Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

вӗчӗрхенсе (тĕпĕ: ) more information about the word form can be found here.
Питӗрӗп… — чӗнмесӗр тӑнӑ хыҫҫӑн вӗчӗрхенсе каларӗ те Митька, хыттӑн ӳсӗрсе, урам урлӑ тӳрех Аникушкӑсен енне каҫса кайрӗ.

Запру… — помолчав, досадливо сказал Митька и, кашлянув, прямо через улицу потянул к Аникушкиному базу.

VI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Тен сиртен тар шӑрши ҫеҫ мар, урӑх шӑршӑ та кӗнӗ пулӗччӗ, — шӑппӑн вӗчӗрхенсе тавӑрчӗ Григорий.

От вас, может, и ишо чем-нибудь завоняло, — с тихой злобой сказал Григорий.

21 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

«Мӗнле этем-ха вӑл: ҫынсенчен уйрӑм пулма тӑрӑшать-и е ахаль хуҫкаланма, курнӑҫланма юратаканскер-и?» — вӗчӗрхенсе шухӑшларӗ вӑл, сотня командирӗн тирпейлӗ ҫӗр пӳрчӗ еннелле утнӑ май.

«Что он, оригинальничает или просто человек с чудинкой?» — раздраженно думал он, шагая в опрятную землянку командира сотни.

15 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Эпӗ хӑратӑп акӑ, — тӳррипех каласа пачӗ Прохор, сывлӑмпа йӗпеннӗ чӗлпӗрне вӗчӗрхенсе ӳкнӗн пӳрнисемпе хыпашласа.

— А я вот робею, — сознался Прохор и нервно перебирал пальцами скользкие от росы поводья.

5 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Эсир хӑвӑр ӗҫӗрсемшӗн тивӗҫлипех ответлетӗр, — хӗрӳленчӗ следователь, Штокман чӗнменнипе вӗчӗрхенсе кайнӑскер.

Вы за свою работу понесете должное, — взвинченный молчанием, кидал следователь.

1 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Хӑвӑн инкекне пӗлсе тӑнӑ ҫӗртех, э… ан хевтелен, — вӗчӗрхенсе ӳкрӗ Прокофьевич, туйи вӗҫӗпеле урайне сарлака ункӑсем чӗркелесе.

Раз знаешь за собой беду — не рыпайся! — вскипел Прокофьевич, чертя по полу костылем широкие круги.

8 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Каснӑ-лартнӑ нимӗҫ! — терӗ Андрей темшӗн вӗчӗрхенсе.

Чистый немец! — сказал Андрей, почему-то раздражаясь.

VII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

— Вӑл мар, — вӗчӗрхенсе илчӗ Андрей.

— Не она! — с раздражением повторил Андрей.

III // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

— Вӑт инкек! — вӗчӗрхенсе калаҫрӗ Сы-мин.

— Это черт знает что такое, — возмущенно продолжал Си-мин.

Супӑнь // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 131–145 стр.

Вара, самантрах вӗчӗрхенсе кайса, чӗлпӗре кирлӗ мар ҫӗртенех алӑран алла ҫилӗллӗн куҫаркаласа, генерал Осадчий пуҫӗ урлах полк командирне кӑшкӑрчӗ:

И, мгновенно раздражаясь, перебирая нервно и без нужды поводья, генерал закричал через голову Осадчего на полкового командира:

XV // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

— Тӗрес каламастӑн! — терӗ вӑл мана хирӗҫ, вӗчӗрхенсе.

— Неправда! — возразил он запальчиво.

Ҫирӗм виҫҫӗмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Мана вӑл нихҫан та улталаман, нихҫан та ман ҫине вӗчӗрхенсе ҫилленмен; вӑл яланах эпӗ мӗн хушнине тӑватчӗ, яланах кӑмӑллӑччӗ, манпа вӑл пӗчӗк ача хӑйӗн тӑван ашшӗпе пурӑннӑ пекех лайӑх пурӑнатчӗ.

Ни раздражительности, ни лукавства не проявлял он по отношению ко мне; всегда услужливый и приветливый, он был привязан ко мне, как ребенок к родному отцу.

Ҫирӗм пӗрремӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Хӗр-тантӑшӗсем вӗчӗрхенсе кулни ӑна пушшех ыраттарчӗ.

Злорадное хихиканье подружек больно задело ее.

ХХХI. Алтӑнӑври улах // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Чӑнах та, пурне те каламан эпӗ, анчах хӑшпӗрисене, хӑйсен чунӗсемпе пире хирӗҫ уйрӑмах хытӑ вӗчӗрхенсе тӑраканнисене, каланӑ.

Правда, не всем, но иным говорил, какие в душе против нас особенно напряженные.

28-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

— Ҫав хамӑн тӑлӑпшӑнах-и?! — тӳсӗмне ҫитереймесӗр вӗчӗрхенсе кайрӗ Лапшинов.

— Это за свой тулуп-то?! — вскипел, не выдержав, Лапшинов.

11-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Театрта директорша, ложе туянать, кайран пӑхатпӑр, веер пек сарӑлса ун ложинче Варенька лара парать, сӑн-пичӗ ҫинче савӑнӑҫ, телей ҫутӑлса тӑрать, унпа юнашар пӗчӗк Беликов, килӗнчен хыпкӑчпа кӑларса килнӗ пек вӗчӗрхенсе ларать.

Директорша берет в театре ложу, и смотрим — в ее ложе сидит Варенька с этаким веером, сияющая, счастливая, и рядом с ней Беликов, маленький, скрюченный, точно его из дому клещами вытащили.

Хупӑлчари этем // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 100–125 стр.

Ушкӑн хӑйӗн пӗчченлӗхне тата уҫҫӑнрах туякан пулать, темле ултава сисет, тата ытларах вӗчӗрхенсе, мӗн ҫине алӑ хурам-ши тесе, лайӑхрах тем шырама тытӑнать.

И всё с большей ясностью толпа чувствует свое одиночество, ощущает какой-то обман и, всё более раздражаясь, зорко ищет, на что бы положить свою руку.

«Мов» // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 684–692 стр.

— Эп ӑҫтан пӗлем-ха? — вӗчӗрхенсе илчӗ Маргарита.

— А я откуда знаю? — воскликнула Маргарита.

Улттӑмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Чун-чӗрен хӗрӳ туйӑмӗ те ҫавах, вӑл шухӑш пуҫланса аталаннине пӗлтерет: вӗсем ҫамрӑк чӗре хӑнисем, кам та пулин, вӗсене пула, ӗмӗр тӑршшӗпех вӗчӗрхенсе пурӑнма шухӑшлать пулсан, ҫавӑ вара айван ӑслӑ этем; лӑпкӑ юхан шывсем нумайӑшӗ кӗрленкӗрен пуҫланса каяҫҫӗ, анчах мӗн тинӗсе ҫитичченех вӗсенчен пӗри те кӗрлесе те кӑпӑкланса юхмасть.

Страсти не что иное, как идеи при первом своем развитии: они принадлежность юности сердца, и глупец тот, кто думает целую жизнь ими волноваться: многие спокойные реки начинаются шумными водопадами, а ни одна не скачет и не пенится до самого моря.

Июнӗн 3-мӗшӗ // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Лиза вӑл таврӑнасса кунӗпех вӗчӗрхенсе кӗтнӗ.

Лиза с нетерпением ожидала целый день ее возвращения.

Хресчен хӗрӗ — пике // Ҫт. Ухантей. Александр Пушкин. Иван Петрович Белкин ҫырса хӑварнӑ повеҫсем. Ст. Угандей куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1936

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed