Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

кантӑк the word is in our database.
кантӑк (тĕпĕ: кантӑк) more information about the word form can be found here.
Хуралҫӑ кантӑк ҫумне ҫыпҫӑнчӗ.

Сторож прильнул к окну.

«Уйӑхлӑ каҫ» соната // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Ҫӳҫе пек ҫакӑнса тӑракан шӑк-шак хурӑн коклюшкӑсене пӳрнисем хӑвӑрт суйлаҫҫӗ, йӗпписемпе валик ҫинчен тире-тире илеҫҫӗ, хура пустав ҫине вара кантӑк шӑннӑ евӗр чӗнтӗр ӳкерӗнет.

Пальцы ловко перебирают бахрому звонких кленовых коклюшек, перекалывают на валике булавки с разноцветными головками, и на темном сукне вырисовывается кружево, похожее на изморозь.

«Уйӑхлӑ каҫ» соната // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

— Мӗскер эсӗ, ырӑ ҫыннӑм, енчен енне сулланатӑн? — ыйтрӗ унран кантӑк умне вырнаҫнӑ карчӑк.

— Чего ты, мил человек, из стороны в сторону шарахаешься? — спросила его бабка, расположившаяся у окна.

Хаклӑ япала // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Левицкий кантӑк умне тӑчӗ.

Левицкий встал у окна.

Хаклӑ япала // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

— Эпир унтан кайнӑ чухне манӑн асра юлнӑ чи юлашки япала — кантӑк умӗнче ларакан ҫав пальмӑччӗ.

— Когда мы уезжали оттуда, последнее, что мне запомнилось, — это пальма в окне.

Анне патне канма // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Темӗнле тӗттӗм пулсан та, темӗнле каҫа юлса таврӑнсан та, сана яланах ҫак кантӑк ҫутатать, алӑка кирек хӑҫан та анне уҫать…

Как бы темно ни было и как бы поздно ни приехал, тебе всегда светит это окно и дверь непременно откроет мамочка…

Анне патне канма // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Мария Александровна, кантӑк умне ларса, хӗр картишӗнчен тухиччен куҫпа пӑхса ӑсатрӗ.

Мария Александровна присела к окну, провожая девушку взглядом, пока она шла по двору.

Чее сӗтел // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Мария Александровна столовӑя кӗчӗ, кантӑк каррисене шанчӑклӑрах карчӗ.

Мария Александровна прошла в столовую, плотнее задернула на окнах занавески.

Чее сӗтел // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Ӑна, партин шанчӑклӑ ветеранне, кантӑк ӑшӗнче усраҫҫӗ.

Его, верного ветерана партии, бережно хранят под стеклянным колпаком…

Кӑвайтсем // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Кантӑк умӗнче пысӑках мар ҫыру сӗтелӗ, ун ҫинче — симӗс абажурлӑ лампа, этажерка ҫинче – юратнӑ кӗнекесем: Чернышевский, Добролюбов, Лермонтов, Пушкин.

У окна небольшой письменный стол и лампа под зеленым абажуром, и на этажерке любимые книги: Чернышевский, Добролюбов, Лермонтов, Пушкин.

Кӑвайтсем // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Маччаран, тарӑн касса лартнӑ кантӑк витӗр, янкӑр пӗлӗт татӑкӗ курӑнать, ун ҫине пӑхнӑ чух камерӑн таса мар кӑшӑркка стенисене те, тутӑхнӑ решеткесене те курмастӑн, тӗрмере ларнине манатӑн.

Под потолком, из глубокого проема окна, виднеется нестерпимо яркий кусочек неба, и, когда смотришь на него, не замечаешь ни шершавых грязных стен камеры, ни ржавой решетки, забываешь, что сидишь в тюрьме.

«Питех те кирлӗ» // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

— Елизавета Васильевна кантӑк патне пычӗ, кӗнекине тӗрме хуралҫине тыттарчӗ те лешӗ ӑна страница хыҫҫӑн страница уҫса пӑхнине сывлама чарӑнса пӑхса тӑчӗ.

Елизавета Васильевна подошла к окошку, протянула книгу и с замиранием сердца следила, как тюремщик перелистывал страницу за страницей.

«Питех те кирлӗ» // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Тутӑх тӑпсасем чакӑртатрӗҫ, кантӑк уҫӑлчӗ.

Заскрежетали ржавые петли, открылось окошко.

«Питех те кирлӗ» // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Надя блузки ҫинчи бантике тӳрлетрӗ, ҫинҫе пӳрнисемпе ҫӳҫне хӑвӑрт шӑлса илчӗ, вара, пуҫне ҫӗклесе, савӑнӑҫне тӑкса ярасран хӑранӑ пек куҫӗсене кӑпӑш куҫ тӗкӗсемпе кӑшт хупласа, решеткеллӗ кантӑк ҫинелле тинкерчӗ.

Надя поправила бантик на блузке, быстро пробежалась тонкими пальцами по волосам и, подняв голову и чуть прикрыв глаза пушистыми ресницами, словно боясь расплескать радость, всматривалась в зарешеченное окно.

«Питех те кирлӗ» // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

— Ульянов Владимир Ильича, амӑшӗнчен, — терӗ те вӑл кантӑк умӗнчен кайрӗ.

— Ульянову Владимиру Ильичу, от матери, — сказала она и отошла от окна.

«Питех те кирлӗ» // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Кӗҫех ӗнтӗ тӗрмен хулӑн стени ҫинчи кантӑк уҫӑлмалла, чиновник вара тӗрмере ларакансем валли тӑванӗсем илсе килнӗ япаласене йышӑнма тытӑнать.

Скоро откроется окошко в толстой тюремной стене, и чиновник начнет принимать передачи для заключенных.

«Питех те кирлӗ» // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Халӗ унӑн тӳрленсе ларас пулать те, кантӑк витӗр ҫӗр епле ҫывхарса килнине сӑнас пулать.

Теперь ему надо сесть, выпрямиться и наблюдать через ветровое стекло за приближением земли.

Юлашки дюйм // Тӑван Атӑл. Джеймс Олдридж. Юлашки дюйм. — Тӑван Атӑл, 1961, 6№, 79–89 с.

Катрам хум шӑпах Диац кантӑк витӗр сикнӗ самантра пырса ҫапӑнать.

Шквал налетел как раз в ту минуту, когда Диац выскочил из окна.

V // Степан Апаш. Ялав, 1953, 7(91)№, 25-28 стр.

Хӑй темиҫе секунд кӑна ҫывӑрнӑн туйӑнать ӑна, вӑл вара, инҫетре киммӗн пӗчӗк шурӑ парӑсне курасса кӗтсе, кантӑк витӗр пӑхать.

Ему казалось, что он спал лишь несколько секунд, и он взглянул в окно, ожидая еще увидеть вдали белый парусок лодки.

IV // Степан Апаш. Ялав, 1953, 7(91)№, 25-28 стр.

Кантӑк тулашӗнче, тӗттӗмре, фосфор пек ҫутатакан шурӑ кӑпӑк татӑкӗсем ыткӑнаҫҫӗ, тата, хум кӗрлевӗ чарӑнсан та, камерӑра чашкӑрса шӑхӑрни илтӗнсе тӑрать.

За окном неслись в темноте белые клочья фосфорической пены, и, даже когда грохот стих, камера была полна шипеньем и свистом.

IV // Степан Апаш. Ялав, 1953, 7(91)№, 25-28 стр.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed