Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хай the word is in our database.
хай (тĕпĕ: хай) more information about the word form can be found here.
Эпир, хай, леш экспедицисем пекех… ну, тимӗр-тӑмӑр тавраш, нефть-и унта шыраҫҫӗ вӗт-ха, ҫавсен майлӑ…

Мы вроде экспедиции, которая ищет эти… как их… ну, железо там, нефть…

IX сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

— Вӑл гриппа чирленӗ, ачасенчен никама та хай патне кӗртмест.

— Он гриппом болен и не пускает к себе ребят.

V сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Ватта хай — суяса пуранат! — пуҫне тиркевлӗн пӑркаласа мӑкӑртатса илчӗ те маттур сӑн-питлӗ урядник ҫӑра шурӑ шӑлӗсене ҫарӑлтарса хучӗ.

Старая какая — брехня живешь! укоризненно качая головой, проговорил молодцеватый урядник и оскалил густые белые зубы.

XXI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Анса ларакан хӗвел еннелле тинкернӗ май, вӑл хай тахҫан, Григорин ҫураҫса хунӑ хӗре пулнӑ чух, Григорий хӑйне курма пынине, ӑна хапхаран ӑсатса яма тухнине аса илчӗ; ун чухне те хальхи пекех хӗвел аннӑ вӑхӑтчӗ; анӑҫра каҫ пулас умӗнхи шуҫӑм шевлисем йӑм-хӗрлӗн чӗнтӗрленсе ҫунатчӗҫ, ҫӳҫӗсем ҫинче кураксем кӑраклататчӗҫ…

Она вспомнила, глядя на закат, как когда-то давно, когда она была еще невестой Григория, приезжал он ее проведать, и она вышла проводить его за ворота, и тогда так же горел закат, малиновое зарево вставало на западе, кричали в вербах грачи…

XIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл халь хӑй казаксене большевиксемпе мирлештерме пултарайманни, унтан хӑй те тата вӗсемпе мирлешме хевте ҫитерейменни ҫинчен уҫӑмсӑррӑн шухӑшларӗ, ҫав хушӑрах кӑмӑл-туйӑм енчен пачах ют, хӑй ҫине тӑшманла пӑхакан, хӑйӗнчен йӗрӗнекен, хай те ҫавӑнтан каях мар лӗкленсе йӗрӗнекен ҫынсене те, ҫав пӗтӗм Фицхалауровсене, — тек хӳтӗлесшӗн пулмарӗ, пултараймарӗ те.

Он неясно думал о том, что казаков с большевиками ему не примирить, да и сам в душе не мог примириться, а защищать чуждых по духу, враждебно настроенных к нему людей, всех этих Фицхелауровых, которые глубоко его презирали и которых не менее глубоко презирал он сам, — он тоже больше не хотел и не мог.

XI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл Натальйӑна темле ӑшӑ, ачаш сӑмахсем каласшӑн пулчӗ, анчах сӑмахӗсем чӗлхе ҫине килмерӗҫ те, ӑна шӑпӑрт шарламасӑр хай ҫумне чӑмӑртаса, шуррӑн курӑнакан сӗвек ҫамкипе хурлӑхлӑ куҫӗсенчен чуптуса илчӗ.

Он хотел сказать Наталье что-то теплое, ласковое, но не нашел слов и, молча притянув ее к себе, поцеловал белый покатый лоб и скорбные глаза.

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Карчӑк, хай патне ыткӑнса пынӑ Мишаткӑна алла ытамласа илсе, унпа пӗрле кухньӑна кӗрсе кайрӗ ҫеҫ — Дон леш енчен каллех винтовкӑсемпе ҫунтара пуҫларӗҫ те хӗрлӗармеецсем мелеховсен картишӗнчен тухса каймасӑр та пеме чарӑнмарӗҫ.

Как только старуха схватила на руки прибежавшего Мишатку и ушла с ним в кухню, стрельба возобновилась и продолжалась до тех пор, пока красноармейцы не покинули мелеховский двор.

IV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Тепре пӑхрӑм та хай ҫак: Хыҫӑмрах тӑрать казак.

Оглянулася назад Позади стоит казак…

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Кунта кравать ҫинче одеялпа витӗннӗ хай ӗнерхи палламан ҫын ҫывӑрать.

Тут на кровати, укрывшись байковым одеялом, спал заказчик, в котором она узнала вчерашнего незнакомца.

III. Килӗшӳллӗ паллашу // С. Алексеев. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан С. Алеквеев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 68 с.

