сначала не признал ее.
24. Кӗрешӳ тата вӑрӑма пырать-ха // Леонид Агаков. Матвеев Г.И. Симӗс вӑчӑрасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 112 с.
Хусан тутарӗ, чӑнласах та, кӗрешме пит ӑста пӗлет иккен, хӑрах урине Имет ури хушшинех хутлатса кӗртет те, ҫӗклесе илсе пӑх-ха ӑна ҫавӑн пек чухне.
IX. Ятлӑ ҫынсем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.
Миша хулпуҫҫийӗсене хутлатса илсе виҫҫӗмӗш хут ӗнтӗ пӗрпек ответсем панӑ.Тот пожимал плечами и вот уже третий раз отвечал одно и то же:
7. Ракетчик // Леонид Агаков. Матвеев Г.И. Симӗс вӑчӑрасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 112 с.
Койка вара пӗчӗккӗ, койки ҫине вырнаҫас тесен, унан урисене хутлатса выртмалла пулатчӗ.И койка его была ему мала; чтобы уместиться на ней, он должен был подгибать ноги.
Пӗрремӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Фиш Г.С. Кимас-кӳлли ялӗ парӑнни: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 140 с.
Бумажнике уҫса пӑхсан, Говэн тӑватӑ пая хутлатса чикнӗ пӗр листа хут тупрӗ.Говэн перебирал бумаги незнакомца; вдруг он обнаружил листок, сложенный вчетверо.
IV. Иккӗмӗш хут // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.
Кровать ҫинче пӗчӗк ача упаленсе ҫӳрет, унӑн кӗпине ҫурӑм ҫине хутлатса ҫӗкленӗ.
16 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.
— Мӗн пирки эпӗ хама айӑплӑ тесе йышӑнма пултарӑп-ха? — яланхи пекех тӑсса, хулпуҫҫисене хутлатса илсе, васкамасӑр каларӗ хохол.
XXIV // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.
Саша хулпуҫҫине хутлатса илсе: — Ку мӗншӗнни паллӑ… — терӗ.
XXIII // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.
Сарлака диванӑн тепӗр вӗҫӗнче урисене хутлатса ларакан Николай ҫине, Софьйӑн тикӗс кӗлетки ҫине тата унӑн ылтӑн тӗслӗ хулӑн ҫӳҫпе витӗннӗ пуҫӗ ҫине вӑл ыйхӑпа тӗлӗрнӗ пек пӑхса ларчӗ.
III // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.
— Эпӗ тирпейсӗр пулсан, мӗншӗн вӗрентес мар-ха? — терӗ ӑна хирӗҫ Софья, хулпуҫҫине хутлатса илсе.— А почему и не учить, если я неряха? — отозвалась Софья, пожав плечами.
II // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.
— Мӗн тума кирлӗ вӗсене намӑс? — терӗ те Николай, хулпуҫҫине хутлатса илсе, амӑшӗн мӗн пирки хулара пурӑнмалла пулни ҫинчен каласа пама тытӑнчӗ.
I // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.
Кухньӑра ун куҫне хӗрлӗ хӑмач татӑкӗ ҫыпӑҫтарнӑ патак курӑнчӗ, ӑна вӑл кӑмӑлсӑррӑн алла тытса кӑмака айне чикесшӗн пулчӗ, анчах унтан, тарӑннӑн сывласа ярса, ҫав патак ҫумӗнчи ялав ҫурӑкне татса илчӗ, хӗрлӗ татӑка тирпейлӗн хутлатса кӗсйине чиксе хучӗ, патакне чӗркуҫҫипе хуҫса кӑмака умне пӑрахрӗ.
I // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.