Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

пӑсланса (тĕпĕ: пӑслан) more information about the word form can be found here.
Ҫил хӑваланипе куҫакан мамӑк пек сайра тӗтре, хыр-чӑрӑш тӑррисенчен чӑлханса, шурӑ уҫланкӑсем тӑрӑх йӑпшӑнса юхать, виле тӗлӗнчи хӑлат пек явӑнса, пӑсланса выртакан симӗс шурлӑхсенчи ҫирӗк йывӑҫҫисем хушшинче ҫаврӑнать.

Хлопчатый редкий туман, движимый ветром, плыл, цепляясь за верхушки сосен, тек над прогалинами и, как коршун над падалью, кружился меж ольхами над сизой прозеленью парны́х болот.

III // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Жарков хырӑмӗ айӗнчен пыршӑсем пӑсланса пыраҫҫӗ.

Под животом Жаркова дымились, отливая нежно-розовым и голубым, выпущенные кишки.

20 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Килкартисенче, сайра хутра ларса юлнӑ ҫурт-йӗрсем тавра, ҫынсем кӗшӗлтетсе ҫӳреҫҫӗ, ҫав хушӑрах юланутсем иртсе каяҫҫӗ, шӑп урам варринчех ҫар кухни пӑсланса ларать, ун патне казаксем вӑрӑм черете кӗпӗрленсе тӑнӑ; ҫӳлтен шӑмшака ҫӳҫентерекен йӗпхӳ (вӗтӗ нӳрӗк) пӗрӗхет.

Во дворах, около редких уцелевших стодолов, суетились люди, проезжали верховые, прямо посреди улицы дымилась полевая кухня с длинным хвостом дожидавшихся в очереди казаков; сверху точилась промозглая мелкая сырость.

15 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Кӑнтӑр-хӗвелтухӑҫӗнчен вӗрекен ҫуллахи лӑпкӑ ҫил лашасен тарне нимӗн чухлӗ те типӗтмест, пӑсланса тӑракан пӑчӑ сывлӑша тата ытларах пӑчӑлантарать.

В промежножьях копилась желтоватая пена, и легкий ветерок, тянувший с юго-востока, не сушил пота, а еще больше усугублял парную духоту.

7 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Пӑсланса мӑкӑрланать хӑмӑр ӑшӑ кун, хӗвелӗ те, Дон ҫӗрӗнчи хӗвелтен урӑхларах, таҫта аякра, талккӑшпе пӗлӗтсен ҫӳҫеллӗ чаршавӗ хыҫӗнче сӗтӗрӗнет.

Парился хмурый теплый день, и солнце, тоже как будто не донское, бродило где-то за кисейною занавесью сплошных туч.

2 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Лӗп ҫилпе сывлать ӑшӑ ҫанталӑк, тӗллӗн-тӗллӗн юртан ҫаралса юлнӑ ҫул пӑсланса выртать.

Ростепель дышала теплым ветром, парилась оголенная местами дорога.

21 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Григорий Наталйӑпа хӑй умӗнчи пӗр-пӗринчен тутӑрпа ҫыхса хунӑ кашӑксем ҫине тата тирӗк ҫинче пӑсланса ларакан лапша ҫине сурчӑк ҫӑтса пӑхать.

Григорий с внутренним сожалением поглядывал на свою и Натальину ложки, связанные платочком, на дымившуюся в обливной чашке лапшу.

21 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Григорие ашшӗ: — Эсӗ сӳт, эпӗ привада ярам-ха, — тесе пӑшӑлтатрӗ те пӑсланса тӑракан чӑм тути ӑшне аллаппине чиксе ячӗ.

— Разматывай, а я заприважу, — шепнул Григорию отец и сунул ладонь в парное зевло кубышки.

2 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Хӑшпӗр чӳречесенче хӑй ҫути йӑлкӑшать, хурансенче пиҫекен ҫӑмахсен ырӑ шӑрши шӑплансах пыракан урамсем тӑрӑх пӑсланса сарӑлать.

Где-где начинал сверкать огонек, и благовонный пар от варившихся галушек разносился по утихавшим улицам.

V // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Пӗр-пӗччен пурӑнакан кил хуҫи, салтак арӑмӗ, хаклӑ хӑнасене пӑсланса тӑракан ҫӗрулмипе хӑна турӗ тата, вӗсен куҫа-куҫӑн калаҫмалли пуррине ӑнланса, кӳрше кайрӗ.

Одинокая хозяйка дома, жена солдата, угостила дорогих гостей портящейся картошкой и, поняв, что у них есть разговор с глазу на глаз, отправилась к соседке.

VIII // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

— Ывӑннӑ эсӗ, ывӑннӑ! — терӗ Анна, Лозневой умне пысӑк тирӗкпе пӑсланса тӑракан купӑста яшки лартса.

