Corpus of the Chuvash language

Ҫыран хӗрринчи ҫулҫӑсем пирӗн кимӗ хӗрринче чӑштӑртата пуҫларӗҫ.

О борта лодок зашуршали листья кувшинок.

Вовка Грушинӑн «Архимечӗ» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 69–84 с.

Анчах ҫӑра ҫулҫӑсем хушшинче нимӗн те уйӑрса илме пулмарӗ.

Однако в тёмной листве невозможно было ничего разглядеть.

Курман-илтмен кайӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 3–28 с.

Калама ҫук капӑрскер, вӑл кӗркуннехи сивӗ хӗвел ҫутинче ампӑс-тӗмпӗссӗн ҫиҫсе йӑлкӑшать, унӑн йӗпкӗн хӗрлӗ ҫулҫӑсем усӑнтарнӑ лапсӑркка турачӗсем ҫӗр ҫинчен вӗҫсе хӑпаракан юмахри кайӑк ҫунаттисем пек саркаланса тӑраҫҫӗ.

Несказанно нарядный, он весь сиял под холодным осенним солнцем, и раскидистые ветви его, отягощенные пурпурной листвой, были распахнуты, как крылья взлетающей с земли сказочной птицы.

XXIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӗсен хӗрлӗ ҫырлисем сайралнӑ ҫулҫӑсем хушшинче вут чӗлхисем пек хӗмленеҫҫӗ.

Красные ягоды в редкой листве их пылали как огненные язычки.

XXIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Аксинья ҫывӑрса выртакан, чечеке ларса пӗтнӗ шӑлан тӗмӗ ӑшне юхса кӗчӗ те, ҫулҫӑсем юмахри шуйхатнӑ симӗс кайӑк кӗтӗвӗ пек шиклӗн ҫатӑлтатма тытӑнчӗҫ, кӗрен ҫеҫкесем тӑкӑна пуҫларӗҫ.

Падал на доцветающий куст шиповника, под которым спала Аксинья, и тогда, словно вспугнутая стая сказочных зеленых птиц, с тревожным шелестом взлетали листья, роняя розовые перья-лепестки.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Анчах вилеҫҫӗ сывлӑмпа та сарӑ тутӑх тӗсӗпе витӗннӗ ҫулҫӑсем, тата чечекне хӑйне те ӗнтӗ вилӗм алли пырса сӗртӗннӗ; аялти икӗ чашки пӗркеленсе хуралнӑ, чи ҫӳлти ҫеҫ — вӗтӗ пӗрчӗллӗ сывлӑм куҫҫулӗпе ҫиҫсе-йӑлтӑртатса лараканни — хӗвел ҫинче сасартӑк куҫа шартармалла шуррӑн ҫуталса кайрӗ.

Но умирали покрытые росой и желтой ржавчиной листья, да и самого цветка уже коснулся смертный тлен: две нижние чашечки сморщились и почернели, лишь верхушка — вся в искрящихся слезинках росы вдруг вспыхнула под солнцем слепящей пленительной белизной.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ыттисем кабинетран тухнӑ чухне Анохин шурӑ хут листи ҫинче чӑрӑшсемпе ҫулҫӑсем ӳкерсе ларса юлчӗ, нимӗн те чӗнмерӗ.

Анохин не поднялся, когда все уходили из кабинета, молча продолжая вырисовывать на белом листе елочки и листочки.

15 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Тӳпе тӗссӗрленнӗ, хура тӑхлан тӗслӗ, тулли кӳлленчӗксенчи пӑтранчӑк шыв ҫинче тӑкӑннӑ ҫулҫӑсем чӗтренсе выртнӑ, кӗрхи ҫӗртме тунӑ хӑмӑр кӑвак уйсем ҫийӗн хура пӗлӗтсем шунӑ…

Небо выцветало, в свинцово-тяжелых, налитых до краев лужах дрожали на мутной ряби облетевшие листья, над лиловыми пашнями зяби низко ползли серые, грязные облака.

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫил ҫинче шӑнса ӗнтӗркенӗ йӗпе вӗтлӗх витӗрех курӑнать; ҫаралса юлнӑ туратсем ҫинче сайра ҫулҫӑсем хытӑрканӑ пек чӗтреҫҫӗ; тӑкӑннӑ ҫулҫӑсем ҫине вӗтӗ ҫумӑр пек шапӑртатса тумла тӑкӑнать.

Мокрый, продрогший на ветру перелесок проглядывался насквозь; редкие листья зябко дрожали на оголенных ветках; вокруг стоял неумолчный шорох капель, частым дождем сыпавшихся на вороха опавшей листвы.

17 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ялта тӑрук хӑтсӑр та кичем пулса тӑчӗ, таҫтан нӳрлӗ ҫил вӗрсе илчӗ, вӑл хускатнипе Корней урисем патӗнче типӗ ҫулҫӑсем чӑштӑртатса илчӗҫ.

В деревне сразу стало неприютно и тоскливо, потянуло откуда-то сырым, промозглым ветерком, и, потревоженные им, зашуршали у ног Корнея сухие листья.

1 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Кӗпе лӑстӑкӗсем ҫавӑнтах, вут ҫинче ӗннӗ ҫулҫӑсем пек, пӗтӗрӗнсе ларчӗҫ.

Лоскутья рубахи свернулись, как листья, припаленные огнем.

LIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӗлтӗркке ҫулҫӑсем хуллен вӑштӑртатса ҫӗр ҫине ӳкнӗрен тип ҫырма тӑрӑх сарӑ ҫил-тӑман вӗҫтернӗ пек туйӑнать.

По балке желтая порошила метель: листья с шепотом ложились на землю.

IX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Аял енчен шурӑ кӑваккӑн курӑнакан ҫулҫӑсем ҫил ҫинче хулӑннӑн та килӗшӳллӗн чӑштӑртатса вӗлтӗртетеҫҫӗ.

Листья под ветром рябили мол очно-голубой изнанкой, согласно басовито шелестели.

II // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Улӑхра, пахча картисен ҫывӑхӗнче, хӑмӑр юшкӑн курӑнать, хум килсе пӑрахнӑ ҫӳп-ҫап хушшинче тип хӑмӑш ванчӑкӗсем, ҫапӑсем, мур курӑк тунисемпе пӗлтӗрхи ҫулҫӑсем хурталанса выртаҫҫӗ.

На лугу, около огородных плетней, оголилась бурая, илистая земля, каймой лежал наплав: оставшиеся от разлива обломки сухого камыша, ветки, куга, прошлогодние листья, прибитый волною дрям.

XXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Хула сачӗ енчен ҫумӑрпа татӑлса ӳкнӗ кӑштӑркка ҫулҫӑсем вӗлтӗртетсе вӗҫсе килеҫҫӗ; сехетсерен вӑйланса пыракан ҫил, Украинӑран, Луганск енчен ахӑрса килсе, каскӑн вӑрӑ-хурах пек станица тӑрӑх тустарса ҫӳрет.

От городского сада, прибитые дождем, шершавые катились листья, и, налетая с Украины, с Луганска, гайдамачил над станицей час от часу крепчавший ветер.

II // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Кукуруза тӗмӗсем хушшинче типсе шултӑрканӑ ҫулҫӑсем чӑштӑртатаҫҫӗ.

Шуршали на кукурузных будыльях сохлые листья.

XXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Дон варрипе ҫеҫ, тин кӑна ӑшӑ ҫанталӑк тӑнине туйтарса, пысӑкрах шурӑ ҫулҫӑсем евӗр пӑр катӑкӗсем юхрӗҫ, юртан тасалнӑ ҫӗр сӑрт тӗмескисенче сивӗ тӗтрепе пӑсланчӗ.

Лишь посредине Дона, напоминая об оттепели, большими белыми листьями плыли шматочки льдин, да на бугре морозно дымилась обнаженная земля.

VI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Хӑйӗн ӗлӗкхи хуҫин сассине чӑнах та илтнӗ пекех, танк чӗтренсе илчӗ, кӗске самантлӑх хӑлхана ҫурас пек сассипе ответлерӗ, ҫӗр чӗтренсе илчӗ, ҫывӑхри йывӑҫ ҫинчен хӗрелнӗ ҫулҫӑсем тӑкӑнчӗҫ.

Танк точно и в самом деле услышал знакомый голос своего старого хозяина, встрепенулся, ответил мгновенно и таким оглушительным рокотом, что задрожала земля и с ближнего дерева упали оранжево-желтые листья.

XXIX сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Гриша вӑрман ҫулӗ ҫине пӑрчӗ, ҫулӗ ҫинче танк гусеницин йӗрӗсем выртнӑ, машина тӗттӗм-кӑвак шывлӑ ансӑр юханшыв хӗррипе кайрӗ; шывра, хӗрлӗ пӑнчӑ пек, ҫулҫӑсем ишсе ҫӳренӗ…

Гриша свернул на лесную дорогу, с еще свежими следами гусениц, и поехал мимо узенькой речонки с темно-голубой стоячей водой; красными пятнами плавали по ней листья…

XXVIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Вӑл бархат мар, вӑл помидор ани; акӑ эсир хӗвел ҫутинче йӑлтӑртатса выртакан цинкран тунӑ ҫулҫӑсем куратӑр, вӗсем тӗл-тӗл кӑвакарнӑ, кӗл сапнӑ пек, анчах вӑл цинк та мар, кӗл те мар, вӑл купӑста йӑранӗсем; акӑ тата шупка кӗрен пустав куратӑр эсир — пустав та мар вӑл, хӗрлӗ кӑшман ани анчах… йӑрансем хушшинче шыв юхса выртать — ансӑр шыв юххисем пур пахчасене те тӗрлесе пӗтернӗ; унта та кунта, хурал пек, пысӑк, ҫӑмламас тӑлӑп тӑхӑннӑ юмансем тӑраҫҫӗ; ав унта пӗчӗк пӳрт курӑнать, лере хӳшӗ е чалӑш урисем ҫинче лупас ларать.

Это вовсе не бархат, а густая помидорная ботва; вот блестящие на солнце цинковые листы, местами серые, точно посыпанные золой, а ведь это и не цинк и не зола, а капустные гряды; вот бледно-розовое полотно — нет, это не полотно, а свекольная ботва на грядке; между грядами течет вода — узкие ручейки исчертили все поле; то там, то сям, как стража, стоят кряжистые дубы в кудлатых папахах; чернеет домишко, балаган, а дальше — навес на кривых ногах…

VIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.