Шырав
Шырав ĕçĕ:
Романсов йытта лӑпканӑ та, хӑйне ура хырӑмӗнчен тата тепӗр хут ҫырттарса илтернӗ хыҫҫӑн, йӳле янӑ кӗрӗкне пуҫтарарах тытнӑ та, сулӑна-сулӑна алӑк патнелле лӑкӑштатса утнӑ.
Йытӑпа ҫын калаҫни // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 126–129 стр.
Пуҫне ҫавӑркаласа илнӗ те Романсов, сурса янӑ.
Йытӑпа ҫын калаҫни // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 126–129 стр.
— Ӑнланмастӑп! — аллисене сарса янӑ Романсов.
Йытӑпа ҫын калаҫни // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 126–129 стр.
Унтан хулпуҫҫисене хӗссе илнӗ вӑл, пуҫне сулкаланӑ, сӗлкӗш кӑмӑллӑн кулса янӑ.Затем он пожал плечами, покачал головой и грустно улыбнулся.
Йытӑпа ҫын калаҫни // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 126–129 стр.
Романсов ун ҫинелле пӑхса илнӗ, шухӑшласа пӑхнӑ та хӑйӗн пичӗ-куҫӗсене тӗлӗннӗ чухнехи пек туса янӑ.Романсов поглядел на нее, подумал и изобразил на своем лице удивление.
Йытӑпа ҫын калаҫни // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 126–129 стр.
Вӑл ури ҫине сиксе тӑрсан, ӑна Варенька палласа илнӗ, унӑн кулӑшла пит-куҫӗ ҫине, лучӑрканса кайнӑ пальто, калушӗ ҫине пӑхса, мӗн пулнине тавҫӑрса илейменнипе, хӑй сарӑмсӑр кайса ӳкнӗ пулӗ вӑл тесе, кулмасӑр чӑтайман, пӗтем ҫурт илтӗнмелле ахӑлтатса янӑ.
Хупӑлчари этем // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 100–125 стр.
Коваленко ӑна хыҫалтан, ҫухавинчен ярса тытнӑ та тапнӑ янӑ, Беликов вара калушӗсемпе кӗмсӗртеттерсе пусма тӑрӑх кусса кайнӑ.
Хупӑлчари этем // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 100–125 стр.
Беликов пӗр вун минут хушши ним чӗнмесӗр ларкаланӑ, унтан ҫапла пуҫласа янӑ:
Хупӑлчари этем // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 100–125 стр.
— Ларах, тархасшӑн, — текелесе илнӗ сиввӗн Коваленко, куҫхаршисене антарса янӑ; унччен ҫеҫ кӑнтӑрлахи апат хыҫҫӑн выртса каннӑ мӗн хӑй, кӑмӑлӗ шутсӑрах хуҫӑк пулнӑ ҫак хушӑра.
Хупӑлчари этем // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 100–125 стр.
Унӑн зонтикӗ те йӗнӗреччӗ, пӗчӗк сехечӗ те хӑмӑр сӑранран тунӑ йӗнӗреччӗ, ҫӗҫҫине карандаш шӗвӗртме туртса кӑларатчӗ те, ҫӗҫҫи те йӗнӗрехчӗ; хӑйӗн сӑнӗ-питне тӑратса янӑ ҫухавипе пытарса ҫӳренӗрен, сӑнӗ-пичӗ те йӗнӗре пекех курӑнатчӗ.
Хупӑлчари этем // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 100–125 стр.
— Вӑл, ваше благороди, ун тутине кулӑшӑн цыгаркӑпа тӗртрӗ, леш те ухмахах мар мӗн, янӑ та илнӗ…— Он, ваше благородие, цигаркой ей в харю для смеха, а она — не будь дура, и тяпни…
Хамелеон // Федор Меценатов. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 89–94 стр.
Вут склачӗ алӑкӗ патӗнчех жилеткине йӳле янӑ хайхи ҫын тӑнине вӑл курах кайрӗ, вӑл сылтӑм аллине ҫӳлелле йӑтнӑ та, халӑха хӑйӗн юнланса пӗтнӗ пӳрнине кӑтартать.
Хамелеон // Федор Меценатов. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 89–94 стр.
Ун хыҫҫӑн крахмаллӑ пусма кӗпе тӑхӑннӑ, жилеткине йӳле янӑ ҫын хӑваласа пырать.За ней гонится человек в ситцевой накрахмаленной рубахе и расстегнутой жилетке.
Хамелеон // Федор Меценатов. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 89–94 стр.
Ку ҫын никам ҫӗнейми вӑйлӑ, мӗншӗн тесен ун аллинче кӗске те хулӑн туя — варрине тӑхлан шӑратса янӑ туя пур.Этот человек непобедимо силен, потому что у него в руках короткая толстая палка, налитая свинцом.
«Мов» // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 684–692 стр.
Ӑна тимӗр пралук ҫине ҫакса янӑ та, вӑл, ылттӑн хутпа эрешленӗ йывӑҫ шӑхличне ҫӑварне хыпса, хайхи шӑтӑк тӑрӑх, сывлӑшра шуса ҫӳрет.
Кичемлӗх патшалӑхӗ // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 671–683 стр.
Ку хулара ҫӳлӗ ҫуртсем, ниҫтинчен ытла, пӗлӗте ҫӗртен аякка тӗксе уйӑрса янӑ.Высота домов в этом городе оттолкнула небо дальше от земли, чем где-либо.
Сарӑ шуйттан хули // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 659–670 стр.
Акӑ, кӑкӑр умӗнчи тӳмисене вӗҫертсе янӑ, вараланчӑк кофта тӑхӑннӑ карчӑк сӑн-сӑпачӗ вӗлтлетсе иртрӗ.Вот промелькнуло темное лицо старухи в грязной кофте, расстегнутой на груди.
Сарӑ шуйттан хули // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 659–670 стр.
Ҫав хырӑм темиҫе миллион ҫынна ҫӑтса янӑ та, халь ӗнтӗ вӗсене нӳтӗркесе ҫӗртет, тейӗн.В желудок, который проглотил несколько миллионов людей и растирает, переваривает их.
Сарӑ шуйттан хули // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 659–670 стр.
Эпӗ килкартине тухрӑм та шухӑша кайса тӑтӑм, — путвалӑн уҫӑ чӳречинчен килкартине ирсӗр те хаваслӑ юрӑ янӑраса тухать, амӑшӗ ывӑлне ҫывӑратса янӑ май, тӗлӗнмелле сӑмахсене уҫӑмлӑн асӑнса юрлать:
Инкер-синкер // Александр Артемьев. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 191–208 стр.
Ҫивӗч хӗрарӑм вӑл! — терӗ вӑл, хурт-кӑшпанкӑ тултарнӑ курупкисене ҫӳлӗк ҫине йӗркипе хурса, — ҫӳлӗкне хулӑн хутран тунӑ, нӳрӗ кирпӗчсем хушшине ҫапнӑ пӑтасенчен ҫакса янӑ.
Инкер-синкер // Александр Артемьев. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 191–208 стр.