— Устал ты, устал! — сказала Анна, ставя перед Лозневым большую эмалированную миску дымящихся щей.

VIII // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Кӑшт тӑрсан штабран Шустов сиксе тухрӗ те, таҫта кайса, Мантопа пӗрле таврӑнчӗ; Манто аллинче — пӑсланса, тутлӑ шӑршӑ саракан котелок ӑшӗнчен кашӑкӗ курӑнать.

Потом оттуда выбежал Шустов, исчез куда-то и вскоре вернулся с Манто, который нес, оставляя за собой аппетитный запах, дымящийся котелок с торчавшей из него ложкой.

Улттӑмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Анчах нумаях та вӑхӑт иртмерӗ, сывлӑм пӑсланса пӗтрӗ, сывлӑш хытса ларчӗ, вара улталаннӑ ҫеҫенхир каллех хӑйӗн утӑ уйӑхӗнчи юлхавлӑ кичем тумтирӗпе витӗнчӗ.

Но прошло немного времени, роса испарилась, воздух застыл, и обманутая степь приняла свой унылый июльский вид.

I // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Давыдов хӑйне анлӑ хирте, вӗҫӗ-хӗррисӗр пӑсланса выртакан ҫеҫен хир ҫине салхуллӑн пӑхкаласа, ҫухалса кайнӑ пӗчӗк ҫын пек туйрӗ.

Маленьким и затерянным в этих огромных просторах почувствовал себя Давыдов, тоскливо оглядывая томящую своей бесконечностью степь.

V сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Вӗтетнӗ смарагда наркӑмӑшпа сиенленнӗ ҫынна, наркӑмӑшӗ пӑсланса тухтӑр тесе, тӗвен вӗри сӗчӗпеле параҫҫӗ; роза ҫӑвӗпе хутӑштарнӑ смарагд наркӑмӑшлӑ ҫӗлен-калта сӑхнинчен сиплет, шафранпа хырчӑкласа ирни вара, чирлӗ куҫ патне тытсан, чӑхкуҫ пулнине пӗтерет.

Толченый смарагд дают отравленному ядом человеку вместе с горячим верблюжьим молоком, чтобы вышел яд испариной; смешанный с розовым маслом, смарагд врачует укусы ядовитых гадов, а растертый с шафраном и приложенный к больным глазам, исцеляет куриную слепоту.

VIII сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.

«Сурӑхӑмсене колхоз кӗтӳне яриччен, унта вӗсене самӑртса та ӗрчетсе совет влаҫне савӑнтариччен, тушкисене ак ҫак Половцев ури умӗнче пӑсланса юхан сурӑх юнне ҫуласа тӑракан хура аҫа йытта пӑрахса парам пӗреххут! — шухӑшлать Яков Лукич.

«Лучше выкинуть овечьи тушки вот этому черному кобелю, который у ног есаула Половцева жадно лижет дымящуюся овечью кровь, чем пустить овец в колхозный гурт, чтобы они жирели и плодились на прокорм вражеской власти! — думает Яков Лукич.

14-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Ҫын кӗтет — хӑй те чухлаймасть вӑл мӗн кӗтнине, ун ӑшӗнче авалхи инстинкт вӑраннӑ, вӑл сывлать, кӗрешӳ ыйтать, икӗ ӳт пӗр-пӗринпе тытӑҫса ӳксе, юн пӗрхӗнсе тухсан, клетка тӗпне, пӑсланса, таткаласа тӑкнӑ этем ӳчӗ ыткӑнсан, хӑрлатнӑ тата кӑшкӑрнӑ сасӑ илтӗнсен, унӑн киленсе чӗтренсе илес килет…

Человек ожидает — не сознавая, в нем проснулся и дышит древний инстинкт, он требует борьбы, он хочет сладко вздрогнуть, когда два тела обовьются одно с другим, брызнет кровь, и на пол клетки полетит, дымясь, разорванное мясо человека, раздастся рев и крик…

Кичемлӗх патшалӑхӗ // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 671–683 стр.

Вӗсем сарӑлнӑ, куҫа хӑйсем ҫинелле пӑхтарса, пӑсланса тӑнӑ.

Они расползались, дымились, притягивая к себе глаза…

Январӗн 9-мӗшӗ // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 133–155 стр.

Евдокия хурантан пӑсланса тӑракан купӑста шӳрпи антарчӗ, ҫӑкӑр касса хучӗ.

Евдокия налила в миску дымящихся щей, нарезала хлеба.

14-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Хӑва турачӗсен хушшипе хӗвел хӗсӗнсе ӑшӑтнӑ ҫӗрте хӑйӑр пӑсланса тӑрать.

Песок чуть дымился в тех местах, где солнце успело согреть его сквозь ветки ракиты.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed