Шырав

Аленка

Алёнка крыльца ҫине тухсан, Чакак ӑна сехет тыттарчӗ.
Когда Аленка вышла на крыльцо, Сорока отдал ей часы.

Алёнка, ларнӑ ҫӗртен тӑрса, пӳрте чупса кӗчӗ.
Аленка вскочила с травы и побежала в дом.

— Ак епле путсӗр вӑл, — терӗ Алёнка.
— Вот фрукт! — сказала Аленка.

Алёнка кимӗ сӑмсине хӑйӑр ҫине кӑларчӗ, вӑлтисене курӑк ҫине хучӗ.
Аленка вытащила нос лодки на берег, удочки положила на траву.

Алёнка кимӗ ҫинче кӗсменӗсемпе ишет, Гарик вара кимӗ хӗрринчен тытнӑ та юнашар пырать.
Аленка гребла, а Гарик плыл рядом, держась рукой за борт.

— Ҫук пуль, — терӗм эпӗ, — ара, Алёнка ишме те пӗлет-ҫке.
— С чего бы это? — сказал я, — а потом, Аленка плавать умеет.

Ҫав хушӑра пирӗн Алёнка ҫухалчӗ.
Тут Аленка исчезла.

Алёнка якорне утрав ҫумнех янӑ.
Аленка бросила якорь у самого острова.

Пулӑ вырӑнне Алёнка Гарике ҫаклатсан тата лайӑхрах пулмалла, Щукарь асаттене ҫаклатнӑ пек.
А здорово, если бы Аленка поймала вместо рыбины Гарика, как поймали деда Щукаря…

Алёнка хирӗҫ чӗнмерӗ.
Аленка не ответила.

— Эпӗ утрав ҫывӑхӗнче тытатӑп, — терӗ Алёнка.
— Я буду у острова ловить, — сказала Аленка.

— Эпӗ пӗччен каятӑп, — терӗ Алёнка.
— Я одна, — сказала Аленка.

— Тӗрӗс шухӑшлатӑн, — терӗ Алёнка.
— Ты угадал, — сказала Аленка.

— Ӗнер вӑйлӑ ҫил пулчӗ, — терӗ Алёнка.
— Вчера ветер был, — сказала Аленка.

Алёнка кимӗ патнелле утать.
Аленка направлялась к лодке.

Сарайӗнчен Алёнка тухрӗ.
Из сарая вышла Аленка.

Алёнка Федя Губина чи малтан асӑрханӑ.
Аленка первая увидела Федю Губина.

— Ман шутпа, Аленка Чакака юратса пӑрахнӑ, — сӑмах тӗксе илтӗм эпӗ те Гарике.
— По-моему, Аленка влюблена в Сороку… — отомстил я Гарику.

— Сирӗнпе калаҫиччен, — терӗ те Алёнка ҫупаха йӑтса тасатма кайрӗ.
— А ну вас, — сказала Аленка и, забрав леща, пошла его чистить.