— Утмӑлтан та иртнӗ вӗт хай, унтан кая мар».

— Ведь ей за шестьдесят, не меньше».

24 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ун чухне вӑл, тепӗр икӗ уйӑхран хулана пӑрахса, хай ӗмӗрлӗхех уйрӑлнӑ ялне таврӑнасси ҫинчен шухӑшламан та…

И тогда даже в мыслях у него не было, что через каких-то два месяца он оставит город и начнет прирастать душой к тому, от чего, казалось, оторвался навсегда…

22 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл, Иннокентий аллине ярса тытса, ӑна хай ҫинелле туртрӗ.

Поймав над столом руку Иннокентия, она потянула ее на себя.

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Лизӑ куҫӗсем, йӑлтӑртатса, Иннокентий куҫӗсене шартарса ячӗҫ, вӑл хай Лиза патне туртӑннинчен хӑраса кайрӗ.

Блеск ее глаз ослепил Иннокентия, и он с ужасом почувствовал, что его тянет к Лизе.

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Анчах Ксени хай ҫине шӑтарас пек пӑхса, ыйтуллӑн ялкӑшса тӑракан куҫсем мӗн кӗтнине каласа та пӗтереймерӗ, унӑн ҫурӑмӗ хыҫӗнче тахӑшӗ сывлӑшӗ пӳлӗнсе ларнӑ пек хӑйӑлтатса, кашта ҫине ларнӑ чӑхла лайӑх мар кӑшкӑрса ячӗ…

Но не успела Ксения досказать то, чего ждали жадно устремленные на нее требовательно горящие глаза, как за ее спиной кто-то закричал со сдавленной хрипотцой, по-дурному, как курица ночью…

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Мӗн тесе тӳсмелле-ха унӑн хай ҫинчен ҫавӑн пек лайӑх мар шухӑшланине?

С какой стати он должен терпеть подобные подозрения?

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ашшӗ ӑна хирӗҫ хай апла тума килӗшменнине пӗлтерсе ҫырнӑ: хӑйӗн ӗҫӗсемшӗн кашни ҫыннӑн хӑйӗн ответ тытмалла, хӑюлӑх ҫитмест пулсан, вӑл хӑй ответлӑхне ҫын ҫине ан йӑвантартӑр.

Батя ответил ему в непримиримом тоне: каждый, мол, человек должен отвечать за свои поступки сам, ну, а если у него не хватает мужества, пусть не перекладывает свою ответственность на другие плечи.

5 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Унран ӗмӗрлӗхех уйрӑлни ҫинчен Константин хай пӗлтернипе Ксюшӑна ҫӑмӑлтарах пулать-и ӗнтӗ?

Будет ли легче Ксюше, если Константин сам сообщит ей о том, что он навсегда расстается с ней?

5 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ксени ӑна пур енчен те кӑмӑлланӑ — вӑл хӑйне яланах тӑп-тӑп та ҫирӗп тыткаланӑ, аллисене хӑвӑрт та кӑшт ҫеҫ сула-сула илнӗ, сӑмахӗсене виҫсе, тӗрӗс те кӗскен каланӑ — ытлашши нимӗн те ҫук, пурте хай вырӑнӗнче, пурте килӗшӳллӗ.

Все в нем было ей по душе — всегдашняя подобранность и строгость, с какой он держался, и скуповатые решительные жесты, и предельно взвешенные и точные слова и формулировки — ничего лишнего, все естественно и просто.

24 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ӑна мӗнле вӑй эртельти ӗҫсенчен пӑрса янине Корней хай те сиссе юлайман, вара вӑл кашни вак-тӗвекшӗн тӑрӑшакан ҫынран: маншӑн пурпӗрех, тесе пӑхса тӑракан, ҫын хушнине ҫеҫ пӗр сӑмахсӑр туса пыракан ҫын пулса тӑнӑ.

Корней сам не заметил, какая сила отвела его от артельных дел и забот, и он из рачительного хозяина, болевшего за каждый пустяк, превратился в равнодушного наблюдателя и безгласного исполнителя чужой воли.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ун умӗнченн икӗ ҫӑлтӑр хӗпӗртесе йӑлтӑртатса тӑнӑ, вӑл ҫӑлтӑрсем ҫине пӑхса Арина хай Николайӗ ҫинчен шухӑшланӑ.

Весело светились перед нею две звездочки, и, глядя на них, она думала про Николку.

I // Михаил Акимов. Николай Телешов. Нуша. Михаил Акимов куҫарнӑ. Хусан, 1906. — 19 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed